Liesbeth Rasker (35) runt een Instagram-café waar elke maandag duizenden vrouwen (en een handvol mannen) elkaar advies geven. Speciaal voor LINDA. licht de kroegbaas een gespreksonderwerp toe.
In deze aflevering: ‘Mijn vriend verdient heel veel meer dan ik en betaalt dus bijna alles. Ik vind dat moeilijk, hoe ga ik hiermee om? (We wonen niet samen)’
Het was een idee van de beste vriend van mijn toenmalige geliefde: onderweg naar huis van een bruiloft van vrienden van hem reden we langs een sterrenrestaurant waar zij heel graag heen wilden. ‘Das lachen, doen we daar een uitgebreide lunch.’ We reden met z’n drietjes terug, ze zagen het zelf he-le-maal zitten, maar zelf kon ik alleen maar denken aan de 30 euro die op mijn rekening stond en waar ik het nog een week mee moest zien te doen.
Ik zei nog iets van ‘hoeveel kost dat wel niet?’ maar mijn lover zei meteen ‘geen zorgen over maken, ik betaal voor jou.’ Dus we gingen. Het restaurant, waar ik nu de naam van ben vergeten, leek qua inrichting op een zaaltje waar heel goed een uitvaart gehouden zou kunnen worden. Kille witte tegels op de vloer, paarse bloemen, zwart leren stoelen. Ik vond het er niet uit zien.
Het eten was vast heel goed, maar zó blij word ik helemaal niet van twaalf gangen vol liflafjes met schuim van zus en een garnering van zo. Dat menu kostte per persoon 180 euro, we deelden een wijnarrangement. Ik vond er geen reet aan, maar dat zég je niet als iemand anders voor je betaalt.
Het was een dynamiek die al eerder in de relatie was geslopen: ik verdiende in die tijd minder dan een modaal inkomen, hij had een topbaan en hoeveel hij precies per jaar verdiende weet ik niet, maar het zal gerust een ton of twee zijn. Dat hoeft misschien niet uit te maken, maar ik vond het ontzettend ingewikkeld. Als we uit eten gingen, betaalde hij, als we op vakantie gingen bepaalde én betaalde hij waar we sliepen.
Zo heb ik in de mooiste hotels en meest spectaculaire restaurants gegeten en daar ben ik hem uiteraard heel dankbaar voor, maar toch voelde het altijd ongelijkwaardig. Ik leefde bij vlagen een leven dat ik zelf niet kon betalen en dat klopte gewoon niet. Niet dat ik nóóit betaalde, maar aanzienlijk minder vaak, en in de gevallen dat ik erop stond om de kosten toch te delen had ik daar financieel behoorlijk last van omdat 100 euro voor een etentje een enorme hap uit mijn maandbudget nam.
Ik kom voort uit een moeder die als één van de belangrijkste levenslessen meegaf dat je nooit van een man afhankelijk moest zijn voor het dak boven je hoofd. Dat je überhaupt nooit financieel afhankelijk moet zijn van een man. Ik woonde weliswaar in mijn eigen huis, maar alles wat er buiten de deur gebeurde ging vaak, te vaak, op zijn niveau van inkomen.
Ik zou een waardeloze golddigger zijn. Het leek me altijd een beetje een non-issue en ik voelde me er ook een aansteller over (meid laat het je toch allemaal lekker welgevallen!), maar mijn zelfstandigheid is me veel waard en ik wil me op alle vlakken gelijkwaardig voelen aan degene met wie ik verkeer. In dat samenzijn ging dat niet. Het ging overigens om andere redenen uiteindelijk uit, maar ik had destijds onderstaande adviezen goed kunnen gebruiken.
Liesbeth Rasker over Kroegpraat en backpacken: 'Kan me inmiddels niet goor genoeg zijn'
‘Ervaringsdeskundige hier. Dit is heel erg afhankelijk van de omstandigheden. Hoe groot is het verschil? Werk je beiden wel evenveel uur of is een van de twee ziek, bezig met een studie of druk met de zorg voor kids? Is je partner vrijgevig of niet, wil diegene een luxury lifestyle waar je niet aan mee kunt doen… Waar gaan de discussies over? Maar vooral: maak het bespreekbaar, zeg wat je moeilijk vindt. Vraag hoe die ander erin staat. En bedenk wat je zelf een fijne balans zou vinden. Toch alles 50/50 doen of naar rato. Ik heb destijds geleerd dat je beiden dingen brengt in een relatie en dat financiën niet per se iets zeggen over je succes/waarde. Maar afhankelijkheid en ongelijkwaardigheid liggen op de loer en moet je dus opengooien.’
‘Mijn man verdient ook meer. Dit heb je simpelweg niet altijd in de hand. We werken allebei ongeveer evenveel uur, dus de inzet is wel gelijk. Ik doe misschien wat meer de praktische dingen in het huishouden als de boodschappen, koken en huishouden.’
‘Mijn vriend verdient ook veel meer (wonen nog niet samen). We betalen meestal om en om en dan hij de wat duurdere etentjes, en ik dan weer de lunches/borrels. Voor vakantie hanteren we de verdeelsleutel: 1/3 en 2/3 en we hebben afgesproken dat als een van ons tweeën vindt dat het niet goed loopt, dat we het bespreken. Maar het is nooit nodig eigenlijk.’
‘Wat maakt dat je het moeilijk vindt? Als je gewoon het idee vervelend vindt, maar het verder geen invloed heeft op jullie relatie zou ik proberen een manier te vinden om er oké mee te worden. Als het wel degelijk invloed heeft op de relatie en hoe en wat jullie doen, zou je afspraken kunnen maken over hoe jullie de kosten verdelen. En is er zicht op dat het gaat veranderen? Zo ja, dan zou je ook dan weer afspraken kunnen maken hoe jullie de kosten nu verdelen en straks. Vooral bespreken met je vriend wat je zo moeilijk vindt en wat jullie zouden kunnen doen om dat gevoel te verminderen!’
‘Wij (met ex) hadden een gezamenlijke rekening zodat we als we uit (eten) gingen niet steeds discussie hadden over wie er betaalt. En we storten er allebei eenzelfde % van ons netto-inkomen op.’
‘Zelf heel duidelijk grenzen aangeven financieel! Het kan nog zo lief zijn dat iemand jou (bijvoorbeeld) weer mee uit eten neemt en roept ‘ik betaal wel’, maar zo ga je gaandeweg zelf toch ook meer uitgeven ter compensatie. Oftewel: bedenk waar jouw financiële grens ligt (bijvoorbeeld één keer per maand uit eten), geef dit een keer aan op een rustig moment zodat je er in een situatie op kan terugvallen. Bijvoorbeeld: ik wil één keer per maand uit eten en we wisselen wie er betaalt. Hij: ‘Ik betaal wel lieverd, heb geen zin om te koken.’ Jij: ‘Ik heb eerder aangegeven waarom ik dit niet wil en vind het daarom niet fijn om uit eten te gaan op jouw kosten, volgende maand weer!’
Dit artikel werd eerder gepubliceerd op LINDA.nl.
'Ga je over je salaris onderhandelen? Laat je baas maar werken in het gesprek'
