Maaike (28) is door psychische problemen volledig afgekeurd, maar wil alles behalve stilzitten. Daarom vangt ze sinds twee jaar kittens op uit het dierenasiel.
“Ik doe het als vrijwilliger, maar de zorg stopt nooit”, zo vertelt ze aan de telefoon.
Kittens
Maaike vindt het naar eigen zeggen “heerlijk” om de kittens op te vangen. “Als er weer eentje of meerdere binnenkomen bij het asiel, word ik gebeld en vragen ze of ik er tijd en ruimte voor heb. Het is dus geheel vrijblijvend, maar ik heb nog nooit nee gezegd.”
De kittens komen vanaf drie weken al binnen bij Maaike. In die tijd zorgt ze ervoor dat ze hun vaccinaties krijgen en dat ze worden ontwormd, ontvlooid en geneutraliseerd. “Ik wil er maximaal tien tegelijkertijd in huis hebben. De eerste twee weken dat ik ze heb, verblijven ze in een quarantaine-kamer die ik daar speciaal voor heb ingericht. Dan kunnen ze even wennen aan hun omgeving. Vervolgens mogen ze vrij rondlopen in huis en worden ze ook deels opgevoed door de drie katten die ik zelf heb. Zij zijn dan de moederpoezen voor iedereen.”
“Loki, niet doen! Uit de gordijnen!”, klinkt het ineens. “Sorry, wat zei je ook alweer?”
Prinsesje
Iedere kitten is anders en iedere kitten komt op een andere manier binnen, legt Maaike uit. “De één is buiten gevonden, de ander is gedumpt door zijn of haar baasje… Die eerste twee weken ben ik echt met observeren bezig: wie heeft waar behoefte aan? Zo had ik een poesje dat extreem bang is voor handen. Iedere keer als ik die eten gaf, ben ik erbij gaan zitten, zodat ze aan me zou wennen. Met heel veel geduld is dat goed gekomen en kroop ze zelfs in mijn nek. Zij was echt mijn prinsesje.”
“Of toen een andere kitten binnenkwam”, gaat Maaike verder. “Zij werd gevonden in de polder en heeft altijd hard moeten knokken voor eten. Ze had een beschadigd oogje, waarvan werd gezegd dat ‘ie er waarschijnlijk uit zou moeten. Ik heb toen anderhalve maand lang, drie keer per dag, haar ooglid voorzichtig gemasseerd. Daardoor trok de boel bij en kon ze haar oog gelukkig houden.”
“Met zulke dingen kan het best stressvol zijn, maar ik vind dit werk ook ideaal. Ik kan redelijk mijn eigen tijd indelen en heb geen verplichtingen – behalve dan voor de kittens zorgen.”
Na een aantal weken bij Maaike, komen de dieren op een adoptiesite te staan en regelt de 28-jarige ook dat ze bij de juiste baasjes terechtkomen. En dan is het weer tijd voor nieuwe kittens. “Asielen zijn altijd op zoek naar gastgezinnen, je kan zó contact met ze opnemen, mocht je dat willen.”
“Het is zulk mooi en dankbaar werk”, verzucht ze. “Ik krijg er ook structuur door in mijn leven, dat is heel belangrijk. En ik verzorg ze heel intensief, dat hoeft in principe niet, hoor. Maar elke cent die ik overhoud, gaat naar de katten en kittens. Die zijn me alles waard.”