Van zorgeloos winkelen bij Gucci en Prada naar elk dubbeltje omdraaien: het overkwam Margrieta Wever (44). De financiële crisis van 2008 en de scheiding van haar man hebben er flink ingehakt.
Maar dat is nu verleden tijd. “Vrouwen onderschatten zichzelf, maar ze kunnen veel meer dan ze denken”, zegt Margrieta in gesprek met LINDA.nl.
Ruim 1,6 miljoen vrouwen waren in 2021 economisch onzelfstandig, blijkt uit recente cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS). Zij verdienen minder dan het bijstandsniveau. Van deze vrouwen had 32 procent wel betaald werk, maar ze werken weinig uren of hebben een laag uurloon.
Voordat Margrieta haar man leerde kennen, verdiende ze altijd goed. “Ik werkte een paar jaar als model en ging daarvoor naar steden als Milaan en New York”, vertelt ze. Dat verandert als ze gaat trouwen. Haar partner brengt veel geld in het laatje, en ze krijgen al snel een kind samen. “Daardoor ben ik minder gaan werken. In die tijd boekten we een luxe hotel als we spontaan weg wilden, kocht ik een dure trui zonder te sparen en kreeg ik een Cartier horloge van een paar duizend euro cadeau.”
Totdat in augustus 2008 een wereldwijde economische crisis uitbreekt. “Ons tweede kind was toen net geboren en in juli verloor mijn man zijn baan”, vertelt Margrieta. Na een jaar verruilen ze hun penthouse in München voor een goedkopere woning in Frankfurt.
Terwijl haar man nog werkloos is, vindt Margrieta parttime werk in een kledingwinkel. Nog in die eerste week gaat hij bij haar weg. “Ik had snel een nieuwe woning en kreeg de eerste drie jaar huursubsidie. Maar met mijn baan kwam ik niet rond. Ik at vaak brood als avondeten, zodat mijn kinderen een warme maaltijd hadden. Samen hadden we maar dertig euro om de hele week door te komen.”
Als Margrieta op zoek gaat naar een andere baan – die beter betaalt – komt ze in vreemde situaties terecht. “Zo zei een directeur dat hij nog wel kinderen wilde, omdat hij zag dat ik een alleenstaande moeder was. Maar ik wilde een baan, geen partner. Daarvoor ga ik wel op Tinder.”
Uiteindelijk wordt ze op een school aangenomen als kunstlerares. Ze heeft een kunstacademie diploma, maar stopte ooit met de lerarenopleiding voor haar modellenwerk. “Na een jaar daar te hebben gewerkt, wilde ik mijn opleiding afronden. Na drie jaar heb ik mijn diploma gehaald.”
Nog steeds werkt ze als lerares. “Nu verdien ik goed. Anderhalf jaar geleden heb ik een huis gekocht met mijn nieuwe vriend. Ik let nog steeds op wat ik uitgeef, maar als ik iets graag wil, kan ik het kopen. Maar ik koop geen truien meer van een paar honderd euro.”
Margrieta noemt dit ook wel haar ‘derde carrière’. “Op mijn 34ste zat ik in die winkel en dacht ik: is mijn leven nou echt voorbij? Ik heb mezelf een schop onder mijn kont gegeven en doorgezet. Als je elke dag een stap zet, haal je het. Vier ook elke stap. Je moet niet verwachten dat morgen of overmorgen alles anders is. Blijf in jezelf geloven en geef niet op, dan kom je er wel.”
Deze vrouwen zijn financieel (on)afhankelijk én gelukkig daarmee
