Liesbeth Rasker (34) runt een Instagram-café waar elke maandag duizenden vrouwen (en een handvol mannen) elkaar advies geven. Speciaal voor LINDA. licht de kroegbaas een gespreksonderwerp toe. Deze keer: zelfliefde.
In aflevering 11: ‘Het gaat hier vaak over zelfliefde. Ik ben daar slecht in geloof ik, hoe werk ik hieraan?’
Sinds januari 2006 houd ik een document bij met de titel ‘Hersenspinsels’, dat dienst doet als dagboek. Nu dus al zo’n zeventien jaar. In die zeventien jaar ging ik het huis uit, begon ik aan een studie, werd voor het eerst echt verliefd, liep voor het eerst een gebroken hart op, had ruzies, begroef geliefden, zat in zak en in as, was dolgelukkig, soms diep depressief, vaak vrij verward. Dat document – inmiddels zo’n 100 pagina’s – is met recht een goudmijn; mijn hele leven komt voorbij.
Ik ben een archivaris, hou enorm van dingen bewaren, teruglezen, herinneringen ophalen, hoe ging dat ook alweer, hoe voelde ik me toen – heerlijk. Ik lees geregeld stukken terug, zak dan bij vlagen door de grond van schaamte, want god oh god wat kan een puber zichzelf serieus nemen. Zo schreef ik ooit: ‘Mijn vriendje en ik gaan nu ruim een jaar met elkaar. Voor ons beide een mijlpaal want zowel hij als ik waren nooit zo van de vaste relatie.’ Let wel, ik was toen achttien. Achttien! Hoeveel vaste relaties kan een mens dan gehad hebben!
Ik schreef (en schrijf) vooral op de momenten dat ik vast zat, niet kon slapen door het piekeren, dat ik me geen raad wist met een bepaalde situatie. Dat zorgt ervoor dat als je alles achter elkaar leest het één grote opeenstapeling van ellende en misère lijkt te zijn die afgelopen zeventien jaar, terwijl dat heus wel meevalt. Maar wat me ook opvalt, is dat ik ook in de gelukkige momenten vaak heel onaardig tegen en over mezelf ben. Hele passages vol vreselijk lelijke woorden over m’n lijf bijvoorbeeld, waar nooit iets mis mee is geweest, maar dat zag ik zelf als enige niet.
Ik ging er altijd maar vanuit dat jongens niet mij wilden, dat bedrijven me niet zouden aannemen of inhuren, dat vrienden niet op me zaten te wachten. Het is vaak best pijnlijk om te lezen hoe hard en ronduit onaardig, vaak zelfs gemeen, ik tegen mezelf was. En ik herinner me nog goed hoe ik dat zelf ook geloofde.
Inmiddels ben ik 34 en heb ik de kunst van zelfliefde een stuk meer onder de knie. Daar was veel therapie voor nodig, veel trouwe wijze vriendinnen, maar ook het domweg ouder worden hielp een hoop. Op een gegeven moment krijg je namelijk wat meer perspectief op wat belangrijk is en wat niet. Je leert steeds beter wie je zelf bent, en dus ook wat je niet bent, en daar heb je dan vrede mee.
Je ziet in dat iedereen maar wat doet, dat jij het lang niet zo gek doet. En als je elke dag voor de spiegel kunt staan en zeggen dat je je lijf lelijk vindt, kun je ook elke dag voor de spiegel staan en zeggen dat je het mooi vindt. Dat helpt echt. Maak nudes, sla ze op in een geheim mapje op je telefoon, kijk ook die geregeld terug. Luister naar Everybody’s Free To Wear Sunscreen van Baz Luhrmann op YouTube. Schrijf je onderzekerheden op, lees ze later terug, en zie dat veel helemaal niet nodig was geweest. Leer relativeren. Samenvattend: het leven is te kort om niet je eigen beste vriendin te zijn. Ik zou willen dat ik dat eerder had geweten.
Tot zover mijn advies, ik geef graag het woord aan de Kroeggenoten.
‘Je IG feed opruimen en alle depressing accounts deleten. Daarna vullen met een mix van alle mensen. Daarna: bij alles waar je druk bij voelt (dun zijn, geen rimpel hebben, altijd goedgezind zijn, ‘je bent zoveel mooier als je lacht’ en dat soort dingen), je afvragen of dit voor mannen ook geldt. Dat is meestal niet het geval en dus kun je jezelf de vraag stellen waarom jij je er druk over zou maken. In feite komt het (voor mij) vaak neer op je minder aantrekken van wat De Mensen zouden kunnen denken. Sindsdien zie ik mezelf veel liever.’
‘De oma-oefening! Op het moment dat je ergens mee zit je ogen sluiten en je voorstellen dat een dierbare (bijvoorbeeld je oma) bij je is en je troost/steunt. Wat zegt en doet hij/zij? Probeer je dat zo levendig mogelijk voor te stellen. Helpend voor als je even niet weet wat je nodig hebt of hoe je jezelf moet troosten.’
‘Maak een smile file waar je alle complimenten, leuke berichtjes, positieve feedback, dingen die je hebt bereikt, etc. inzet!’
‘Dingen doen waar je blij van wordt (liefst in je eentje en zonder telefoon!), bepaalde rituelen ontwikkelen. Een paar van mij zijn: bodylotion voor de spiegel op doen (zo zie je je lichaam in alle angles haha, als ik dit regelmatig doe heb ik minder snel negatieve gedachten over m’n lichaam ), elke dag drie dingen opschrijven waar je dankbaar voor bent en iets waar je trots op bent, elke keer als je kritiek op jezelf hebt ook iets positiefs over jezelf zeggen.’
‘Wat bij mij enorm heeft geholpen; dingen doen die je altijd al hebt willen doen met jezelf gaan doen! Alleen reizen is een groot iets, maar het kan ook klein. Naar een museum, naar de bioscoop, dagje naar een andere stad, you name it. Hierdoor heb ik ervaren dat ik het echt leuk vind om mijn leven met mezelf te leven. En dat is echhhhtttt fijn!’
Vrienden steunen met een burn-out: 'Kom niet met goedbedoeld maar ongevraagd advies'
Liesbeth is schrijver en podcastmaker (van onder andere De Dienst en Dag voor Dag), en sinds een jaar digitale kroegbaas. Ze woont in Amsterdam met haar poes Disco, was in een vorig leven altijd op reis, en als ze later groot is hoopt ze de helft van het jaar op een Italiaanse heuveltop te wonen.
