Na de geboorte van haar dochter (3) had Mandy drie miskramen in anderhalf jaar tijd. Bij de vierde zwangerschap leek het goed te gaan, maar toen bleek het kindje te groeien in het litteken dat was ontstaan tijdens haar keizersnede.
Mandy: “Ik droomde van kleins af aan van een groot gezin, maar die kans wordt steeds kleiner.”
Ruim drie jaar geleden wordt haar dochter geboren, vertelt Mandy. Dat gaat niet van een leien dakje: Mandy krijgt last van zwangerschapsvergiftiging en het kindje moet met een spoedkeizersnede gehaald worden. Toch loopt alles goed af. “Ik had nog wel lang last van het litteken, maar ik was allang blij dat mijn kindje het had overleefd en het ook goed met mij ging.”
Mandy en haar partner hebben een grote kinderwens, dus niet veel later besluiten ze nog een keer te proberen in verwachting te raken. “Maar na tien weken ging het mis: ik kreeg een miskraam. Die wekte mijn lichaam zelf op. Dat deed ontzettend veel pijn, ik had heel heftige weeën. Mentaal deed dat veel met me. Ik kon er lang niet over praten. Ik dacht echt: wil ik wel nog een keer zwanger raken?”
Diederik Jekel wordt vader en deelt over eerdere miskraam: 'Weet hoe hard ons blije nieuws kan aankomen'
Ja, blijkt het antwoord. Maar ook de volgende zwangerschap eindigt in een miskraam. “Die tweede keer was minder erg, maar het deed wel een belletje rinkelen”, vertelt Mandy. “Wat was er dan niet goed? Mijn lichaam werd onderzocht, maar op de echo was niks geks te zien. Terwijl de zwangerschap daarna óók mislukte. Die miskraam vond al anderhalve week na de positieve test plaats.”
Het ziekenhuis is extra alert na alle miskramen en besluit Mandy bij te springen. “Maar net vóór die afspraak zou plaatsvinden, bleek ik weer zwanger te zijn.”
Na 5,5 week krijgt ze een echo. “Toen ik een hartje zag kloppen, dacht ik dat alles goed was. Maar de verloskundige zag iets heel anders. Het kindje bleek niet in mijn baarmoeder zelf te groeien, maar in de baarmoederwand. Omdat ik een spoedkeizersnede heb gehad, is het litteken daarvan waarschijnlijk niet helemaal hersteld zoals normaal. Daardoor was een niche ontstaan, een uitpuilend litteken in de baarmoeder. En daar was het eitje genesteld.”
Dat de verloskundige dat opmerkt, is uitzonderlijk, legt Mandy uit.”Deze situatie komt zelden voor, in Nederland is er eigenlijk nauwelijks informatie beschikbaar. We hebben echt geluk gehad dat zij het heeft gezien. Als het onopgemerkt was gebleven, had mijn baarmoederwand uiteindelijk zelfs kunnen scheuren. Daar moet ik niet aan denken.”
Marije (30) heeft na 3 jaar nog last van keizersnede: 'Vertrouwde mijn lichaam niet meer'
Het kindje is niet op de goede plek genesteld, maar tegen alle verwachtingen in groeit het goed. “Er werd ons ook steeds verteld dat het nog goed kon komen”, vertelt Mandy. “Dus mijn vriend en ik kregen steeds een beetje extra hoop. We hebben meerdere pretecho’s gehad waarop het hartje klopte en het kindje bewoog. De namen stonden al vast en we durfden steeds meer aan de toekomst te denken. Hoe zou het kindje eruit zien, zou het een jongetje of een meisje zijn, hoe wilde ik bevallen en wat wilden we met de kinderkamer?”
Maar alle hoop vervliegt als Mandy hoort dat de situatie niet houdbaar is. “Tussen de zeven en negen weken zwangerschap lag ik al veel in het ziekenhuis. Ik bloedde veel en had veel pijn. Uiteindelijk ben ik met spoed geopereerd. Ook dat was heftig. Ze moesten eerst het hartje van de baby stoppen, dat deden ze gewoon waar ik bij was. Dan breek je echt in duizend stukjes.”
Hoewel ze weet dat de gebeurtenissen veel impact hebben gehad, vindt ze het een paar weken na de operatie nog lastig dat te voelen, vertelt Mandy. “Ik zit vol in overlevingsstand. Het voelt alsof ik het verhaal van iemand anders vertel. Ik ben ooit depressief geweest en ben heel bang dat ik nu weer terugval. Er zijn echt heel donkere dagen.”
Ook lichamelijk gaat het nog niet goed. Tijdens de operatie is de niche een stukje opengegaan, waardoor haar baarmoeder zich constant vult met bloed(stolsels). Dat doet niet alleen veel pijn, maar maakt ook dat Mandy nog een keer geopereerd moet worden. Het totale herstel kan nog maanden duren.
Mandy hoopt vooral dat vrouwen na een keizersnede extra oplettend zijn. De helft van de vrouwen houdt er een niche aan over, de helft dáárvan ervaart ook klachten. “En die worden lang niet altijd herkend”, legt ze uit. “Ook bij mij zei het ziekenhuis na onderzoek eerst dat alles goed was. Als je vermoedt dat je een niche hebt – bijvoorbeeld omdat je bloedt tussen menstruaties door of veel ovulatieklachten hebt – kun je het beste een doorverwijzing naar het Amsterdam UMC te vragen. Zij zijn daarin gespecialiseerd.”
Vóór de volgende operatie moeten Mandy en haar vriend ook beslissen of ze in de toekomst nog een kindje willen proberen te krijgen, vertelt ze. “Dat is enorm moeilijk. We willen het heel graag, maar we zien het steeds moeilijker voor ons. Ik droomde van kleins af aan van een groot gezin, maar die kans wordt steeds kleiner.”
Jessie Jazz Vuijk over miskraam: 'Het was heftig en verdrietig, maar dit is geen mislukking'
