Liesbeth Rasker (35) runt een Instagram-café waar elke maandag duizenden vrouwen (en een handvol mannen) elkaar advies geven. Speciaal voor LINDA. licht de kroegbaas een gespreksonderwerp toe.
In aflevering 70: ‘Moet ik m’n nieuwe relatie vertellen dat ik in mijn vorige ben vreemdgegaan, en zo ja, hoe vertel ik dat?’
Ooit werd een vriendin van mij zo grandioos en schaamteloos bedrogen door haar toenmalige geliefde dat niemand zich kon voorstellen dat de man in kwestie ooit nog aan een nieuwe relatie zou kunnen beginnen. We zouden er hoogstpersoonlijk op toezien dat íédereen zou weten wat voor paardenlul hij was geweest, en dan zou er geen vrouw meer zijn die daar ooit nog aan zou beginnen. Afijn, we waren jong en boos, maar het idee van once a cheater, always a cheater, was wel iets waar we stellig in geloofden. Terwijl: waarom eigenlijk?
Is het eerlijk om iemand een leven lang verantwoordelijk te houden voor de misschien minder handige acties van vroegere jaren? Vreemdgaan gebeurt nou eenmaal overal, en vaak is er heus een reden voor die groter is dan dat iemand simpelweg een lul is. Liefdesrelaties zijn complexe samenleefvormen waar van alles mis mee kan zijn, waarin van alles kan gebeuren wat iemand ertoe beweegt een gemaakte afspraak te overtreden. Bovendien is het soms ook wel héél verstrekkend hoe fanatiek iemand de brandstapel op wordt gewenst als blijkt dat er sprake is geweest van overspel.
Niet dat ik het wil goedpraten, overigens, het blijft natuurlijk gewoon hartstikke kut om iemands vertrouwen te beschamen en een verder misschien wel heel vrolijk en liefdevol samenzijn zo in de waagschaal te stellen. Mijn hart zakt door mijn lijf als ik eraan denk dat mijn geliefde me nu komt vertellen dat hij met een ander is geweest.
Maar dat iemand een misstap vervolgens als een soort neonverlichting boven zijn of haar hoofd moet hebben hangen, lijkt me ook weer niet de oplossing. Dus persoonlijk vind ik dat deze persoon dat niet hoeft te vertellen, tenzij het direct wordt gevraagd, tenzij het een logisch onderdeel is van een gesprek.
De kroeg was opvallend verdeeld, waarbij een flink deel zei ‘vertellen’, en er ook veel mensen waren die meer aan mijn kant zaten. Dus tja, wat moet je er uiteindelijk mee doen? Mijn moeder zou zeggen: ‘Win overal advies in, ga er dan goed mee zitten, en luister naar de stem van je hart.’ Daar sluit ik me graag bij aan.
‘Ooh, lastig lijkt me! Maar juist dat je het bespreekbaar wil maken, laat zien dat je er open en eerlijk over wilt zijn. De ander kan er in eerste instantie van schrikken (heeft misschien eigen ervaringen) dus ik zou diegene vooral de ruimte geven en zelf niet in de verdediging schieten of alles willen verklaren. Het heeft dus misschien effect op het vertrouwen tussen jullie… en het belangrijkste is denk ik echt om het een open gesprek (meerdere gesprekken) te laten zijn… en het aan de ander te laten hoe/wanneer dit onderwerp voldoende besproken is. Maar wel heel goed dat je het aandurft!’
‘Is dat de reden dat het uit is gegaan? Dan zou ik het sowieso vertellen. En anders alleen als het ter sprake komt. Is op zich niet erg om te vertellen toch? Er zijn redenen voor waarom het is gebeurd en heeft je vast ook weer bepaalde lessen en inzichten gegeven om het in het vervolg anders aan te pakken. Kan mooie gesprekken opleveren. Ook fijn om van de ander te weten hoe hij/zij daarin staat en bijvoorbeeld heel zwart/wit daarin is of juist niet. Zegt iets over de normen en waarden van beide kanten.’
‘Misschien, het lijkt me afhankelijk van of je het nu weer zou doen? Is het een coping waar je gevoelig voor bent en wil je hem waarschuwen? Of zou je liever geen monogame relatie willen en afspraken maken waarin je met anderen mag zijn (en het geen vreemdgaan meer is)? Gaan andere mensen het vertellen in een poging jou zwart te maken? Ik zie anders niet goed in waarom je iets potentieel moois zo op z’n kop zou zetten. En je mag dingen gewoon achter je laten en opnieuw beginnen.’
‘Waarom wil je dat vertellen? Als je nieuwe rela het je rechtstreeks vraagt zou ik het gewoon zeggen ja. Maar wat heeft de ander aan deze informatie als diegene er niet om vraagt? Ik zou t een gekke ‘bekentenis’ vinden van m’n nieuwe vlam, waar ik dan ineens iets mee zou ‘moeten’? (Dat zou ik me dan afvragen).’
‘Uiteraard groot voorstander van eerlijkheid, maar ik vind dit heel eerlijk gezegd niet altijd relevant. Mijn ex was er open over dat hij een misstap had begaan in vorige relatie, maar dat maakte mij in het prille begin juist erg onzeker. Want wat is het doel van het vertellen? Een excuus voor als het nu weer gebeurt of alleen open en eerlijkheid of zo? Ik vond ook dat hij niet diegene was van 10 jaar geleden dus dat het gedrag van toen, het eenmalige vreemdgaan van toen, niet relevant was om voor nu te weten. If that makes sense. Ik had er dus als nieuwe vriendin niet zo zeer behoefte aan dit te horen van hem…’
‘Ik heb dat niet/verdraaid gedaan en da is me uiteindelijk duur te komen staan toen het later uitkwam. Plus: je hebt het gevoel dat je iets achterhoudt wat eigenlijk best belangrijk kan zijn. Het lijkt misschien nu niet relevant, of onbenullig, maar je weet nooit voor wat voor vuren je komt te staan. Ik zou je dus aanraden het wel te vertellen, hoe moeilijk ook. Heb je voor jezelf vrede gesloten met dat het destijds gebeurd is? Waarom wel/niet? Snap je je oude zelf en kun je nu voelen dat het anders is met je nieuwe rela? Dan zou ik vooral dáárop focussen. En je kwetsbaarheid omarmen, kondig aan dat je het spannend vindt om te vertellen, maar dat je openheid wil en je nieuwe rela zo belangrijk vindt dat je jullie een oprechte kans wil geven. Dan hoort dit ook bij jou(w) verhaal.’
‘Vind t wel uitmaken of het eenmalig tongen was in een dronken bui (niet opbiechten, let it go) of een complete Van der Valk affaire die máánden duurde. Dat laatste zou ik wel ‘willen’ weten. Als nieuwe rela het vraagt sowieso altijd eerlijk opbiechten.’
Wanneer verbreek je een relatie? 'Iemand kan maar 5 procent veranderen, kun je daarmee leven?'
