Lisayra van Doorn (27) verloor haar baby’tje Kyan op 17 juli 2022, een maand nadat hij met 24 weken en drie dagen ter wereld kwam. Sindsdien doet ze alles met hem in haar achterhoofd en deelt ze haar eerlijke rouwproces online.
“Kyan is mijn drijfveer. Ik wil zijn naam blijven noemen, zodat hij niet vergeten wordt”, vertelt Lisayra aan LINDA.
Na een onbezorgde zwangerschap komt Lisayra na zes maanden in het ziekenhuis terecht met weeën. De bevalling is begonnen en de ontsluiting is al op het punt waarop weeënremmers geen optie meer zijn.
“Hij was een gezonde baby in mijn buik. Maar achteraf bleek dat ik een verkorte baarmoeder heb en dat hij daardoor er als het ware uit werd geduwd”, legt Lisayra uit. Wonder boven wonder overleeft Kyan de bevalling, maar daarna wordt hij meteen bij zijn moeder weggehaald om hem te reanimeren en aan de beademing te leggen.
“Na drie uur mocht ik naar hem toe. Hij lag in een couveuse en was zo klein. Hij woog maar 739 gram en was 30 cm.” Kyan ligt op dat moment aan allerlei draadjes en buisjes waardoor zijn gezichtje niet goed zichtbaar is. “Ik vond het een heel gek besef dat mijn kind daar lag.”
Lisayra is een alleenstaande ouder en mag de tijd dat hij in het ziekenhuis ligt bij haar zoon blijven. “Ik voelde heel sterk: ik ben alles wat hij heeft en ik moet er voor hem zijn.” Gelukkig heeft ze veel steun van de mensen om haar heen. “Ik voelde me ondanks de heftige situatie niet alleen.”
Lisayra met Kyan in het ziekenhuis. Tekst gaat verder onder de foto.
In de eerste weken na zijn geboorte overwint Kyan een hersenbloeding en een bacterie. “Het was vervelend, maar niet levensbedreigend”, legt Lisayra uit. Maar na 3,5 week blijkt dat door de eerdere hersenbloeding zijn hersenvocht niet goed uit zijn lichaampje gaat waardoor er veel druk in zijn hoofdje ontstaat. Met een ruggenprik proberen de artsen dat op te lossen, maar dat loopt mis. De enige andere optie is een kastje in zijn hoofd plaatsen om op die manier het vocht uit zijn hoofd te halen. “Het was risicovol, maar er was een breed scala aan scenario’s mogelijk. Daardoor durfde ik het wel aan.”
Wereld Prematurendag: na 27 weken werd Marit met 680 gram geboren: 'Artsen gaven me geen kans op overleven'
Er is een kans dat de kleine Kyan gehandicapt wordt, maar doordat Lisayra in de zorg werkt schrikt dat haar niet af. “Ik dacht: mocht het zo zijn, dan weet ik hoe ik ermee om moet gaan en heb ik er vertrouwen in dat het goed komt.”
Verdrietig genoeg gaat het twee dagen voor de operatie steeds slechter met de gezondheid van Kyan. “Ik kreeg te horen dat hij het waarschijnlijk niet zou gaan halen. Ik vroeg nog een second opinion aan, maar ook dat ziekenhuis durfde de operatie niet uit te voeren.” Op vrijdag krijgt Lisayra het slechte nieuws te horen. Op zondag overlijdt haar zoon.
Kyan gaat mee naar huis. Tekst gaat verder onder de foto.
“Zondagochtend vroegen ze aan me hoe laat ze terug moesten komen om de behandeling stop te zetten. Op die onmenselijke vraag heb ik geen antwoord gegeven”, blikt ze terug. “Uiteindelijk hebben ze alle buisjes en infusen van hem afgehaald, als laatste de beademing. Hij werd op mijn borst gelegd en toen is hij op een gegeven moment gestopt met ademen. Ik denk dat het zo’n drie uur heeft geduurd.”
Het ziekenhuis vraagt Lisayra of ze haar zoon mee naar huis wil nemen of dat ze hem daar in het mortuarium wil achterlaten. De laatste optie voelt helemaal niet goed, dus ze besluit – hoewel ze het wel een beetje eng vindt – hem toch mee te nemen. “Toen hij eenmaal in het mandje lag was er niks engs meer aan. Het is toch je kind.”
Lisayra tijdens de uitvaart van Kyan. Tekst gaat verder onder de foto.
In eerste instantie keert Lisayra heel erg in zichzelf met haar rouw. “De eerste zes maanden waren het ergst. Ik douchte soms dagen niet, viel 10 kilo af en had ernstige slaapproblemen.” Ook laat ze haar omgeving niet toe en sluit ze zich in deze periode af voor de buitenwereld.
Uiteindelijk gaat er een knop om. “Ik besefte dat Kyan mij zo ook niet zou willen zien. Het was geen goede manier van leven.” Ze probeert steeds meer haar leven weer op te pakken en eropuit te gaan. “Hoe verdrietig en hard ook, het leven gaat door, ondanks dat het gemis altijd op de achtergrond is. Ik doe leuke dingen. Soms als afleiding en soms omdat het gewoon echt leuk is.”
Elke zeven seconden overlijdt een zwangere vrouw of baby: 'Goede zorg kan meeste sterfgevallen voorkomen'
Lisayra heeft het gevoel dat Kyan dicht bij haar is en gelooft dat er meer is tussen leven en dood. Ze heeft al regelmatig een teken van hem ontvangen en vindt het fijn dat ze zo af en toe iets van hem ‘hoort’. “Ik was een keer heel erg aan het huilen terwijl er een serie opstond op tv. Opeens ging de tv uit en toen-ie weer aanging zapte die uit zichzelf naar een muziekzender. Daarop werd een liedje van Kyan’s uitvaart afgespeeld…”
Ze vindt het niet eng, want ze voelt gewoon dat haar kind in de buurt is. “Soms loop ik gewoon over straat en ruik ik opeens zijn geur. Of laatst – op zijn sterfdag – deed ik de televisie aan en stelde daar een presentator zich voor met de naam Kyan. Dat soort momenten maken mijn dag goed.”
Eigenlijk is Lisayra helemaal niet met sociale media bezig. Maar als ze op haar Instagram zet dat ze zwanger was, is bevallen en dat haar zoon kort daarna overleden is, krijgt ze een overweldigend aantal reacties. “Ik kreeg veel berichten, ook van mensen die hetzelfde hadden meegemaakt.”
Dat inspireert haar om steeds meer over de rouw te delen. “Eerste deelde ik vooral quotes en posts hoe ik me voelde, maar daarna leek het me fijn als er echt een platform was waar ik over mijn verlies kon praten.” Zo wordt ‘Maternity Journey’ geboren, de naam waaronder Lisayra op YouTube, in podcastvorm en op Tiktok alles over het verlies van Kyan deelt. “Ik wil graag mijn zoon een podium geven en tegelijkertijd daarmee ouders van andere sterrenkindjes een hart onder de riem steken.” Ze krijgt lieve reacties, vaak vol herkenning. “Het is bijzonder hoe de steun van een lotgenoot zo goed kan doen.”
“Rouw is heel persoonlijk, dus advies geven is lastig”, zo vindt Lisayra. Toch hoopt ze dat andere rouwende ouders weten dat ze niet alleen zijn. “Je verdriet mag er gewoon zijn en er is altijd iemand die je begrijpt.” Dat is ook een reden waarom de jonge moeder haar kwetsbaarheden laat zien. “Ik wil ouders motiveren om over hun verlies te praten. Het is ongemakkelijk en pijnlijk en we hebben het er niet over, maar open zijn lucht op. Het taboe moet eraf.”
Kyan is Lisayra’s motivatie, voor alles wat ze doet. Daarom praat ze ook zo graag over hem. “Ik hoop dat zoveel mogelijk sterrenkinderen een podium krijgen, want dat verdienen ze gewoon.”
Op haar social media deelt Lisayra haar rouwproces. Bekijk hieronder het verhaal van haar en haar zoon Kyan.
'Pieces of a Woman': pijnlijk realistisch drama over het verlies van een baby
