Moeder

Het is nu iets meer dan anderhalf jaar geleden. De dag dag mijn moeder overleed. Ze verloor de strijd tegen kanker en wij moesten afscheid nemen van haar. Ze was pas 62.

Het wegvallen van je moeder is – aan iemand die dat niet heeft meegemaakt – niet uit te leggen. Ik kan niet omschrijven wat er op dat moment wegvalt en hoe je daarmee om moet gaan. Mijn moeder en ik hadden een lastige band. We konden ruziemaken, achteraf over heel onbenullige dingen. We konden dan maanden geen contact hebben en het vervolgens weer bijleggen.

Momenten

En als het goed was, dan was het ook écht goed. We hadden precies dezelfde humor en konden uren op Whatsapp over één onderwerp de meest flauwe grappen maken. Wat mis ik het lachen met haar. Er zijn zoveel momenten die ik nog met haar had willen delen en waar ik samen om had willen lachen.

Ik heb de meeste moeite met het feit dat ik de band die wij hadden nooit meer sterker heb kunnen maken. Onze tijd was ineens op. Het idee dat mijn moeder nooit oma heeft mogen worden moet ik een plek zien te geven. Als ik later moeder mag worden, zullen er geen foto’s of momenten zijn van mijn kind(eren) met mijn moeder. Ik kan alleen verhalen vertellen en foto’s laten zien. Dat doet pijn en dat kan ik me niet voorstellen. Ik weet zeker dat ze de leukste oma ooit zou zijn. Ik had het haar zo gegund.

Missen

Ik weet dat ze trots zal zijn. Op mij en op mijn zusje. De band tussen mijn zusje en mij was lastig – met ups en downs – maar na het overlijden van onze moeder hebben we elkaar op een bepaalde manier gevonden. We hebben ontzettend veel aan elkaar gehad om hiermee om te gaan en door te gaan. We besloten drie maanden geleden om samen te gaan wonen. Ik denk dat voor mijn moeder daarmee alles bereikt is en dit hetgeen was wat zij altijd zo graag wilde.

Het missen van mijn moeder zal nooit over gaan. Je pakt het dagelijks leven weer op, maar er zijn zo vaak momenten dat het je overvalt. Die momenten zijn zwaar maar mogen er zijn. Als ik nog een ding tegen haar zou kunnen zeggen, zou dat zijn: “Wij redden ons wel mama! Maar ik mis je. Ik was nog lang niet klaar voor nog een heel leven zonder jou.”

Ben je een dierbare verloren? Deel je verhaal met ons. Misschien wil je een ode brengen aan iemand uit je familie of uit je vriendenkring. Mail je eerbetoon (ongeveer 400 woorden) en een mooie foto naar redactie@linda.nl o.v.v. Monumentje.

Lees ook
Jessica en Paul herdenken hun baby Boet: ‘Hij zal altijd ons kindje blijven’