Wanneer Marianne Krug maar niet zwanger raakt, volgt een controle-echo. Aanvankelijk denken de artsen aan cysten op haar eierstokken, maar het blijkt om eierstokkanker te gaan. Marianne: ‘Luister naar je gevoel.’
Het is vandaag, 8 mei, Wereld Eierstokkankerdag. De dag waarop Stichting Olijf aandacht vraagt voor deze ziekte, die ook wel bekendstaat als de silent lady killer.
Marianne, dan 34 jaar, en haar toenmalige partner proberen een kind te krijgen, maar belanden al snel in de medische molen als dat niet lukt. Marianne heeft allerlei klachten. “Ik had last van zware menstruaties, veel buikpijn en kreeg regelmatig een blaasontsteking”, vertelt ze. “Na een CT-scan dachten de artsen aan endometriose met verklevingen in de buikholte. Ook zagen ze cysten op mijn eierstokken, maar volgens hen kon ik nog steeds zwanger worden.”
Ze start met IUI en begint hormonen te injecteren. Maar als ze na een week terugkeert voor een echo zijn de artsen niet tevreden met wat ze zien. “De cysten waren nog veel groter geworden. Ik moest direct stoppen met de hormonen. Dat klonk niet goed, ik vond het erg verontrustend.”
Ze moet geopereerd worden en komt op de wachtlijst voor een endometriose-operatie. Ondertussen nemen haar klachten toe. “Ik kreeg steeds vaker blaasontsteking en voelde een drukkend gevoel op mijn buik. Ik dacht dat het kwam doordat de cysten mijn baarmoeder platdrukten. De pijn was zo hevig dat ik dagelijks pijnstillers slikte.”
Hoewel de artsen aanvankelijk overtuigd zijn dat Marianne endometriose heeft, beginnen ook zij te twijfelen. Het nieuws komt als Marianne op vakantie is in Engeland. “Ik stond midden op een berg, omgeven door blaffende honden en met slecht bereik toen de arts belde”, herinnert ze zich. “Ze vertelde dat mijn tumormarkers erg hoog waren, wat op kanker kon wijzen. Daar stond ik dan, op vakantie op een berg, en hoorde dat ik misschien wel kanker had.”
Als Marianne van haar vakantie terugkomt, rijden ze direct vanaf de boot door naar het ziekenhuis. Een operatie volgt snel waarbij de artsen de cysten op haar eierstokken verwijderen. Als ze twee weken later terugkeert voor het gesprek met de arts, voelt ze dat het mis is. “Toen ik de arts langs zag lopen, wist ik door haar blik al dat het niet goed was.”
Marianne krijgt te horen dat ze kanker in haar beide eierstokken heeft. “Alles moest eruit: mijn eierstokken, baarmoeder. Ik vroeg nog: ‘Kunnen jullie nog een paar eicellen redden?’, maar dat was geen optie. Het was meteen: je hebt kanker en kunt geen kinderen meer krijgen. Dat was heftig.
Ik kon het bijna niet verwerken; het was zoveel. Hoe moest ik dit bijvoorbeeld aan mijn ouders vertellen? Dat vond ik heel moeilijk.” Ondertussen moet ze ook afscheid nemen van haar kinderwens. “Ik kreeg nog de keuze om mijn baarmoeder te sparen, maar ze raadden aan dat niet te doen vanwege het grote risico dat de kanker terug zou komen. Ik heb toen zelf besloten mijn baarmoeder ook te laten verwijderen. Ik wilde echt blijven leven.”
Voordat de operatie plaatsvindt, neemt Marianne de tijd om afscheid te nemen van haar lichaam zoals het nu is. “Dat was heel surrealistisch. Ik zou mijn lichaam zoals het was nooit meer terugzien. Ik zou nooit meer ongesteld worden en meteen in de overgang komen. Daar was ik heel bang voor. In een klap zou ik een vrouw van midden vijftig worden.”
Een week voor kerst ondergaat Marianne een acht uur durende operatie, gevolgd door een lang herstel. “Ik voelde me daarna vooral een beetje doods van binnen. Er was zoveel met me gebeurd. Het was allemaal heel ingewikkeld.”
Na de operatie heeft Marianne geen chemotherapie nodig. De artsen ontdekten de kanker vroegtijdig, voordat deze kon uitzaaien. Haar fysieke herstel verloopt redelijk voorspoedig. “Ik wilde heel snel beter worden en begon met korte wandelingen. Ik wilde gewoon gezond zijn, snel weer aan het werk en deelnemen aan de maatschappij.”
Charlotte (39) kreeg 10 dagen na bevalling diagnose eierstokkanker: 'Toekomst bestaat niet voor mij'
Hoewel haar fysieke herstel voorspoedig verloopt, ontbreekt het Marianne aan adequate psychische ondersteuning. “Als je de diagnose krijgt, heb je direct bijstand nodig”, benadrukt ze. “Ik wil de artsen en ziekenhuizen echt aansporen om die te bieden, want dat is cruciaal. Ik heb dat niet gekregen, terwijl ik alles erg ingewikkeld vond. Vooral omdat ik nog zo jong was en een kinderwens had. Dat maakte mijn situatie heel specifiek en ik had het fijn gevonden als ik daar gericht hulp voor had kunnen krijgen. Dat ontbrak helaas.”
Acht jaar later is Marianne nog steeds kankervrij, maar ze heeft wel veel last van overgangsklachten gehad. “Ik had opvliegers, was vergeetachtig en emotioneel voelde ik me erg vlak.” Ondanks dat de artsen het afraden vanwege een verhoogd risico op kanker, begint Marianne uiteindelijk toch met hormoontherapie. Hierdoor voelt ze zich inmiddels veel beter.
“Emotioneel gaat het nu ook een stuk beter. Ik heb mijn verloren kinderwens een plek kunnen geven, al blijft het altijd een litteken. Ik zal bijvoorbeeld nooit meemaken dat mijn kinderen naar de middelbare school gaan of oma worden. Dat is pijnlijk. Maar ik ben iemand die focust op wat wél mogelijk is. En eerlijk gezegd kan ik nu zeggen dat ik een gelukkig leven heb, ook al is dat zonder kinderen.”
Eierstokkanker veroorzaakt vaak symptomen die veel vrouwen dagelijks ervaren. Daarom lanceerde Stichting Olijf de Silent Lady Killer-campagne. Veel vrouwen krijgen te laat de diagnose, waardoor genezing vaak niet meer mogelijk is. Na vijf jaar is slechts 34 procent nog in leven, weten we door de campagne. Symptomen als een opgeblazen buik, misselijkheid en vaker moeten plassen zijn bekend, maar wanneer is het alarmerend?
Marianne: “De meeste vrouwen die eierstokkanker krijgen zijn ouder dan 60 jaar, maar zoals ik zelf heb ervaren, kan het ook op jonge leeftijd voorkomen. Let goed op de symptomen, blijf waakzaam en als je het niet vertrouwt, ga dan naar de huisarts. Als er echt iets mis is, dan voel je dat. Het is cruciaal om op je gevoel te vertrouwen en je niet te laten afwimpelen.”
Eierstokken en baarmoeder Ellemieke Vermolen weggehaald vanwege eierstokkanker: 'Veilige thuis van mijn kinderen is weg'
