Autocoureur Liesette Braams (48) heeft niet één, niet twee, maar zelfs drie stoma’s. Dat komt in Nederland eigenlijk helemaal niet voor.
Ze kreeg ze nadat in 2014 anuskanker bij haar werd geconstateerd en de ziekte zich steeds verder uitzaaide.
In 2014 voelt Braams, ambassadeur van Coloplast dat stomazakjes produceert, iets aan haar achterwerk. Het is een bobbeltje ter grootte van een krent. Ze heeft al vaker fistels gehad, dus gaat ze nietsvermoedend naar een chirurg voor een crème. Die slaat alleen niet aan. Ze krijgt nog een onderzoek, waaruit blijkt dat ze anuskanker heeft.
Bestraling
“Dan stort je leven in”, zegt Braams. “Bestraling, chemo. De hele mallemolen in. Om mijn darmen te beschermen kreeg ik een dunne darmstoma. Die zou, als alles goed ging, daarna weer worden weggehaald”, vertelt ze.
Ze ondergaat een week lang chemo en krijgt 33 bestralingen van ieder 22 minuten. Volgens Braams “het hoogste level en de zwaarste soort”. Na deze intensieve periode blijkt dat de kanker niet is afgenomen, maar juist verder heeft gewoekerd. “Ik bleek bij de vijftien procent te horen waarbij bestraling niet hielp.”
Frankenstein
Inmiddels is ze vijftien operaties en zes tumoren verder. “Die zaten in de liezen, achter mijn blaas. De doktoren hebben mijn anus, endeldarm, eierstokken en baarmoeder verwijderd. Tja, wat niet eigenlijk? Ik ben een soort Frankenstein 2.0.”
Braams heeft van haar borst tot haar bil een litteken van zo’n dertig centimeter lang en vijf centimeter breed. Tussen haar benen zit nog maar één minuscuul gaatje, zodat ze haar darmen kan spoelen. Ze moet dat iedere dag schoonspoelen, zodat zich daar geen cellen ophopen. Daardoor zou ze dichtgroeien en dan is het einde verhaal.
Uitzonderlijk
Naast het litteken heeft ze daarnaast ook drie stoma’s op haar lichaam. Eén voor de dunne darm, één voor de dikke darm en één voor haar blaas. Poepen gaat natuurlijk niet meer zonder anus en plassen ook niet, door de tumor vlak achter haar blaas. De darmen komen uit in een zakje links op haar buik, die voor urine rechts. Ze is één van de weinigen in Nederland die dit heeft. “Het is heel uitzonderlijk.”
Braams heeft één grote hobby. Die heeft haar, naast haar familie, door deze ellende gesleept: autoracen. Ze racet op hoog amateurniveau. “Toen de jongens de gordels moesten vastmaken, kwamen we erachter dat die precies op de plek van de stoma’s zitten. Ze vonden het spannend, maar ik dacht dat er niet zoveel mis kon gaan. Uiteindelijk kregen we de gordels er net naast.”
Ze stapte met een brok in de keel de auto in, zo blij was ze dat het weer kon. “Ik wilde nooit meer stoppen, had geen pijn. Ze moesten me na afloop zo ongeveer uit de auto trekken. Ja, dit was wel een traanmoment. Ik vond het heel bijzonder en speciaal en voelde me heel krachtig dat het weer kon. Hier had ik voor geknokt.”
Braams is volgens haar doktoren een medisch wonder. Ze had allang dood moeten zijn. Ze voelt zich soms misschien niet de mooiste, bijvoorbeeld in bikini, maar gaat elke drempel over om het taboe op stoma’s de wereld uit te helpen. Op dit moment is ze kankervrij. “Ik leef nog en hopelijk is het gat beneden nog lang toegankelijk. Ik blijf knokken tot ik erbij neer val. Ik heb nog veel te veel om voor te leven.”