Lieke van der Heijden (35) en Bas van Poppel (41) ontmoeten elkaar acht jaar geleden via Tinder. Voor de liefde verhuist Lieke van Amsterdam naar Eindhoven. Drie jaar geleden laat Lieke een moedervlek in haar kruin checken. Het blijkt melanoomkanker te zijn.
Aan LINDA. vertellen Lieke en Bas over de afgelopen jaren, hun relatie en de Bridging the Cap-campagne, een samenwerking tussen de F|Fort Foundation en Affêre.
“Tijdens mijn zwangerschap had ik een moedervlek op mijn kruin zitten”, begint Lieke. “Eerst ben ik ermee naar de huisarts geweest. Ze heeft me niet doorverwezen en zei dat ik het na mijn zwangerschap kon laten weghalen als het echt in de weg zou zitten. Tijdens een zwangerschap doe je liever geen ingrepen, dus haast had ik niet. Ik wilde eerst moeder worden.” Bas vult aan: “Het was toen ook nog coronatijd. De zorg lag al best onder druk. Dan denk je dat een ingreep die niet urgent lijkt te zijn wel even kan wachten.”
Lieke en Bas worden op 10 december 2020 ouders van zoontje Woodie. Hij is tien maanden oud wanneer Liekes kapper begint over haar moedervlek. “Tijdens de knipbeurt ging de moedervlek open. De kapper heeft ervaring met plekjes op het hoofd, zij adviseerde mij dat ik er naar zou moeten laten kijken. Bij de huisarts werd ik doorverwezen naar een dermatoloog, waar al snel nog iemand bij werd gehaald om ernaar te kijken. Ze namen een biopt af en er werd een vervolgafspraak gepland.”
Kim kreeg al jong borstkanker: 'Moest snel beslissen of ik nog een kind wilde'
Die vervolgafspraak wordt vervroegd. “We hadden er echt geen flauw benul van dat het iets ergs kon zijn. De dermatoloog gaf ons het nieuws: het is melanoomkanker stadium 4″, vertelt Lieke. “Het verste stadium. Dan zakt de wereld onder je voeten weg”, blikt Bas terug. “We hadden onze zoon mee naar de afspraak. We hadden geen opvang kunnen regelen en je gaat er niet vanuit dat nieuws te krijgen.”
Tweeënhalf jaar aan ziekenhuisbezoeken en behandelingen volgen. Lieke: “Na de operatie kreeg ik een jaar lang immunotherapie. De artsen dachten daarna dat de kanker weg was, maar drie maanden later bleek het te zijn uitgezaaid naar mijn lever. Er bleven weinig behandelopties over. Ik kwam op de wachtlijst voor een vrij nieuwe behandeling bij het Antoni van Leeuwenhoek, die voor patiënten met uitgezaaide melanoomkanker goed kan werken. Ik moest een half jaar op deze TIL-behandeling wachten, en maar vijftig patiënten per jaar krijgen deze kans. Ik ben er heel erg dankbaar voor dat ik daar één van was.”
Marije (41) had een melanoom: 'Dat vlekje laten controleren? Nóóit over nagedacht'
Ze legt uit hoe de behandeling werkt. “Eerst wordt een biopt afgenomen van het tumorweefsel. Vijf weken lang worden uit dat weefsel eigen afweercellen, de T-cellen, opgekweekt. Die worden gebruikt om de kanker aan te vallen. Het is een traject van vier weken in het ziekenhuis. Eerst kreeg ik een week elke dag chemotherapie om mijn lichaam klaar te maken voor de behandeling. Daarna begint het toedienen van de afweercellen. Het is vrij intens, je ligt er helemaal van af. Het is een eenmalige behandeling, maar die is, als alles meezit, heel effectief.”
Dat blijkt, want sinds de behandeling is Liekes situatie stabiel gebleven. “We zijn nu een jaar verder. De plekjes in mijn lever zijn zo klein, dat de artsen de plekken niet goed kunnen meten. De kans is groot dat het alleen nog littekenweefsel is. Dat is heel positief. Het blijft een beetje onzeker, want je weet niet of het nou weg is of niet, maar zolang het stabiel blijft zijn we blij.”
Liever een keer te veel dan te weinig: zo check je jezelf op een melanoom
Op jonge leeftijd te maken krijgen met kanker is heftig. Hoe zorgen Bas en Lieke ervoor dat ze er samen doorheen komen? “Dat is af en toe lastig, vooral in de periode dat je aan het zorgen bent. Dan kom je soms op je tandvlees de dag door. Communicatie is heel belangrijk. Soms deden we dat niet al te goed, omdat je de ander niet tot last wil zijn”, zegt Bas.
Het is een heel intensief en zwaar proces voor Lieke, zowel fysiek maar helemaal mentaal. “Na een vermoeiende dag heb je soms ook geen puf meer om nog over serieuze dingen te praten. Het is vooral belangrijk dat je geen aannames doet van elkaar. Communiceren is inderdaad het belangrijkst. Hij was mijn mantelzorger, moest werken én zorgen voor ons zoontje. Het was gewoon wel echt heel zwaar. Maar we zijn altijd op zoek gegaan naar momenten om even samen te zijn en te genieten van Woodie.” Bas: “We hebben het geluk gehad dat we een sociaal vangnet hebben. Beide ouders zijn vitaal en gezond om ons te ondersteunen en veel vrienden kwamen even langs om het wat dragelijker te maken.”
Mensen kunnen niet altijd de woorden vinden als iemand het moeilijk heeft. De Bridging the Cap-campagne, gelanceerd door de F|Fort Foundation, kan daaraan bijdragen. De foundation zet zich in voor de verbetering van het mentale welzijn van jongvolwassenen met kanker. Hierbij wordt kunst ingezet als verbindende factor, als middel om haar doel te bereiken. In het geval van Bridging the Cap zijn twee petten ontworpen, in samenwerking met MARTAN en Affêre. De caps symboliseren onvoorwaardelijke steun en vriendschap voor jongeren met en na kanker. Ze zijn op de websites van de stichting, de modemerken en van de campagne te bestellen. De opbrengst gaat rechtstreeks naar nieuwe projecten van de F|Fort Foundation.
Tekst gaat verder onder de foto.
Lieke en Bas zijn onderdeel van de campagne. Bas: “De pet laat je zonder woorden zeggen dat je er bent voor iemand. Dat vind ik er heel sterk aan. Mensen weten vaak niet wat ze moeten zeggen om troost te bieden of laten niks meer horen omdat ze niet weten wat ze moeten doen. Deze pet dragen is al genoeg. Elke situatie is opzichzelfstaand, maar de pet maakt het visueel zichtbaar dat men hetzelfde meemaakt of iemand kent die iets soortgelijks doorstaat.”
Jong en vol plannen, en dan gooit kanker roet in het eten: 'Het voelt heel eenzaam'
Het geeft een gevoel van steun, vertelt Lieke. “Degene die de pet draagt begrijpt wat je doormaakt. En de pet maakt de ‘raarhaarfase’, waar ik nu in zit, een stuk draaglijker. Mijn haar is uitgevallen door de chemo en ik heb door de operatie een plek op mijn hoofd waar geen haar op zit. Nu begin ik krullend haar terug te krijgen, maar het is nog niet lang genoeg om de kale plek te bedekken. Ik draag daarom veel petten, maar deze pet heeft ook nog een mooie betekenis erachter.”
Op 6 november hingen de campagnefoto’s in het Foam Museum in Amsterdam en kreeg het initiatief de aandacht die het verdient. De foto’s en campagnevideo maken veel indruk. “De beelden zijn krachtig neergezet, maar ook met een boel emotie. Het maakt iets los bij mensen om ons heen. Het zijn prachtige beelden voor onze zoon om later te zien. En het was gaaf om mee te doen, je hangt niet elke dag in een museum”, lacht Bas.
Tekst gaat verder onder de foto.
Inmiddels is Bas zijn eigen bedrijf aan het opzetten. “Sinds het laatste goede nieuws heb ik de keuze gemaakt om mijn eigen reclamestudio te starten. Drie jaar lang was ik met zorgen bezig, maar nu is er meer ruimte voor.” Voor Lieke ligt de focus op herstel en revalidatie. “Ik ga meer sporten en goed letten op mijn energielevels. En ik durf weer wat meer vooruit te kijken”, deelt ze.
Lieke heeft weer goede scanuitslagen gekregen. “Dat blijft altijd heel erg spannend.” Bas: “De artsen schetsen niet zo snel een perspectief, dat is ook wel prettig. Onderzoeken bij melanoomkanker volgen elkaar snel op, dat geeft ons hoop voor eventuele nieuwe behandelingen, mocht het ooit toch nodig zijn. Maar de resultaten zijn sinds de TIL-behandeling goed, dus we hebben er vertrouwen in dat het goed blijft.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Jeroen (32) fietste de Alpe d'Huzes voor zijn overleden vriendin Floor
