Familieleden heeft Lola* (52) helaas niet meer, en door reuma is lang zitten moeilijk voor haar. Hierdoor brengt Lola de kerstdagen al een aantal jaar alleen door.
“Ik voel me bezwaard om bij vrienden op de bank te gaan liggen tijdens de kerstdagen.”
“Kerst is niet mijn favoriete tijd van het jaar”, vertelt Lola aan LINDA.. “Ik heb nooit een grote familie gehad, maar helaas is bijna iedereen overleden. Ergens heb ik nog twee nichten en een neef, maar die spreek ik niet. Wel heb ik hele fijne vrienden, maar tijdens de kerstdagen staat de familie al snel centraal.”
“Mijn vrienden weten dat ik met kerst alleen ben, maar ik voel me bezwaard om bij hen aan te kloppen. Daarnaast is iedereen druk in deze tijd van het jaar en zitten de kerstdagen al snel vol. Dus echt in de kerstsferen kom ik vaak niet.”
“Omdat ik reuma heb kan ik niet meer lang zitten, daarom lig ik veel op de bank. Maar om bij vrienden op de bank te gaan liggen op Eerste Kerstdag, voelt ook niet goed. Als andere mensen aan het kerstdiner zitten, kijk ik vaak televisie en als mijn vingers het toelaten, puzzel ik wat. Zo kom ik de dagen wel door.”
“Wel heb ik twee roze kerstboompjes neergezet, dus bij mij thuis is het gezellig. Eerder zetten vrienden een grote kerstboom voor me op, maar van aftuigen kwam het vaak niet. Het hele jaar met een kerstboom in huis, is ook weer zo wat. Dus nu heb ik twee kleintjes, die ik aan de keukentafel op mijn eigen tempo op- en af kan tuigen.”
“Ik ken meerdere mensen die alleen zijn met kerst. Maar de meesten durven er niet altijd eerlijk over te zijn, ze schamen zich denk ik. Dat begrijp ik, dat heb ik ook lang gedaan. Maar nu kom ik er voor uit. Ik vind het altijd pijnlijk als er over ‘eenzame ouderen’ wordt gesproken. Er wordt dan vergeten dat er hele generaties onder zitten die óók eenzaam zijn.”
“Natuurlijk biedt het troost dat ik niet de enige ben. Maar ik kan er helaas ook weinig aan veranderen, zeker niet tijdens de wintermaanden. Als het buiten donker en regenachtig is, wordt mijn wereld nog kleiner. In de zomer zit ik lekker buiten en loopt er nog iemand langs. Maar als ik nu de deur achter mij dichttrek na mijn middagwandeling met de hond, zie ik niemand meer.”
“Maar gelukkig heb ik mijn hondje, en we gaan de goede kant op. De dagen worden vanaf nu weer langer en de feestdagen zijn zo voorbij. Over mijn eigen kerstdiner moet ik nog even nadenken, voor mijn viervoeter heb ik al wat lekkers in huis. Maar als ik eerlijk ben, mag het van mij snel 2 januari zijn.”
*Lola vertelt haar verhaal anoniem, haar echte naam is bekend bij de redactie.
Oma Coby (97) en kleinzoon Mark verkopen oliebollen tegen eenzaamheid: 'Met één zak oliebollen kun je ouderen laten rock en rollen'
