Liesbeth Rasker (35) runt een Instagram-café waar elke maandag duizenden vrouwen (en een handvol mannen) elkaar advies geven. Speciaal voor LINDA. licht de kroegbaas een gespreksonderwerp toe.
In aflevering 58: ‘Ben ik de enige die een dag met kids (1 en 3) heeeeeel saai vindt? Voel me er schuldig over?’
Het is, zeker na bijna twee jaar Kroegpraten, mijn stellige overtuiging dat je vrijwel nooit ergens de enige in bent. Elke week weer zie ik vergelijkbare problemen en vraagstukken, waardoor ik meer dan ooit weet dat we allemaal keer op keer het wiel in ons eentje aan het uitvinden zijn en dat we allemaal met dezelfde sores rondlopen. Het ellendige is dat we wel dénken dat we de enige zijn, waardoor we onszelf ook nog eens om het minste of geringste hardhandig veroordelen. Zeker vrouwen hebben de neiging om zich om alles schuldig te voelen, en daar kunnen zij ook niet veel doen aan doen, want dat is wat we als maatschappij aan ze duidelijk maken.
Vooral als het gaat om alles rondom kinderen. Als je vijf dagen per week werkt ben je een carrièrebitch die haar kinderen verwaarloost, als je parttime werkt ben je een deeltijdprinses. Je kunt het in principe nooit goed doen. Wat ik verfrissend vond aan de vraag en vooral aan de antwoorden van deze week, is dat we dus wel heel hard kunnen roepen dat je als moeder thuis met de kinderen moet zijn, want dat is het grootste geluk, maar dat die dagen thuis zijn dus óók verdomd saai kunnen zijn.
En dat vond niet alleen de vraagsteller, maar klonk ook duidelijk uit de honderden berichten die het opleverde. Al die vrouwen houden heus van hun kinderen, daar hoeft niet aan getwijfeld te worden, maar de feitelijke uren zijn óók saai en maken je al snel helemaal simpel. Blijkbaar is dit een heel breed gedragen sentiment, maar daar hoor je de schoolpleinmaffiamoeders gek genoeg dan weer heel weinig over.
Als vrouw zonder kind en ook als vrouw zonder kinderwens heb ik hier geen eigen mening over (al onderschrijf ik wel wat een ander zei, ‘goede anticonceptie al deze verhalen’), maar ik ben blij dat we ook dit geluid hebben kunnen laten horen, en dat hopelijk ook andere vrouwen zich erin herkennen en vooral: zich er niet meer zo schuldig over voelen. Want, je bent dus ook in dit geval bepaald niet de enige.
‘Zeker niet de enige. Kids zijn nu 6 en 8 en nog steeds kan ik opkijken tegen een hele dag thuis met ze. Maar het is wel leuker geworden, want gezellig kletsen met ze enzo. Maar 1 en 3 jaar is nog heeeel erg primair en daardoor inderdaad heel saai haha. Maar ik ging er vaak op uit, stukje wandelen, ergens koffie drinken wat ook leuk voor hun was, rondje fietsen. Maar ja, het blijft beetje saai en beperkt, haha.. De leukere tijd komt er zeker aan, dat je wat meer kan ondernemen met ze. Nu gaan we vaker naar musea, bios, en ook gewoon thuis een film kijken (want dat redden ze nu). Denk dat elke leeftijd voor- en nadelen heeft. En cliché, de dagen duren laaaang soms maar de jaren zijn kort.’
‘Zeker niet! Hier drie kinderen (5/3/0) en ik vind het hemeltergend saai. Tip is om kindershit ook voor jezelf leuk te maken. Oefen met nailart op hen, maak voor jezelf een kralenarmband, ga cappuccino’s drinken ergens met een kinderhoek en doe yoga naast hen op de grond. Zodra het beter weer wordt, is elk bankje in t park een mini terras en het wordt leuker als ze meer kunnen praten en denken.’
‘Nee, is echt saai en heel erg in dienst… mijn beste dagen in die leeftijd had ik als ik er niet te veel verwachtingen van had, alle praktische dingen goed managede, en zorgde voor lekker eten en een binnen- en buitenactiviteit. Oplossing voor het saaie is een AirPod in aan een kant en een podcast luisteren. Ben je nog wel beschikbaar, maar ook niet leeg na zo’n dag.’
‘Ik ben weer een dag meer (van 3 naar 4) gaan werken omdat ik het thuis zo vreselijk saai vond. Weeeer een dag op het speelkleed met m’n kind (1,5). Mis hem ook niet als ik naar m’n werk ben. Soms schaam ik me er ietwat over gezien de maatschappij verwacht dat iedereen dolgelukkig wordt van tijd met hun kind doorbrengen, anderzijds probeer ik het juist te benoemen om het taboe te doorbreken.’
‘Nee joh! Er zijn tijden geweest dat ik elke minuut op de klok keek om te zien of het weer tijd was voor een slaapje. Voel je er zeker niet schuldig over, het zijn allemaal fases. Door je schuldig te voelen werd het bij mij alleen maar erger. Als je er oké mee bent dat het af en toe niet leuk is, wordt het vanzelf minder erg. Gelukkig gaat de zon straks weer meer schijnen en dan hup lekker naar buiten en dan ook op zoek naar plekken die leuk zijn voor de kids, maar zeker ook voor jou!’
‘Vond ik ook saai! Is heel normaal. Ook bijna elke dag hetzelfde. Wat mij hielp was er veel op uitgaan en afspreken met anderen. Dan had ik die dag in ieder geval even normaal kunnen praten in plaats van de hele dag op Jip en Janneke-niveau.’
‘Ja, heeeeel saai. Maar nu verlang ik ernaar terug! De dagen kruipen voorbij, maar de jaren vliegen voorbij. Cliché, maar zo waar! Hoe saai ook, probeer ervan te genieten, over 10 jaar geef je je rechterarm om nog een keer zo’n “saaie dag” te mogen hebben. (Echt, ook al kun je je er nu niks bij voorstellen)’
‘Absoluut niet de enige! Daarom werk ik! Ben ik een vrolijker mens en dus een betere moeder.’
Kinderverjaardagen als je zelf geen kinderen hebt: 'Eerlijk, de enigen die het écht leuk vinden, zijn de (groot)ouders'
