Wat als je tijdens je thuisbevalling tóch nog naar het ziekenhuis moet en de trap niet afkomt zonder flauw te vallen? Linda van Aken (35) kwam achter het antwoord: dan bel je de brandweer.
In ‘Werpsterren’ deelt een moeder sterren uit voor haar zwangerschap, bevalling en kraamweek. 1 ster staat voor de ultieme nachtmerrie, 5 voor het perfecte sprookje.
“In mei 2014 werden mijn man Bastiaan (38) en ik ouders van Sophie. We wilden eerst uitgebreid van haar genieten voor we voor een tweede gingen. Na twee jaar stopte ik met anticonceptie en we hadden geluk: ik was snel weer zwanger. Grappig genoeg merkte ik niks, maar had Bastiaan door dat ik me anders gedroeg. ‘Lin, ik weet het niet hoor, misschien moet je eens een test gaan doen.’ Hij had nog gelijk ook.
De zwangerschap verliep erg fijn. Ik was wel wat misselijk, maar had verder weinig klachten. Ik vond het wel pittig dat we nu een peuter hadden die de hele dag doordenderde. Dat maakte deze zwangerschap zwaarder dan de vorige.”
“Bij Sophies geboorte had ik geen persdrang en moest ik tijdens de zwaarste weeën en met volledige ontsluiting nog in de auto naar het ziekenhuis. Dat was op zijn zachtst gezegd niet fijn. Ik wilde wel opnieuw proberen thuis te bevallen, maar wanneer het weer zo moeizaam zou gaan, wilde ik deze keer eerder naar het ziekenhuis.”
“Na 39 weken en vier dagen begonnen rond middernacht de weeën. Niet veel later braken mijn vliezen en iets over 02.00 uur belden we de verloskundige. Daarna zat ik in mijn cocon. Ik ben slechthorend en had mijn hoortoestellen niet in. De verloskundige praatte ook nog vrij zacht, waardoor ik er geen bal van verstond. Daar zat dus wat irritatie, maar verder ging het zonder problemen en snel. Op 28 mei 2017 om 4.00 uur is Fleur geboren.
Toen om 04.10 uur de placenta los kwam, ging het mis. Ik had het zelf niet zo door, maar verloor blijkbaar heel veel bloed. Bijna twee liter. De verloskundige gaf aan dat ik naar het ziekenhuis moest, omdat het anders gevaarlijk kon worden. Ik bleef rustig. Met Fleur ging het goed, dus ik vond verder alles prima.”
“Toen de ambulance er eenmaal was, moest ik rustig rechtop gaan zitten. Dat lukte, maar na een paar seconden werd ik ineens hoestend wakker. Huh? Ik zat toch net? Blijkbaar was ik flauwgevallen. Dit gebeurde nog twee keer. Het was mega vreemd. Ik was telkens bezig om te gaan zitten en het volgende moment werd ik liggend wakker.
Na de derde keer werd besloten dat ik liggend het huis uit moest. Op de brancard ging dit echter niet lukken. Onze trap is niet al te breed en er zit een kleine draaiing in. De brancard kon er wel door, maar niet met mij erop.”
“De enige optie was de brandweer. Die werd om 05.05 uur gebeld. Niet veel later stonden er drie brandweermannen in de kamer. Ze hadden een ladderwagen met zo’n bakje voor het raam gezet. De ambulancemedewerkers tilden mij naar het raam en schóven me als het ware het bakje in. Het onweerde die nacht, wat het allemaal nog meer op een film liet lijken.
Een paar huizen verderop zag ik buren uit het raam hangen en blijkbaar stonden er mensen buiten. Ik was al die tijd nog steeds nuchter. Nogmaals: zolang alles maar goed ging met Fleur kon ik alles aan.”
Artikel gaat verder onder de foto’s.
Artikel gaat verder onder de foto’s.
“Eenmaal in het ziekenhuis kreeg ik een zak bloed toegediend, waardoor ik me al snel wat beter voelde. Verder heb ik die dag vooral geslapen en met Bastiaan en Sophie van Fleur genoten. Langzaamaan probeerde ik rechtop te zitten en daarna rustig te lopen. Gelukkig viel ik nu niet meer flauw, maar voor de zekerheid moest ik wel nog een nachtje blijven slapen.”
Lees ook
Myrthe moest tijdens bevalling per reddingsboot naar het vasteland
“Thuis konden we eindelijk echt genieten. Ik heb helemaal geen last gehad van de bloedtransfusie. Ook Fleur deed het super. We hadden die week een fijne, lieve kraamverzorger die perfect hielp. Ik durfde me letterlijk en figuurlijk aan haar bloot te geven.”
Lees ook
Reshmi kreeg voor haar bevalling politiebegeleiding naar het ziekenhuis
“Het gaat geweldig met ons. Fleur is een leuke, lieve, ondeugende meid. Ze heeft een eigen willetje, maar is ook zorgzaam. Ik merk dat haar ontwikkeling soms harder gaat dan bij Sophie – waarschijnlijk omdat ze een voorbeeld heeft.
Ik ben nog steeds nuchter als het om Fleurs geboorte gaat. De bevalling ging hartstikke goed, dus ik had het niet anders willen doen. Wat daarna gebeurde blijft eigenlijk wel leuk om te vertellen. Wanneer iemand zwanger is, zeggen we weleens voor de grap: ‘Wel oppassen hè, anders word je door de brandweer uit je huis getakeld!’
Dat is niets om bang voor te zijn, want ik ben het bewijs dat het goed kan komen. Mij heeft het geholpen om op dat moment alleen aan Fleur te denken en niet over wat er zou kunnen gebeuren. Ik ben ontzettend blij met mijn twee gezonde meiden. We zijn heel gelukkig met z’n vieren.”
Was jouw bevalling speciaal of juist precies als in de boekjes? We willen het allemaal weten. Mail in het kort jouw bevallingsverhaal (met naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s) naar: verena.verhoeven@linda.nl.
