Maaike (34) werd door haar vriend verlaten toen ze twee maanden zwanger was. Een maand later kreeg ze hevige bloedingen. Ze bleek baarmoederhalskanker te hebben.
In de rubriek ‘Werpsterren’ deelt een moeder sterren uit voor haar zwangerschap, bevalling en kraamweek. 1 ster staat voor de ultieme nachtmerrie, 5 voor het perfecte sprookje.
“Mijn (inmiddels) ex-vriend was verminderd vruchtbaar, dus we gingen er niet vanuit dat er kinderen zouden komen. Ik was aangenaam verrast toen ik ineens zwanger bleek. Ook mijn ex reageerde in eerste instantie blij. Maar na twee maanden zwangerschap besloot hij dat hij geen deel uit wilde maken van zijn dochters leven. Ik ging haar sowieso houden, dus koos hij ervoor om bij ons weg te gaan. Vanaf dat moment heb ik hem nooit meer gesproken. Ik keek er heel nuchter naar: als hij het niet wilde, dan niet. Ik respecteerde zijn keuze en wist dat ik het ook zelf kon.”
“In de derde maand kreeg ik hevige bloedingen, maar er kwam in het ziekenhuis niets uit de tests. Wel zei men dat ik zes maanden na de bevalling een uitstrijkje moest laten maken. Tijdens de zwangerschap zou een uitstrijkje namelijk niet betrouwbaar zijn. Als ik echt al die maanden had gewacht, was ik op een natuurlijke manier bevallen en was de tumor in mij opengesprongen. Levensgevaarlijk.”
“Niet lang daarna, begin januari 2019, belandde ik met een nierbekkenontsteking in het ziekenhuis. Intussen was er nog steeds geen oorzaak gevonden voor de bloedingen en werd ik opnieuw aan dat uitstrijkje herinnerd dat ik maanden later zou moeten maken. Het maakte me zenuwachtig: konden ze dat voor de zekerheid niet meteen doen? Na flink aandringen door mij en mijn verloskundige werd toch een uitstrijkje gemaakt. Dat was maar goed ook: er werden onrustige cellen gevonden.”
Maaike 25 weken zwanger.
“Ik bleek baarmoederhalskanker te hebben. Maar gelukkig was het nog in een beginstadium en had ik geen uitzaaiingen. In het begin was ik bang voor mijn leven, maar al snel kreeg ik vertrouwen in een goede afloop. Ik wilde heel graag chemotherapie, zodat de bevalling zo lang mogelijk uitgesteld kon worden en de kleine een goede start zou krijgen.”
Maaike voor de eerste chemokuur.
“In februari 2019 kreeg ik mijn eerste chemokuur. De baby wordt bij zo’n kuur gelukkig vrijwel volledig beschermd door de placenta. Roken en drinken is bijvoorbeeld veel schadelijker. En door de zwangerschapshormonen had ik weinig last van bijwerkingen. Wel was ik erg moe en vond ik het lastig dat mijn haar uitviel. Ik was op straat net een kermisattractie, met mijn chemo-mutsje en dikke buik.”
Maaike 31 weken zwanger.
“Toch bleef ik al die tijd positief. Dankzij dit kleine meisje wist ik dat ik ziek was, dus ik ging er alles aan doen om haar levend op de wereld te zetten. Ik kwam in een overlevingsmodus en werd echt een soort superwoman voor dat kleine meisje.”
“Met 36 weken en twee dagen werd, op 15 april 2019, een keizersnede gepland. Ik had daarbij gekozen om mijn dochter zelf geboren te zien worden. Ik hoopte op een mooi moment, maar dat liep helemaal anders. Toen ze Abigail omhoog hielden, zag ik een klein, donkerpaars meisje dat niet kon ademen.”
“Ik zag paniek in de ogen van de artsen, die haar meteen weghaalden. Als ik eraan denk word ik weer emotioneel. Ik had haar zo graag willen vasthouden, willen knuffelen. Toen ze me lieten weten dat het beter ging, wilde ik zo snel mogelijk geopereerd worden. Hoe eerder de operatie, hoe eerder ik Abigail zou vasthouden. In zeven uur werd mijn tumor weggehaald, samen met mijn baarmoeder en eigenlijk vrijwel alles wat vrouwelijk is – behalve mijn eierstokken.”
Lees ook
Nikita had een blindedarmontsteking tijdens haar zwangerschap: ‘Ik was zó bang’
“Toen ik bijkwam vroeg ik meteen naar Abigail, maar ik moest vanwege mijn lage bloeddruk vijf uur wachten voor ik naar haar toe kon. Het voelde zó fijn toen ik haar eindelijk kon vasthouden. Na zes dagen ziekenhuis mochten we naar huis. Het ging inmiddels heel goed met Abigail. Ze was meteen al een voorbeeldig kind. Ook mijn herstel ging beter en sneller dan verwacht.”
“Het gaat super met ons. Abigail en ik zijn een perfect team. We voelen elkaar goed aan en hebben nu al de grootste lol met elkaar. Toen de overlevingsmodus uit kon, kwam het besef wel even hard binnen. Zit je dan ineens: met je kale koppie en een baby. Dat is toch even omschakelen. Praten met een therapeut heeft me gelukkig goed geholpen.”
“Ik ben op dit moment schoon verklaard. Natuurlijk heb ik nog mijn momenten, maar over het algemeen voel ik me heel goed. Nu wil ik vrouwen graag laten weten dat het wél mogelijk is om een uitstrijkje te maken wanneer je bloedingen hebt. Ik wil niemand ongerust maken, want meestal is er bij bloedingen niks aan de hand. Maar als het niet goed voelt; vraag echt een uitstrijkje. En als je kanker blijkt te hebben, weet dan dat chemo mogelijk is. Kanker betekent zeker niet dat je je zwangerschap moet afbreken.”
Lees ook
Melanie kreeg kanker tijdens haar zwangerschap: ‘Ik vertrouw mijn lichaam niet meer’
“Het klinkt misschien gek, maar dit was de ‘perfecte manier’ om baarmoederhalskanker te hebben. Was het later ontdekt, dan waren ze er te laat bij geweest. Was het eerder ontdekt, dan had ik nooit moeder kunnen worden. Op Abigails geboortekaartje staat: ‘Mooi kind, zonder jou was alles anders geweest.’ Zonder haar had ik waarschijnlijk niet op tijd geweten dat ik kanker had. Abigail is mijn reddende engel. En ik ben een alleenstaande moeder die herstellende is van kanker, maar ik ben vooral ‘gewoon Maaike’ die haar leven snel wil oppakken. Ik zie de toekomst positief tegemoet.”
