Liesbeth Rasker (36) runt een Instagram-café waar elke maandag duizenden vrouwen (en een handvol mannen) elkaar advies geven. Speciaal voor LINDA. licht de kroegbaas een gespreksonderwerp toe.
In aflevering 80: ‘Mijn vriend wil geen kinderen en ik twijfel. Heb geen moederinstinct. Hoe weet ik of ik het wil/kan?’
In mijn persoonlijk leven en dat in de mensen om mij heen is dit, of varianten erop, zo’n beetje de vraag der vragen. Wat moet ik met mijn aan- of afwezige kinderwens, die niet overeenkomt met een al dan niet aanwezige partner.
Ik heb vriendinnen die heel graag een kind willen maar al jaren vrijgezel zijn, ik heb vriendinnen die geen kind willen maar die een partner hebben die staat te springen, ik ken mensen bij wie het andersom is, of stellen met één kind waarbij de ene partner een tweede wil, maar de ander niet, en stellen waarbij het überhaupt niet lukt.
Er is werkelijk altijd wat, het is voor bijna iedereen op welke manier dan ook een onderwerp. En natuurlijk al helemaal voor vrouwen, en éxtra voor vrouwen in de late dertigerjaren voor wie de kans om hier een autonome beslissing over te nemen steeds kleiner wordt, omdat de biologie ze inhaalt.
Dat is gekmakend oneerlijk en frustrerend. Zeker voor wie twijfelt, en dat geldt voor heel veel vrouwen. Uit de bonnetjes die op deze vraag binnenkwamen, bleek dat heel veel vrouwen geen enkele interesse hadden in het moederschap, totdat ze een partner troffen die het wilde, die ze in de vaderrol zagen, met wie ze het wél zagen zitten. En toen, in de gevallen dat het lukte, bleek het de ultieme liefde en was het allemaal geweldig. Ja heus ook zwaar en flink aanpoten, maar de liefde die je ervoor terugkrijgt, die maakt alles goed.
Waar ik zelf altijd erg op gebrand ben is erbij zeggen dat dat inderdaad in veel gevallen zo is, gelukkig maar, maar dat het een aanname is dat het voor iedereen zo zal gaan. Er wordt graag gehamerd op de spijt die je kunt krijgen van géén kinderen krijgen, maar er zijn ook vrouwen met spijt van wél kinderen krijgen.
En ook al wordt daar in vele toonaarden over gezwegen en is het misschien wel zo’n beetje het laatste taboe, het bestaat wel degelijk. Alleen al bij ons in de kroeg is dat zo, want elke keer als we het erover hebben krijg ik DM’s van vrouwen die inderdaad zeggen dat zij een spijtmoeder zijn.
Het sluitende antwoord op deze vraagsteller is er dan ook niet. Was het maar zo, want ook al weet ik al wel geruime tijd dat het moederschap waarschijnlijk niet bij me past, ik blijf toch met vragen zitten en zoek naar ruimte voor dualiteit rondom de beslissing om het niet te doen.
Tot slot wil ik zeggen dat ‘het moederinstinct’ niet bestaat. Dat is een verzinsel om te doen alsof elke vrouw bestemd is om moeder te worden, dat de juiste ingrediënten en kwaliteiten bij iedereen aanwezig zijn en dat het een kwestie van zwanger worden is tot die ontwaken. Dit is niet zo, laat niemand je aanpraten dat het wel zo is. Ook zonder kind kun je een heel volwaardig, rijk en gelukkig leven hebben. En dan nu, kroegadviezen.
‘Bij ons was het andersom. Blijven praten. Openstaan. Niet elkaars wens of gedachten veroordelen, of doorduwen… En we hebben allebei veel gehad aan de podcast ‘Wil ik een kind’, en ook het boek ‘Soms wil ik een kind’, van Jantine Jongbloed.’
‘Ik zou zeggen, onderzoek je twijfel. Hoe zie je je leven voor je? Wil je je vrijheid opgeven? Twijfel je of je het kan? Angst is altijd een slechte raadgever. In principe als je je dit afvraagt kun je een kind grootbrengen op een min of meer verantwoordelijke manier (nobody is perfect). Maar de impact van een kind op je leven is groot. Twijfel je of je die verandering wilt, zorg dan dat je er echt zeker van bent. Een kind krijgen is niet romantisch, maar keihard werken. En ja, je krijgt er veel voor terug, maar je moet er dan ook heel veel energie, tijd en aandacht instoppen. Ik vind zelf mijn pieken hoger sinds ik moeder ben, maar de dalen ook dieper. Uiteindelijk denk ik dat je zowel met als zonder kinderen een heel mooi, leuk en vervullend leven kunt hebben. Je kunt niet per se verkeerd kiezen. Maar waar je ook voor kiest, het heeft allebei leuke en minder leuke consequenties. Daar moet je je van bewust zijn.’
‘Je kan boeken vol schrijven over de voors en tegens van wel/geen kinderen. Mij hielp de vraag: wat voor leven wil ik leiden? Mijn conclusie: ik wil geen handenbindertjes 😉 ben 48 jaar, kindvrij en helemaal happy.’
‘Volgens mij weet je dit nooit 100% zeker. Heb tot zeker week 20 van de zwangerschap getwijfeld en vloog het me mega aan dat ik zwanger was. Inmiddels is ze geboren en groei ik in de moederrol (geen liefde op het eerste gezicht, het is nogal een verandering en verantwoordelijkheid ineens, dus zeker geen moederinstinct). Of je het kan, weet je ook pas als je kindje er is, want niemand kan je er écht op voorbereiden. Denk dat je vooral moet kijken naar je relatie: zie je het met je partner zitten, ben je klaar voor een “volgende” stap, bereid je huidige vrije leven op te geven, etc etc etc.’
‘Ik heb ook ontzettend lang getwijfeld en jaren gedacht dat ik geen kinderen wilde. Tot ik mijn huidige vriend ontmoette en hem met kinderen zag, ineens klikte iets en dacht ik: ik kan me niet voorstellen dat ik géén kinderen met jou krijg, daar wordt mijn wereld gewoon mooier van. En zo geschiedde! Maar hoe zeker ik daar ook van was, tijdens het hele proces ook nog duizend keer gedacht ‘wacht, maar wil ik dit echt?’ – maar dat bleek heel normaal te zijn en hebben heel veel vriendinnen ook gehad, het is ook nogal een verandering en dat kan soms beangstigend blijven, hoe zeker (of niet) je er ook van bent.’
‘Ik heb ook geen moederinstinct, nooit gehad. Maar ben wel veel gaan lezen en goed gaan nadenken over ‘hoe zie ik het voor me als ik een omaatje ben’ en toen besloten dat ik het (ooit) wel wil. Die zwangerschap en eerste jaar lijken me ellende maar dat gaat weer voorbij. ‘Echte vrouwen krijgen een kind’ en ‘de twijfelmoeder’ zijn aanraders qua boeken hierover.’
‘Ik heb ook lang getwijfeld tussen wel of niet en was ook vooral ‘bang’ de verkeerde keuze te maken. Misschien zelfs bang spijt te krijgen van de keuze die ik maakte. Mijn vriend wil geen kinderen, want ‘het is gemakkelijker om geen kinderen te krijgen’. Voor mij voelde die keuze niet zo makkelijk. Een paar dingen die mij hebben geholpen: het boek ‘Kinderen krijgen is optioneel’ en het boek ‘Soms wil ik een kind’. Maar ook de ‘Kids or childfree’-podcast. Geef jezelf de tijd om te onderzoeken wat bij je past. Of zet voor jezelf een timer van een paar dagen bijvoorbeeld met één van de twee keuzes en kijk dan hoe je je daarover voelt. Was je die dagen blij met de keuze of juist helemaal niet? Ga bij je zelf na wat wel of geen kinderen voor jou betekent. Hoe zie je je toekomst voor je? Is dat met kinderen en zo ja, hoe zou dat dan kunnen gaan? Of is dat zonder kinderen en hoe ziet dat er dan uit? En welke van de twee spreekt je het meeste aan? Op basis daarvan zou je dan een keuze kunnen maken. Het gaat er denk ik vooral om wat jij wil en hoe je je toekomst ziet. En niet geheel onbelangrijk wat de (onderliggende) reden is dat je twijfelt. Nog even los van wat je vriend wil. Zoek het vooral echt voor jezelf uit. En maak het bespreekbaar. Eventueel met vrienden/vriendinnen. Iets uitspreken zorgt vaak ook voor helderheid. Veel succes in ieder geval, het is niet altijd een makkelijke keus, maar weet dat je ook zeker niet de enige bent!’
Ongewenst kinderloos: 'Ik ga mezelf niet meer met een babyshower kwellen'
