We appen de hele dag door, maar soms komen dingen daar ook plotseling ten einde. In deze rubriek delen LINDA. lezers het laatste appje dat ze met iemand uitwisselden: van vrienden tot lovers, van exen tot ouders.
Vandaag de beurt aan Lisette (42), die het meest recente bericht van haar vriendin Yvonne deelt: ‘Mag mijn zoontje vanavond bij jullie komen spelen?’
“Yvonne en ik komen uit de stad, zo kennen we elkaar ook, maar we zijn allebei verhuisd naar een klein dorp. Ik kan zo ongeveer bij haar de woonkamer in kijken, zeg maar. Omdat Yvonne daar een paar jaar langer woonde dan ik, wendde ik me in het begin een paar keer tot haar voor hulp, rondom doktersafspraken bijvoorbeeld. Helaas bleek haar sociale agenda dat niet altijd toe te laten, waardoor ik toch naar een ander toe moest. Ik kwam er altijd wel uit hoor, maar hierdoor wringt het misschien meer dat ze wél altijd verwacht dat ik haar zoontje kan opvangen.
De vriend van Diana (53) maakte het uit, maar bleef appen: 'Het leek een soort 'nazorg''
Zij en Andreas, de vader van Diederik, wonen nog onder één dak voor hun zoon, maar delen verder niets meer met elkaar. Ze leven een eigen leven met eigen agenda’s, waarbij Diederik heen en weer wordt geschoven en de ouders vooral hun eigen behoeftes bovenaan hebben staan. En als Andreas een keer niet beschikbaar is, komt ze vaak als eerste bij mij uit.
Het berichtje hierboven stuurde ze me laatst, toen ze die avond naar de sauna wilde. Op zich helemaal lekker natuurlijk, maar Diederik had laatst ook al bij ons geslapen omdat ze naar een tentoonstelling wilde. En mijn eigen zoontje zou eigenlijk een keer bij Diederik gaan eten tussen de middag, maar Yvonne vroeg of het tóch bij mij thuis kon omdat ze graag met haar nieuwe vriend wilde lunchen. Dat ging niet, want ik was niet thuis, maar Yvonne is vervolgens wél gaan lunchen en onze jongens hebben dus alleen gegeten. Dat irriteert me gewoon.”
3 x Het Laatste Appje: 'Alles in mij schreeuwde dat het mis was'
“Ik heb me al afgevraagd of ik misschien jaloezie voel, omdat Yvonne haar eigen behoeftes voorop zet. Maar dat is het niet: ik kan met mijn man goede afspraken maken over als ik een keertje uit of weg wil. Het is vooral dat ik me onder druk gezet voel. Ik vind het zielig voor Diederik dat hij het min of meer zelf moet uitzoeken en zijn ouders er niet altijd voor hem zijn, dus dan zeg ik toch vaak weer ‘ja’ op haar verzoeken. Er ligt geen verwaarlozing op de loer hoor, zeker niet, Diederik is een lieverd en het gaat goed met hem. Maar deze never ending story begin ik nu wel vervelend te vinden.
Tot nu toe heb ik nog niet de moed gehad om Yvonne aan te spreken op haar verzoeken. Ze voelt zich al snel aangevallen in haar autonomie – daar hebben we eerder al eens ruzie over gehad toen ik aangaf de onderlinge hulp nogal eenzijdig te vinden. ‘Je kunt niet altijd verwachten precies terug te krijgen wat je geeft’, zei ze toen. Ze is nogal goedgebekt en nog een keer die confrontatie aangaan zie ik niet direct zitten. Maar het lijkt me wél fijn als we samen door een deur kunnen blijven gaan. Yvonne’s sauna avond is overigens wel doorgegaan: mijn oudere dochter heeft opgepast voor een extra zakcentje.”
Heb jij ook een bericht waar een bijzonder verhaal achter schuilt? Mail dan naar ellen.hensbergen@linda.nl met een screenshot van dat laatste appje, een korte samenvatting van de situatie, je naam en leeftijd. Misschien nemen we dan contact met je op voor deze rubriek.
Natasja (51): 'Mijn vader werd ontslagen uit het ziekenhuis, maar overleed de volgende dag'
