Het was ergens in 2013 toen de man waar ik verkering mee had en waar ik hopeloos verliefd op was het toch echt heel vervelend begon te vinden dat ik rookte, en hij niet. Of ik ermee kon stoppen, aub. Nou, vooruit dan maar, het was natuurlijk slecht voor me, dat wist ik ook wel, en dit was dan misschien wel een goed moment. Op ceremoniële wijze rookte ik in zijn bijzijn mijn laatste sigaret, en de dagen die volgden gingen me verrassend makkelijk af. In de weken en maanden die volgden begon ik mijn vertrouwde peuk heus steeds meer te missen, maar eigenlijk viel het me alles mee. Ik kon blijkbaar ook gewoon heel prima níet roken, nadat ik zo’n tien jaar lang bijna een pakje per dag had weggestoomd.

Maar toen er een jaar later toch wel flinke barsten in dat samenzijn begonnen te komen, voelde ik mijn verlangen naar een peuk steeds groter worden. Met elke ruzie die we hadden dacht ik: en dan heb je me óók nog eens mijn sigaretten afgenomen. Toen het einde van ons samenzijn toch wel flink aan de horizon begon te gloren was daar het moment dat ik, deels uit woede, toch zwichtte. Met een vriendin, toen we in New York waren, ach, ééntje moet toch gewoon kunnen.

Het bleef, uiteraard, niet bij die ene peuk, want een verslaafde kán het niet bij ‘één peuk’ houden. Langzaam maar zeker kroop de sigaret weer verder mijn leven in. Ik verborg het voor mijn geliefde, had altijd pepermunt op zak, ik was écht een stiekeme roker. De les hiervan was: stoppen voor een ánder, dat werkt niet.

Een paar jaar en vele, véle sigarettenpakjes later, kwam daar toch het moment dat het genoeg was. De relatie was voorbij, één pakje per dag waren er twee geworden (echt), en ik rookte mezelf vrij letterlijk kapot. Toen iemand in mijn omgeving een terminale kankerdiagnose kreeg dacht ik: en nu is het genoeg, ik ga niet aan haar graf staan met een peuk in mijn hand, ik moet hier vanaf.

Ik schreef me in voor de cursus Ik Stop Ermee, en vooral had ik een diepe wilskracht om te kappen met deze kankerstokken, wat ze gewoon zijn. Het afkickproces was taai, moeilijk, vreselijk, afschuwelijk, maar alle pijn en moeite waard. Ik denk nooit meer aan roken, vind het onvoorstelbaar dat ik er zo lang mee ben doorgegaan. Wat mij het meeste heeft geholpen was die overtuiging van geen roker meer willen zijn, maar ook dat ik het verhaal in m’n hoofd heb omgedraaid. In plaats van dat ik steeds dacht: ik mág niet meer roken, zei ik onophoudelijk tegen mezel: ik hóef niet meer te roken.

Ook had ik zo’n app waarbij ik bijhield hoe lang ik al was gestopt en hoeveel geld me dat opleverde, en die getallen zien oplopen werd een grote motivatie. Stoppen met roken was en is een verlossing, een letterlijke verademing, eentje die ik iedereen gun. Dus, alsjeblieft, stop met roken. Voor jezelf én voor iedereen om je heen die om je geeft.

De Adviezen

‘Hier iemand die in de verslavingszorg werkt. Over stoppen met roken doen mensen gemiddeld 7 x, dus het is een proces met vallen en opstaan. Maak een voor- en nadelen balans. Vorm helpende gedachten bij het stoppen met roken en wees lief als het mislukt is, maar wees streng als het om de draad weer oppakken gaat. Ga voor jezelf waar in ‘de cirkel van gedragsverandering’ jij staat en denk na over hoe het je lukt om weer in ‘uitvoeren’ te komen. Schroom niet om professionele hulp in te schakelen. Als er stoppen met roken groepen in de buurt zijn, neem er dan zeker aan deel; het is de meest effectieve gebleken om blijvend te stoppen. Heel veel succes!’

‘Niet als je een keer de fout in gaat (hallo dronken avond) meteen de handdoek in de ring gooien. Je bent dan nog steeds gestopt, je hoeft niet opnieuw te beginnen met tellen. Gewoon doorgaan!’

‘Jouw tip heeft mij een jaar (bij een tweede keer stoppen) geleden echt geholpen!! Namelijk de mindset: “ik mag nog roken, maar ik wil het niet meer”. lets verbieden werkt bij mij vaak averechts. Vorig jaar ben ik de eerste vakantiedag gestopt (ging een maand op reis) en dat hielp mij om die eerste weken afleiding te hebben/geen verleiding van samen zijn met rokende vrienden (ging met een niet roker op vakantie). Bij de eerste keer stoppen hielp het om samen met mijn (toentertijd) vriend te stoppen. En ik had een aparte “stoppen met roken spaarrekening” geopend, waar ik wekelijks handmatig het geld (wat anders uit ging aan sigaretten) naar overmaakte. Na een jaar ben ik van die opbrengt op vakantie geweest. Was een mega chille motivatie! Het is in het begin zwaar, maar het levert uiteindelijk zooooveel meer op! You can do it kroeggenoot!’

‘Het boek the power of habit lezen. Hierin staat precies beschreven hoe mensen gewoontes creëren en hoe ze (bewezen) deze kunnen veranderen.’

‘Niet op wilskracht doen. Je mag wel roken maar je wil niet meer roken. Je hebt zoveel meer energie als je niet rookt.’

‘Mij hielp het om het per dag te zien. ‘Vandaag niet roken’ is een stuk makkelijker dan ‘nooit meer roken. Toen dat wende, werd het ‘geen sigaretten meer kopen. Uiteindelijk heb ik in 18 jaar nog 20 sigaretten gerookt (ooit toch nog een pakje gekocht en daar echt jaaaaaren mee gedaan), dus denk dat ik wel durf te zeggen dat ik gestopt ben.’

‘Ik heb het boek ‘Stoppen met roken’ van Alan Carr gelezen en kon tijdens het lezen niet wáchten tot ik m’n laatste sigaret mocht roken (je moet tijdens het lezen blijven roken) en als nu mensen aan me vragen hoe het gaat met stoppen dan denk ik altijd o ja; ik rookte, omdat ik er verder gewoon echt nooit meer aan denk.’

‘Waar moet ik beginnen met zoeken naar een coach of psycholoog? Ik zit helemaal vast’Lees ook