Liesbeth Rasker (35) runt een Instagram-café waar elke maandag duizenden vrouwen (en een handvol mannen) elkaar advies geven. Speciaal voor LINDA. licht de kroegbaas een gespreksonderwerp toe.
In deze aflevering: ‘Vorige maand overleed mijn 18 jaar oude kat die ik sinds kitten had en ik ben echt helemaal kapot. Vrienden zeggen ‘nog steeds?’ als ik erover begin. Wat kan ik doen?’
Mijn vrienden zeggen al jaren semi-grappend dat ze bezig zijn met een opvangplan voor mij voor de dag dat mijn poes Disco het aardse leven achter zich laat. Dat is niet eens zo overdreven, zo’n plan, want goeie genade wat gaat dat een verdriet opleveren. Disco en ik wonen op moment van schrijven al 16 jaar samen. Dat is haar hele leven, ik heb haar van kitten zien opgroeien tot de lieve oma die ze nu is. Ze kwam bij mij wonen toen ik net een jaar op mezelf woonde, in hetzelfde huis als waar we nu wonen. Dat hele huis is dus ook van haar, elke millimeter heeft ze zich wel op een of andere manier toegeëigend.
Ik zie haar ook echt als mijn huisgenoot, niet eens zozeer als mijn huisdier. In die 16 jaar hebben we een hoop meegemaakt samen, van groot geluk tot diep verdriet. Ik ging van een kind van 19 naar een volwassene van 35. En met welke tranen ik ook in bed lag, om wie ik ook moest huilen of van wie ik ook gelukkig werd, de grote constante factor in dat alles is dat zij erbij was. De dag dat zij er níet meer is zal, logischerwijs, een enorme krater veroorzaken.
Dat jij na een maand ‘nog’ steeds niet ‘over je kat heen bent’, lijkt me dan ook heel gezond en normaal. Als een huisdier overlijdt zeggen mensen graag ‘maar dan neem je toch een nieuwe?’ Alsof je het over een handtas hebt en niet een dier van vlees en bloed met een eigen karakter en waar je een unieke band mee had. Dat is trouwens ook de titel van het boek van journalist Antoinette Scheulderman, Dan neem je toch een nieuwe, dat gaat over rouwen om huisdieren. Ze schreef het nadat haar geliefde hondje Bubbels overleed. Ik heb het zelf nog niet gelezen, maar de dag dat ik het nodig heb, schaf ik het onmiddellijk aan.
Wat de vraagsteller betreft; wat ontzettend verdrietig dat je je lieve oude kat moet missen. Wat zal dat een leegte in huis veroorzaken, je hoort ‘m in je hoofd vast nog rondlopen en knagen op z’n brokjes. Ik wil je heel veel knuffels en liefs en liefde toewensen, en hoop dat je je niet opgejaagd voelt door je vrienden. Neem de tijd hiervoor, je bent 18 jaar samen geweest met hem, natuurlijk ben je daar niet zomaar in een maand overheen. Katten en alle andere huisdieren zouden het eeuwige leven moeten hebben. Nogmaals, neem je tijd.
Kinderverjaardagen als je zelf geen kinderen hebt: 'Eerlijk, de enigen die het écht leuk vinden, zijn de (groot)ouders'
‘Een maand later??? Ik ben anderhalf jaar verder en ik moet nog steeds heel vaak huilen. Haar pootafdrukje staat getatoeëerd op m’n arm. Een maand, te vlug! Ik zit nog helemaal in de rouw. M’n kleine poezenkind. Knuffel voor de inzender.’
‘Mijn maatje is nu bijna 2 jaar geleden overleden en ik denk nog dagelijks aan haar en huil echt regelmatig door het gemis. Het is echt oké! Ik heb haar favoriete speeltjes in m’n nachtkastje liggen en als ik dan weer verdrietig ben, pak ik die vast en laat alles lekker lopen. Probeer mensen te vinden die ook gek zijn op hun huisdieren, alleen zij zullen dit gevoel begrijpen en met hen kan je dit schaamteloos bespreken. De rest kan hier wellicht wat minder begrip voor opbrengen. En als je die mensen niet hebt, er zijn heel veel forums en boeken – in worse case zelfs psychologen gespecialiseerd hierin. Heel veel sterkte en ik leef met je mee!’
‘Poeh, meest onderschatte verdriet. Echt lang verdrietig om geweest. Ik heb een mooie foto uitgeprint en in een lijstje gedaan met veertjes van speeltjes. Zo gaf ik het een plekje (letterlijk) en keek ik af en toe naar foto’s op m’n telefoon. En die reactie van vrienden is stom, maar ik merk dat mensen zonder huisdieren dat gewoon echt niet snappen. Dus even mensen zoeken die wel huisdieren hebben en je hart luchten.’
‘Ik maak momenteel precies hetzelfde mee, het is een vreselijk gevoel. Wat mij helpt is om een mooi fotoboek te maken. Ik heb alle kleine details over haar opgeschreven en deze verwerk ik in het boek, met bijpassende foto’s. Het helpt om het verdriet te verwerken en geeft mij het gevoel dat ze dichtbij is, omdat alle herinneringen op papier staan. Heel veel sterkte voor deze persoon.’
‘Toen ik van mijn lieve, lieve kat Joe afscheid moest nemen, heb ik een brief geschreven waarin ik vertelde hoe ontzettend ik hem zou gaan missen en wat hij voor mij betekende. Toen ik hem samen met mijn vader in hun tuin ging begraven, heb ik die brief erbij gedaan. Ik wilde mijn verdriet niet delen omdat ik weet dat veel mensen het gewoon niet begrijpen. Ik heb al mijn liefde in die brief gezet en dat heeft mij heel erg geholpen.’
‘Helaas moet je er doorheen, maar laat je NOOIT door iemand vertellen dat dit geen rouw is of dat je het niet mag voelen. Je vriendje is weggevallen, een vriendje dat elke dag in je leven was. Mijn kat is 2 jaar geleden overleden en ik mis hem nog elke dag. Maar de scherpe randen zijn er echt wel af, zeker niet zo intens als de eerste weken. Huil als je wilt huilen en accepteer dat je rouwt. Liefs voor jou!’
‘Dit is echt een vreselijk gevoel. Heb zelf van de zomer m’n hond verloren en huil mezelf nog steeds in slaap af en toe. Elke keer als ik over haar praat, direct weer tranen in m’n ogen. Soms voelt het oneerlijk, dat ik meer rouw om m’n hond dan ik bijvoorbeeld deed toen mijn oma overleed. Daar voelde ik me best schuldig over. De liefde voor een huisdier is toch onvoorwaardelijk en zonder negativiteit (wat soms wel anders was bij oma, want we hadden ook wel ruzie;)). Het dier is echt onderdeel van je gezin en je leven, vaak een stabiele factor ook. Een dier is volledig onschuldig, goed en puur. Lijkt mij niet meer dan logisch dat je daar om rouwt. Maar dat is voor iedereen anders, en onbegrip is daarin misschien wel extra lastig. Maar maak je gevoel niet kleiner dan het is. Het laat ook alleen maar zien hoeveel liefde je had voor het beestje.’
Vriendschap opzeggen of niet? 'Laat het doodbloeden of verwateren. Praten maakt het nooit beter'
