Lia (60) verloor beide ouders nog voor haar achttiende en ook andere familieleden stierven op jonge leeftijd. In 2013 kreeg ze opnieuw een grote klap: haar dochter (32) bleek borstkanker te hebben.
In de rubriek ‘Familieverdriet’ spreekt LINDA.nl mensen die iets aangrijpends hebben meegemaakt binnen hun familie.
“Ik ben in 1959 geboren als vierde kind in een katholiek gezin. Toen ik vier jaar was, kwam mijn hoogzwangere moeder (30) in het ziekenhuis. Mijn vader dacht dat ze aan de beterende hand was, maar toen hij in het ziekenhuis aankwam, werd hij gecondoleerd.”
“Mijn moeder was onverwacht overleden aan zwangerschapsvergiftiging en mijn broertje is daarbij dood geboren. Hoewel ik ontzettend jong was, had ik precies door wat er aan de hand was: mama sliep niet, ze zou nooit meer wakker worden. Wel kwam het echte gemis pas toen ik ouder werd en zag hoe gezellig klasgenootjes met hun moeders omgingen.”
De enige foto van Lia’s moeder met haar kinderen, 1960.
“Mijn vader moest strijden om de eindjes aan elkaar te knopen, maar het was nog steeds fijn thuis. Bij ons kon alles: er kwamen altijd vriendjes mee en er waren leuke feestjes. In 1977, ik was toen zeventien jaar, stond er ineens een politieagent aan de deur. Mijn vader (57) was die dag naar zijn werk gegaan en lag ’s middags dood op straat. Door een hartstilstand waren wij plotseling wees.”
Lia’s vader en moeder.
“Ik had destijds net Jan leren kennen. We groeiden hierdoor in een stroomversnelling naar elkaar toe en in 1979 trouwden we. Daarna kwamen de kinderen. In 1980 werd onze dochter Jaike geboren in 1985 kregen we zoon Donnie. We hadden vervolgens een heel gezellig en gezond leven. Tot 2000. Vanaf dat jaar overleden er ineens allemaal familieleden, waaronder in 2002 mijn broer Hans (46) door een hersenbloeding. Zo viel er weer een blaadje op jonge leeftijd van onze familieboom.”
“In 2013 kwam opnieuw een grote klap. Onze dochter Jaike (toen 32) bleek borstkanker te hebben. Jaike en ik waren ontzettend hecht dus ik ging mee naar alle onderzoeken en chemo’s. Na een zware periode werd ze in 2014 schoon verklaard en had ze net zoveel kans als ieder ander om opnieuw kanker te krijgen. Om het leven te vieren gaf ze voor haar 34e verjaardag een groot feest en ze ontmoette in de tussentijd haar vriend. Jaike straalde weer helemaal: mijn leven kan beginnen, dacht ze.”
Lia en dochter Jaike.
“Maar in november 2015 voelde ze een knobbeltje en was het weer foute boel. Jaike bleef positief: ‘Ik kan me echt niet voorstellen dat het fout gaat hoor mam’, zei ze tegen me. Ze leek gelijk te hebben. In mei 2016 werd ze opnieuw schoon verklaard en Jaike en haar vriend vertrokken op een mooie reis. Eenmaal thuis had ze echter flinke hoofdpijn en het bleek weer helemaal fout te zijn. Er zat kanker op haar hersenvlies en het was onbehandelbaar. ‘Ik ben nog steeds van plan 93 te worden mam. We gaan gewoon leven.'”
Lees ook
Anke (29) ontdekte door LINDA. dat ze borstkanker had: ‘Het was pure pech’
“Maar het ging snel slechter met haar. Het vocht stapelde zich op en ze liep steeds moeilijker. Toch bleef ze van het leven genieten. In september 2016 werd een high tea georganiseerd met alle neven en nichten. Daar stond Jaike een grote verrassing te wachten: haar vriend vroeg haar ten huwelijk. Het was zó bijzonder. We hebben tranen met tuiten gehuild en daarna in drie weken haar bruiloft geregeld.”
“Op 8 oktober 2016 zijn ze getrouwd. Het was een feestelijke dag met alle toeters en bellen, maar tegelijkertijd namen we ook al een beetje afscheid. Iedereen was vrolijk, met verdriet op de achtergrond.”
“De dag erna is Jaike op bed gaan liggen en er niet meer afgekomen. Toch bleef ze luchtig, positief en regelde ze van alles. Van praktische tot emotionele zaken. Zo kreeg ik een armbandje met ‘Ik hou van je mamsie’ erin. En in haar laatste appje aan mij regelde ze dat ik een persoonlijk cadeautje zou geven aan Donnie – mijn zoon, Jaikes broer – als zijn tweede kindje geboren zou worden.”
“Op 17 oktober 2016 is Jaike overleden en op 22 oktober, de dag dat ze 36 zou worden, hebben we haar gecremeerd. Doordat ze zo’n wervelwind was, heeft ze meer geleefd dan iemand van negentig. Daar ben ik onwijs trots op. Het is alleen heel triest dat al haar andere plannen geen werkelijkheid zullen worden.”
“Twee maanden na Jaikes overlijden bleek mijn zus Gre alvleesklierkanker te hebben. Ik beleefde alles weer opnieuw, al was het ook heel anders. Waar Jaike positief bleef, had mijn zus daar veel moeite mee. Zes maanden later is ze op 62-jarige leeftijd overleden.”
Dochter Jaike en zus Gre.
Lees ook
Tuyets dochter (1,5) had een hersentumor: ‘Mijn wereld viel uit elkaar’
“Rouwen en afscheid nemen doet iedereen op een andere manier. Mijn man en ik hebben van Jaike geleerd hoe waardevol het is om positief te blijven. Zij gaf ons mee dat je hoe dan ook door moet gaan met leven. Maar het moet in je karakter zitten om dat te kunnen en het is helemaal niet gek als dat niet lukt. Wat ik wel iedereen kan aanraden is om erover te praten. Krop je gevoelens niet op maar deel het met elkaar.”
Bron: fotografie Wognum.
“Ondanks alle tegenslagen heb ik totaal niet het idee dat het leven stilstaat. Mijn man en ik zijn er nog, ons leven gaat door. De kleinkinderen, maar ook mooie wolken of sneeuw: we genieten er juist extra van nu we weten dat het ook zó over kan zijn. Ik heb heus wel periodes dat ik denk: potjandorie. Maar daar blijf ik niet in hangen. Daarbij vergeten we onze dochter natuurlijk niet. Zij ‘leeft’ nog elke dag met ons mee en hopelijk geniet zij daarboven net zoals wij beneden genieten.”
Lees ook
Weduwe Janke over rouwen: ‘Vlees verwerk je, verdriet integreer je’
Heb jij binnen jouw familie iets aangrijpends meegemaakt dat je graag (eventueel anoniem) zou willen delen? Mail dan jouw verhaal in het kort naar nieuws@linda.nl o.v.v. ‘Familieverdriet’.
