Deze week is het de Europese week van de vruchtbaarheid, waarin verschillende organisaties het taboe op vruchtbaarheidsproblemen willen doorbreken. Maartje Brockbernd (38) zit in een moeizaam IVF-traject en legt dit vast op de gevoelige plaat.
“Iedereen om je heen lijkt spontaan zwanger te worden. Dat maakt het niet kunnen krijgen van een kind des te pittiger.”
‘Moet je niet eens opschieten?’, ‘Dan neem je toch een hond?’, ‘Je mag mijn kinderen wel lenen’ of ‘Je moet het loslaten, dan komt het vanzelf goed’. Het zijn stuk voor stuk goedbedoelde opmerkingen, maar Maartje kan er niks mee. Zij is namelijk ongewenst kinderloos. “Ik zag mezelf altijd met één of twee kinderen. Maar mijn man en ik – we zijn inmiddels al meer dan twintig jaar samen – hebben er bewust voor gekozen om eerst samen van het leven te genieten en later pas aan kinderen te beginnen.” Tot drie jaar geleden. “De kinderwens begon opeens toch te kriebelen. Maar al snel leek die wens niet gemakkelijk te vervullen.”
De ene na de andere miskraam kreeg de documentairefotograaf voor haar kiezen. De reden? Onbekend. “Ik ben dan misschien wel boven de vijfendertig, maar mijn vruchtbaarheid is volgens de gynaecoloog bovengemiddeld goed. Ondanks onze goede gezondheid zijn mijn man en ik afgelopen december gestart met een ivf-traject. Helaas nog zonder enig resultaat.”
De al drie jaar durende situatie waarin het stel verkeert noemt Maartje ‘frustrerend’. “Ik ben altijd ontzettend blij geweest met mijn lijf, maar datzelfde lijf laat me nu wel in de steek. Ik weet niet wat ik moet doen om de situatie te verbeteren. Het blijft – ook voor de gynaecoloog – maar giswerk. En eerlijk is eerlijk, ik heb het daar mentaal best moeilijk mee.”
Op dit moment leeft Maartje van behandeling naar behandeling. “Ik heb ook gesprekken gehad met een psycholoog. Die heeft mij geadviseerd om niet te ver vooruit te kijken. Maar natuurlijk komt de ‘wat als het niet lukt?’-vraag wel af en toe om de hoek kijken. De angst om nooit moeder te worden is heel groot.”
Om het toch een plekje te geven, heeft de documentairefotograaf haar traject op de gevoelige plaat vastgelegd. “Toen ik klaar was bij de psycholoog heb ik voor mezelf een soort dagboekje bijgehouden. Maar al gauw merkte ik dat ik niet de juiste woorden kon vinden om mijn gevoel te beschrijven. Voor mijn beroep volg ik mensen om maatschappelijke onderwerpen aan het licht te krijgen, maar over dit onderwerp had ik nog nooit iets gezien.
Daarbij zie je op internet alleen maar uitleg in tekst. Dus besloot ik mezelf maar te volgen. Met mijn fotoserie neem ik je mee het ziekenhuis in, om te laten zien wat je te wachten staat als je aan dit traject begint. Het eerlijke verhaal, geen gepolijste Instagram-kiekjes. Hopelijk kunnen mannen en vrouwen die in dezelfde situatie verkeren, kracht halen uit mijn verhaal.”
Lees ook
Martines (39) ivf-behandeling is uitgesteld: ‘Hoe langer het duurt, hoe kleiner de kans’
Wel vindt Maartje het maken van de serie confronterend. “Mijn idee was om iets van positiviteit in mijn foto’s te laten terugkomen, maar dat is me tot nu toe niet gelukt. De laatste foto’s die ik heb gemaakt, zijn van mijn mislukte ivf-poging. Maar ik blijf mezelf vastleggen. Volgende week gaan we voor de volgende poging. In de hoop dat ik uiteindelijk ook een positieve foto kan posten.”
