Terwijl Marieke Hiemstra (47) rustig voor een rood stoplicht staat te wachten, knalt een witte bestelbus met 70 km per uur achterop haar Saab. Het is een wonder dat ze de aanrijding overleeft.
“Ik had een dikke beschermengel op mijn schouder zitten die dag.”
Het had heel anders kunnen aflopen afgelopen 19 maart op de N50 bij Kampen. Hiemstra rijdt nietsvermoedend op vrijdagmiddag na haar werk naar huis. Daar op de -door omwonenden zo genoemde – dodenweg is ze keihard aangereden.
Ze ziet de witte bestelbus al in de achteruitspiegel van haar trots, haar zwarte Saab 900i. Een classic die ze uit een erfenis had gekregen. “Ik zie die bus en denk alleen maar: Oh nee, mijn Saab.”
Ze knijpt in het stuur en wacht op de klap. Ze botst met haar knieën tegen het dashboard, de auto maakt een pirouette en komt met een klap tegen een paal tot stilstand. De bestuurderskant is compleet ingedeukt en de achterkant van de auto ligt in de prak. Hiemstra is met 70 km per uur keihard van achteren aangereden.
De man uit de bestelbus vraagt hoe het gaat. “Leef je nog, leef je nog?”, roept hij in paniek. “Ik reageerde heel boos en kon alleen maar zeggen: ‘Het was rood man!'”. Hiemstra voelt op dat moment nog geen pijn. Ze heeft wel een bult op haar hoofd, ziet het bloed op haar handen en het glas om haar heen.
“Het was heel gek, maar ik ging eerst op de grond tussen het glas in de auto op zoek naar mijn lippenstift en mascara. Ik weet niet goed waarom ik dat deed”, vertelt ze over de eerste momenten.
Ze hoort de aanrijder roepen: ‘Bel 112’. Hiemstra pakt haar telefoon en toetst zelf het nummer in. Dan is daar opeens een vrouw die bij het nabij gelegen tankstation werkt. Zij belt de ambulance en vangt Hiemstra op. De auto hoeft niet opengeknipt te worden en Hiemstra klimt zelf vol op adrenaline het raam uit.
Het ambulancepersoneel spreekt van een wonder dat ze het heeft overleefd. Ze wordt gecheckt, maar omdat ze zich goed genoeg voelt mag ze met haar man mee naar huis.
“Ik voelde mij toen best oké, waarschijnlijk door de adrenaline voelde ik gewoon geen pijn. Pas na een paar uur dacht ik: What the f*ck is er allemaal gebeurd? Ik had wel dood kunnen zijn! Ik kon niet slapen, kreeg nachtmerries, flashbacks van de knal die ik steeds hoorde en de pijn nam toe.”
De dag erop gaat ze naar het ziekenhuis voor extra controle en ook de maandag erna zit ze nog bij de huisarts. “Ik had vooral whiplash-achtige klachten en hoofdpijn. Ook nu, ruim een half jaar later, kan ik mijn hoofd nog niet helemaal naar links draaien. Verder zijn de pezen in mijn knieën beschadigd. Ik heb niks gebroken, echt een wonder.”
Op dag twee en drie na het ongeluk zit Hiemstra er helemaal doorheen. De emoties komen los en ze is ook ontzettend kwaad. Waarom hoort ze niks van de man die haar heeft aangereden? Waarom heeft hij mij niet gezien? Keek hij tijdens het rijden op zijn telefoon? Ze besluit contact op te nemen met de politie en krijgt dan met terugwerkende kracht Slachtofferhulp aangeboden.
Ze neemt de regie in eigen hand. “Op de derde dag na het ongeluk wilde ik ook weer autorijden. Ik dacht: ik laat mijn leven niet bepalen door dat ongeluk. Dus ik stapte in de auto en ik stopte ermee om mezelf als slachtoffer te zien en medelijden te hebben, want ik heb zoveel leuks om voor te leven.”
Ze vertelt dat ze echt een knop omzet op dat moment. “Ik heb een tweede kans en die grijp ik met beide handen aan. Ik heb verschillende hulpverleners die mij helpen bij het herstel en ook een schadejurist in de arm genomen.
Maar het belangrijkste voor mij is om een positieve mindset te creëren. Ik pak de regie, kijk wat ik kan en zeg tegen mezelf: ik kom hier bovenop. Positief blijven is mijn drive”, zegt ze enthousiast.
Hiemstra is heel trots op wat ze heeft bereikt en sinds deze week werkt ze weer 40 uur in de week als supermarktmanager. “Ik heb mij steeds gefocust op wat ik wel kon en daarbij steeds een beetje mijn grenzen verlegd. Ik wilde weer terug naar de oude Marieke en er beter uitkomen dan voor het ongeluk. Het enige wat ik niet meer terug krijg, is mijn Saab 900i.”
Iedereen die iets soortgelijks meemaakt, wil ik meegeven dat het echt werkt die positieve mindset en luisteren naar je oergevoel. Het enige wat ik niet meer doe? Dat is rijden op die dodenweg, dat vermijd ik nog steeds.”
'Boer zoekt vrouw'-boer Rob over heftig ongeluk zoon (8): 'Zag hem onderin de waterput'
