Liesbeth Rasker (35) runt een Instagram-café waar duizenden vrouwen (en een handvol mannen) elkaar elke maandag advies geven. Speciaal voor LINDA. licht de kroegbaas een gespreksonderwerp toe.
In deze aflevering: ‘Hoe om te gaan met collega’s die dezelfde trein nemen als je geen zin hebt om sociaal te doen?’
Toen ik een tijd terug dagelijks anderhalf uur in de trein moest zitten voor een opdracht, voelde ik me even een echte forens. Mijn eigen kantoor is net iets meer dan een kilometer wandelen vanaf mijn huis, dus ik ben gezegend met een reistijd van pak ‘m beet 13 minuten lopen, of 5 minuten fietsen. Uiteraard zit ik wel vaker in de trein op weg naar een opdracht, maar als je elke dag op dezelfde tijd op hetzelfde traject reist, zie je ook dezelfde mensen. Veel van die mensen gaan naar dezelfde kantoren, en ik voel plaatsvervangend ongemak als ik zie dat ze met elkaar (moeten?) praten.
Als ik na zo’n werkdag met andere mensen van die klus terug naar Amsterdam moest, pakte ik dus een andere trein. Omdat ik echt, echttttttttttt niet tegen small talk kan, en vooral niet tegen small talk in een volle trein. Het is het enige wat ik erger vind dan bellen in een volle trein. Hoe doen mensen dat? Praten over niets terwijl allemaal vreemden meeluisteren? Werkelijk onbegrijpelijk.
Ooit had ik een opdracht op een moeilijk te bereiken plek in Groningen. Een collega die vanuit Amsterdam met de auto ging, bood aan dat ik met hem mee kon rijden. Heb ik dus geweigerd met een rare smoes; ik ging in plaats daarvan met de trein en OV-fiets, omdat ik echt bezweek bij de gedachte dat ik uren, úren, met hem in een auto een gesprek moest zien vol te houden.
Ik vind de vraag van deze week dan ook buitengewoon interessant. Je wilt natuurlijk niet te boek staan als nors of zelfs onaardig, bovendien bedoel je het ook niet zo als je even niet sociaal wilt doen. Maar iedereen weet dat er nou eenmaal heel andere ideeën zijn over wat acceptabel is binnen het kader van collegialiteit. Ik ben team ‘liefst alles in stilte en in mijn eentje’, maar er zijn ook schrikbarend veel mensen die graag ‘lekker kletsen’ en ‘de dag van zich af praten’ IN DE TREIN. Hoe kunnen die twee groepen vreedzaam leven? Wat zijn de gedragscodes? Kroeg, help us out!
‘Ik had een collega die gewoon straight up tegen mij zei: ‘Ik gebruik het ritje met de tram in de ochtend altijd om even tot mezelf te komen.’ En dat vond ik zo chill!! Daarna geen ongemakkelijk gedoe meer, alleen een ‘Hoi, goedemorgen!’ en daarna lekker ons eigen plekje zoeken.’
‘Gewoon benoemen! ‘Hee hoi, wil je hier zitten? Ik ga wel even ongezellig doen hoor, na deze drukke dag/op deze vroege ochtend’ en dan je boek pakken/oortjes indoen/uit het raam staren.’
‘Ik zeg gewoon: ‘Sorry, mijn sociale batterij is op voor vandaag, ik ga even een boekje lezen/muziek luisteren/o.i.d.’ Meest gehoorde reactie is: ‘Wat goed dat je dat gewoon eerlijk zegt, ik heb dat ook weleens maar weet dan niet hoe ik ermee om moet gaan.”
‘Eerlijk zeggen dat je in stiltecoupé plaatsneemt. Of je doet het ‘per ongeluk’. Altijd maar transparant zijn heeft ook zo zijn nadelen/is niet altijd nodig!’
‘Ik zeg het gewoon en houd het dan heel erg bij mezelf, dus: ‘Ik ga even ‘asociaal’ doen, want dat heb ik echt nodig na een dag werken. Ik ga een podcast luisteren en even apart zitten maar dat is niet persoonlijk!’ Mensen kunnen dat best waarderen, en als ze dat niet waarderen, sorry, maar dan is
dat pech, haha. Ik weet wat voor mezelf werkt en ben ook op momenten wel heel sociaal.’
‘Ik schaam me hiervoor, maar stiekem achter een muurtje schuilen en niet terug appen.’
‘O ja, heeeel herkenbaar. En ook weleens met een smoes een trein eerder of later genomen. Ik hou daarom ook niet (altijd) van carpoolen. Maar misschien gewoon eerlijk zeggen dat je graag even een boek leest of podcast luistert? Moet kunnen toch?’
Help, ik weet niet wat ik wil met mijn leven: 'Accepteer dat je het soms gewoon even niet weet'
Liesbeth is schrijver en podcastmaker (van onder meer De Dienst en Dag voor Dag), en sinds een jaar digitale kroegbaas. Ze woont in Amsterdam met haar poes Disco, was in een vorig leven altijd op reis en als ze later groot is hoopt ze de helft van het jaar op een Italiaanse heuveltop te wonen.
