Liesbeth Rasker (36) runt een Instagram-café waar elke maandag duizenden vrouwen (en een handvol mannen) elkaar advies geven. Speciaal voor LINDA. licht de kroegbaas een gespreksonderwerp toe.
In aflevering 97: ‘Hart onder de riem voor iedereen met een zomerdip.’
Al weken zingt het in de Kroeg over hoe er éindelijk weer lekker warm weer aankomt, hoe de zon weer schijnt, de dagen langer worden, de winterdepressie langzaamaan uit onze lijven en hoofden trekt. Het voorjaar, de lente, de zomer: als je je best doet kun je het op sommige dagen al een beetje ruiken.
Persoonlijk knap ik daar enorm van op, ik trek zoals velen de winter gewoon echt niet goed. En dan niet van, ‘ha-ha nou gewoon even doorzetten’. Nee, ik verlies werkelijk een deel van m’n levensplezier en voel dat weer aangroeien zodra het niet meer om vijf uur ’s middags al donker is.
Voor mij liggen er dus hoopvolle maanden in het verschiet en ik klamp mij eraan vast dat vanaf nu alles beter zal worden. Dat dit niet voor iedereen zo is. kan ik me moeilijk voorstellen en vergeet ik ook geregeld, maar deze week had ik journalist Antoinette Scheulderman in mijn Kroegpraat-podcaststudio. Zij vertelde me dat ze dus juist een zómerdepressie heeft. Ja dat kán dus. Zodra de dagen langer worden, de temperatuur stijgt, de zon een vast onderdeel van de dagen wordt, zakt haar humeur juist in. Zij wil kou, donkere dagen, binnen met de kaarsen aan, onder een deken, dat het knus is.
Het is de warmte die ze niet trekt, maar ook de druk die erop ligt. Het móet leuk zijn, tijdens die zonnige dagen. Een vriendin die ik hierover vertelde snapte haar, en voegde toe: “Ja, en je moet ook dunnere, naaktere kleding aan, terwijl ik juist graag grote dikke kleren draag. Maar dat gaat dan niet meer.” Kijk, daar had ik nou nog nooit zo bij stilgestaan.
Online lees ik dat er zo’n 10.000 Nederlanders lijden aan zomerdepressie. Een relatief kleine groep dus, en er wordt dan ook veel minder onderzoek naar gedaan dan naar bijvoorbeeld de welbekende winterdepressie. Maar de sociale druk die bij de zomer hoort, is een grote factor: iedereen gaat naar buiten, doet leuke dingen, is (of lijkt) gelukkig – en daar kun je dan weinig aansluiting bij vinden als dat niet is hoe jij je voelt.
Die druk ken ik trouwens wel een beetje. Ik hou enorm van thuis op de bank onder m’n elektrische deken met m’n kat series kijken, maar dat is een activiteit die je in de zomer toch minder snel onderneemt. Het is een soort veilige haven voor me, als ik even niet weet wat ik met een dag of dagdeel aanmoet, vind ik dat altijd een fijne oplossing. Maar wanneer de zon en de hitte op de ramen beuken, doe ik dat toch minder snel. Dan moet je naar buiten, leuke dingen doen, van het mooie weer ‘profiteren’, want voor je weet regent het weer voor altijd. Als ik nou net even geen plannen heb, niemand weet om iets mee te ondernemen, dan voelt dat soms inderdaad best beklemmend en daarmee eenzaam.
Een andere vriendin van me heeft hier een goede oplossing voor. Zij doet op dat soort warme dagen soms júist de gordijnen dicht, maakt het zo donker mogelijk in huis en gaat dan ‘avondje spelen.’ Ze weigert slaaf te zijn van het mooie weer en kan zich daar heel goed voor afsluiten. Ik vind het een goede levenshouding.
Dus voor wie zomerdepressie heeft, of gewoon een zomerdip: wie weet heb je er wat aan. En niet vergeten: in Nederland is het nooit lang wachten tot het gewoon weer koud en donker wordt.
'Mensen zagen hoe iemand in de trein zichzelf een lekkere nagelknipbeurt gaf'
