Liesbeth Rasker (35) runt een Instagram-café waar elke maandag duizenden vrouwen (en een handvol mannen) elkaar advies geven. Speciaal voor LINDA. licht de kroegbaas in een gespreksonderwerp toe.
In aflevering 68: ‘Waar moet ik beginnen met zoeken naar een coach of psycholoog? Ik zit helemaal vast.’
Toen ik op mijn 15e naar de schoolpsycholoog werd gestuurd, was ik op z’n zachts gezegd razend. Ik ervaarde het als hoogverraad. Om er vanaf te zijn ging ik wel, maar trok ik voor de gelegenheid een zwart shirt aan met daarop in witte letters: www.fucktheworld.com. Dát zou ze leren. Hoe dat gesprek verder ging, weet ik niet meer. Maar mijn eerste kennismaking met het fenomeen psycholoog was bepaald geen succes.
In de jaren die volgden, heb ik er dan ook nooit meer over gedacht als een serieuze optie om te onderzoeken. Praten, over je gevóelens, vreselijk. Wat een onzin! Dat er tal van onverwerkte problemen bij me aan het ophopen waren negeerde ik. Tot er een moment kwam dat dat negeren niet langer ging en ik toch echt hopeloos vastliep in patronen die me geen meter verder brachten. Tijd voor verandering, tijd om toch eens met iemand te gaan praten.
Via de huisarts kreeg ik een doorverwijzing naar een ggz-psycholoog waar ik tien sessies bij kon volgen. Er kwam een behandelplan, er waren formulieren die ik moest invullen, ik moest een maand of wat wachten tot ik kon beginnen en toen ik er eenmaal zat merkte ik al snel dat ik er geen reet aan ging hebben omdat ik die vrouw met het grootste gemak onder de tafel lulde. Tien sessies later stapte ik de deur uit met heus wat leuke gesprekken en mooie inzichten op zak, maar van wezenlijke verandering was geen sprake. Er volgde af en toe nog eens een gesprek met anderen met een vergelijkbare afloop, en wederom had ik ‘de psycholoog’ afgeschreven.
Weer wat jaren later, weer wat meer vastgeroest in patronen, was het een vriendin die zei: “Lies, dit kan zo niet langer, je moet nu met iemand gaan praten. Ga toch eens naar mijn therapeut, ik denk echt dat je daar veel aan kunt hebben.” Om maar meteen de clou weg te geven: daar had ze gelijk in. De vrouw waarbij ik toen terechtkwam heeft mijn leven veranderd. Om redenen die te ver strekken om nu allemaal uit te leggen, had deze vrouw me onmiddellijk in de tang, en wat volgde was een tweejarig traject waarin ik daadwerkelijk die patronen ben aangegaan, en grotendeels heb opgelost.
Ik betaal haar, overigens. Het wordt dus niet vergoed en het duidelijke nadeel is dat het nogal een investering is, eentje die niet iedereen kan maken. Het voordeel is dat er geen vooropgesteld behandelplan is, wat zorgt voor creativiteit en spontaniteit, wat voor mij erg goed werkte, maar voor anderen misschien weer niet.
'Ik doe het zelf wel, dan ben ik er in ieder geval zeker van dat het goed gebeurt'
Een goede psycholoog vinden die bij je past, is wat dat betreft net als daten: bij vlagen om moedeloos van te worden, je moet een klik hebben met elkaar, en het ook eerlijk zeggen als je die klik niet hebt om op zoek te gaan naar een ander. Maar áls je eenmaal iemand gevonden hebt, dan kunnen er grootse dingen gebeuren. Kortom: hou vol, de zoektocht is het waard.
‘Hier een GZ-psycholoog! Als je vergoede zorg zoekt, dan kun je het best naar de huisarts gaan voor een verwijzing, en die is vaak ook goed op de hoogte van het aanbod in het eigen postcodegebied. Wil je meer vrijgevestigd kijken en dus (deels) uit eigen zak betalen, dan kun je starten op de vereniging voor vrijgevestigde psychologen: www.lvvp.info en dan op de zoekfunctie. Verder kan via via ook helpend zijn. Succes en dappere stap!’
‘Ik ben psycholoog, m.i. ligt het aan verschillende dingen. Sommige problematiek (ernstige depressie, complex trauma, psychose) kan enkel behandeld worden in de SGGZ en wordt vaak (niet altijd terecht) afgewezen door andere plekken. In zo’n instelling (ik werk voor zo’n grote SGGZ-instelling) werken vele kundige psychologen maar kun je zelf maar beperkt kiezen bij wie je terecht komt wegens wachtlijsten, intakeroosters en dergelijke. Daarbuiten, vraag rond. Via de huisarts, mensen in je omgeving. Kijk ook of iemand de juiste registraties heeft, waaronder een BIG-registratie. Dan weet je in ieder geval dat iemand gedegen is opgeleid. Psycholoog is geen beschermde beroepstitel, bizar maar waar, de BIG is dat wel. In het contact is het denk ik vooral fijn iemand te treffen die zowel begripvol als ook wat confronterend is. In behandeling zijn is soms moeilijk. Je wilt iets doorbreken of beter begrijpen. Dat vraagt een therapeut die je daarop wijst zodat je ook kunt gaan veranderen.’
‘Als je weet in welke categorie jouw vraag zit (loopbaan, leefstijl, liefde), kan een coach goed helpen. Heeft het veel te maken met jouw persoon en hoe je erin zit (neerslachtig, existentiële crisis, traumaverwerking etc.)? Dan zou ik gaan voor een psycholoog.’
‘Als je echt vast zit en de wachttijden zijn lang, kun je het via je werkgever proberen. Veel werkgevers kunnen via de arbodienst/bedrijfsarts een doorverwijzing regelen. Hier zijn de wachttijden minimaal.’
‘Ik heb net zo’n zoektraject doorlopen en ik vond en vind het enorm ingewikkeld. Ik had een coach, mazzel via m’n werk, ACT-geschoold. Ook SGGZ-verwijzing via psych bij huisarts na een paar gesprekken. Samen shortlist gemaakt en nu (de komende ZES maanden) op de wachtlijst voor een praktijk met veel therapeuten. Ik hoop dan maar dat er eentje tussen zit met wie ik het allemaal aan ga kunnen. Bonus (hoop ik) van praktijk met meer therapeuten en meer specialisaties is dat ze gezamenlijk een individueel traject voor je maken. Veel tekst, vooral sterkte en succes gewenst.’
‘Parttime werken als je geen kind hebt: doen of niet?’
Liesbeth is schrijver en podcastmaker (van onder meer De Dienst en Dag voor Dag), en sinds een jaar digitale kroegbaas. Ze woont in Amsterdam met haar poes Disco, was in een vorig leven altijd op reis, en als ze later groot is hoopt ze de helft van het jaar op een Italiaanse heuveltop te wonen.
