Liesbeth Rasker (35) runt een Instagram-café waar elke maandag duizenden vrouwen (en een handvol mannen) elkaar advies geven. Speciaal voor LINDA. licht de kroegbaas een gespreksonderwerp toe.
Jaren geleden had ik een freelance klus met enkel vrouwen. Met z’n vijven waren we. Alle vijf single, dus het ging veel en vaak over daten.
We vertelden over de one night stands die leuk waren, over de gevallen die vreselijk waren, over de stiltes op datingapps en de ranzige openingszinnen op andere apps. Over hoe je nou op een man moest afstappen in de kroeg, omdat we allemaal wel vonden dat het achterhaald was dat die taak enkel aan mannen zou toebehoren. Afijn, iedereen weet hoe vijf vrouwen met elkaar kunnen praten als het over daten, liefde en seks gaat: daar worden weinig details onbesproken gelaten.
Die klus duurde een maand of drie, en daarna heb ik die vrouwen vrijwel nooit meer gezien. Ieder ging haar eigen weg. Soms zag ik wat voorbij komen op Facebook, maar de populariteit van die site begon toen ook snel af te nemen. Tot ik een jaar of drie later één van die vijf tegenkwam, en ze me voorstelde aan haar verloofde. Een vrouw. Het was in een kroeg, iedereen was al enigszins aangeschoten, we bestelden nog een biertje en nog één en nog één en ach je weet hoe het gaat. Ergens tijdens die avond zei ik tegen haar dat ik eigenlijk helemaal niet wist dat ze op vrouwen viel. Of in ieder geval óók op vrouwen viel, omdat wij tijdens dat werk het altijd zoveel over mannen hadden. Niet dat je niet kunt wisselen, geaardheid is ook maar een spectrum natuurlijk.
Hoe dan ook, haar antwoord was dat ze altijd al op vrouwen viel, nooit op mannen, maar dat niemand van ons haar had gevraagd waar ze op viel. Dat we er gewoon van uitgingen dat ze hetero was, en dat zij daardoor niet de ruimte voelde om ons daarin te corrigeren. Dat vond ik vreselijk om te horen. Ik schaamde me er ook voor, hoe bekrompen kon ik zijn? Een goede eye opener was het dus, in iets waar ik zelf als hetero doorgaans niet mee hoef te dealen, maar wel degelijk aandacht aan moet besteden.
Ik vond het dan ook een goede belangrijke vraag van onze kroeggenoot, en er kwamen ook goede antwoorden op. Met als belangrijkste punt: het maakt niet uit op wie je valt, het gaat ook helemaal niemand wat aan, en je hóeft daar helemaal niets over te zeggen.
‘Een keer laten vallen “o ja, dat had m’n ex-vriendin toen ook!” of iets in die trant. En anders gewoon zeggen waar het op staat als iemand naar je vriend vraagt. Luchtig houden & het niet te beladen maken voor jezelf!’
‘Tip voor iedereen als je wilt vragen naar iemands liefdesleven, seksuele voorkeur etc. Stel een OPEN vraag: Heb je een partner? Ben je verliefd? Waar val je op? In plaats van iemand meteen in een hokje stoppen. Kleine moeite, en is heel fijn voor de ander.’
‘Zelf ben ik bi, maar voel niet bepaald de behoefte daar een uit-de-kastmoment van te maken. Doen hetero’s toch ook niet? Ik laat het lekker en als het ter sprake komt, komt het ter sprake zonder zwaar gedoe. Hoe minder ik er zelf een ding van maak, hoe minder anderen dat doen.’
‘Herkenbaar, mijn werk wist het lange tijd niet, maar bleek er destijds zelf kennelijk ook nog niet aan toe om het ‘zomaar’ uit te spreken. Dus sowieso belangrijk dat je het zelf echt wilt zeggen. Niemand verplicht je iets. Ik voelde me veilig bij een collega en vertelde over m’n date- en uitgaansleven. En daarna ben ik in small talk aan andere collega’s gaan vertellen over queer- films, boeken en festivals etc. Bijvoorbeeld op maandag als iemand je vraagt wat je het weekend gedaan hebt. Snap je struggle. Succes!’
‘Ik “vertel” nooit dat ik een vriendin heb; doen hetero’s immers ook niet. Gewoon, als het ter sprake komt (bijv. als antwoord op de vraag “hoe was je weekend?”) vertel ik wat ik met m’n vriendin heb gedaan. Als je er zelf geen punt van maakt, doen anderen dat ook niet. Mijn standpunt; je hoeft het niet geforceerd te vertellen. Ik vraag me altijd af “hoe zou een hetero dit doen?” En dan blijkt dat het eigenlijk helemaal geen bijzonderheid is om en passant te vertellen op wie je valt.’
‘Ja, zo lastig kan dit zijn, maar het hoeft ook helemaal niet lastig te zijn. Heb zelf geleerd om lekker eerlijk en open hierover te zijn, zo normaal als het hetero zijn ook is. Maar weet ook dat je niemand iets verschuldigd bent om dit te laten weten. Wanneer het ter sprake komt, kun je er open over zijn. Als het niet ter sprake komt is er ook geen probleem. Dan komt het vanzelf wel en jij bent nog steeds jezelf! Waar komt de urge vandaan dat je het wil laten weten?’
‘Hmm, is het belangrijk om dat te benoemen? Toen ze aan mij vroegen: ‘heb jij eigenlijk een vriend?’ zei ik gewoon: ‘nee, en ik acht de kans ook heel klein dat dat gaat gebeuren want ik val op vrouwen’, als je er gewoon luchtig mee omgaat is het niet zo’n ding. Hou het simpel!’
‘Ik zou me er niet te druk om maken en idd wachten totdat het een keer toevallig ter sprake komt. Zegt meer iets over hen (of eigenlijk: de wereld) dát je er iets over zou moeten zeggen. Hetero’s hoeven zich hier toch ook geen zorgen over te maken? Veel plezier met je nieuwe baan!’
Keuzes maken en spijt krijgen: 'Soms moet je gewoon luisteren naar wat je hart je ingeeft'
