Als Kristie Schiffer (28) te horen krijgt dat ze in remissie is, is haar omgeving door het dolle heen. Maar als ze kort daarna hoort dat de kanker voor de derde keer terug is gekomen, besluit ze het geheim te houden.
En dan niet alleen voor kennissen, maar zelfs voor haar vrienden en familie.
“Toen ik in 2017 iets in mijn borst voelde heb ik eigenlijk in eerste instantie mijn kop in het zand gestoken. Ik was nog zo jong, dus ik had mezelf gerustgesteld dat het vast niets zou zijn”, vertelt ze. “Maar toen ik steken in mijn borst kreeg, ben ik toch maar naar de dokter gegaan. In januari 2018 kreeg ik de diagnose borstkanker. Ik was toen 24.”
In eerste instantie krijgt Kristie te horen dat de kanker goed te behandelen is. “Er waren geen uitzaaiingen te zien, dus ik wilde er meteen helemaal voor gaan. Ik was niet bang om kaal te worden en ze mochten mijn borsten er gelijk afhalen; alles om beter te worden. Artsen hadden alle hoop in mijn herstel.”
Omdat Kristie zo jong is, worden alle mogelijke behandelingen gedaan. Haar beide borsten worden verwijderd en ze krijgt chemo. “Ook veel preventief, omdat door mijn leeftijd de kanker agressiever kan zijn. Na alle behandelingen kreeg ik om het half jaar controle en alles ging goed. In september 2020 vertelde ik mijn oncologen dat ik er niet meer zoveel mee bezig was en dat ik niet bang was dat het terug zou komen.”
Maanden daarna voelt ze helaas toch weer heel veel pijn. Deze keer in haar rug. “In het laatste onderzoek was niets raars te zien, dus er was toen geen noodzaak om een scan te doen. De pijn in mijn rug weet ik nog even aan het zware gesjouw op mijn werk, maar ik ben uiteindelijk toch naar het ziekenhuis gegaan. In december 2020 kwam de uitslag: de kanker was flink uitgezaaid.”
Voor de tweede keer krijgen Kristie en haar omgeving verschrikkelijk nieuws. Maar bij de pakken neerzitten doet ze niet. Ze begint met het doen van onderzoek en probeert alternatieve therapieën en diëten. “Naast de chemokuren volgde ik een streng ketogeen dieet, deed ik verschillende testen bij specialisten om te kijken welke voedingsstoffen ik miste en deed ik therapie met Chinese kruiden.”
Irene (28) en haar moeder Patrizia (62) zijn beiden ongeneeslijk ziek: 'Hier ligt Team Terminaal'
En dat blijkt te helpen: na acht van de achttien chemokuren stopt Kristie omdat ze zich zo goed voelt. Op de scans is te zien dat wat ze voelt klopt. “De artsen hadden het geweldige resultaat niet verwacht. De uitzaaiingen waren helemaal verdwenen. Toch bleven ze sceptisch, omdat uitgezaaide borstkanker niet genezen kan worden. Ze garandeerden me dat het terug zou komen. Dat wil je op zo’n moment niet horen, dus ik besloot te genieten van het nieuws.”
Haar omgeving is door het dolle heen en Kristie leeft iets langer dan een half jaar een leven zonder kanker. “Maar toen waren de uitzaaiingen terug. Nog agressiever dan de keer daarvoor.” Er zijn drie redenen waardoor ze besloot het deze keer niet tegen haar naasten te vertellen. “Allereerst werd ik nadat ik ‘schoon’ verklaard werd eindelijk weer normaal behandeld. Ik was even niet meer het meisje met kanker of de patiënt. Dat was al een trigger om de tijd te nemen voor ik het mensen vertelde.”
“Daarnaast was iedereen zo blij en opgelucht. Ik wilde niemand weer lastig gaan vallen met mijn problemen. En als laatste reden vind ik het zelf heel moeilijk om om te gaan met het verdriet en de angst van de mensen die dicht bij me staan. Daardoor dacht ik: ik ga het niet delen en ik ga dit alleen doen. Tot twee weken terug dacht ik nog dat ik dit heel lang ging volhouden, maar de pijn was inmiddels zo heftig dat ik het niet meer kon verzwijgen.”
“Ik begon smoesjes te bedenken. Zo vertelde ik dat ik van de trap was gevallen, omdat ik steeds moeilijker kan lopen. Daarbij komt dat ik zoveel pijn heb dat het tijd is om andere stappen te ondernemen. Ik besloot een crowdfunding te starten voor een behandeling in Mexico, maar omdat dit openbaar kwam te staan moest ik het mijn familie en vrienden vertellen.”
Vier dagen voordat online komt, vertelt Kristie het tegen haar ouders. “Ze waren natuurlijk onwijs verdrietig en angstig. Toch hadden ze hoop, omdat ze wisten dat ik me allang weer verdiept had in allerlei nieuwe onderzoeken. De vorige keer had dat ook gewerkt, dus waarom nu niet?”
Haar vrienden en de rest van haar familie vertelt ze het een half uur voordat de crowdfunding online komt. “Ik heb een berichtje gemaakt met daarin het nieuws dat zo online zou komen, de boodschap dat ze niet moeten schrikken en een excuses dat ik het ze op deze manier vertelde. Dat is een heel specifieke manier van handelen, maar dit was de derde keer dat ik het slechte nieuws moest vertellen. Ik weet inmiddels wat voor mij fijn voelt daarin en daar luisterde ik naar.”
De €70.000 die Kristie nu aan het ophalen is, is voor een behandeling in Mexico. “Het is een integrale kliniek, waarbij niet alleen gekeken wordt naar het standaard behandelprotocol, maar ook naar je levensstijl, voeding etc. Het traject duurt drie weken en daarna zal ik nog een jaar onder behandeling blijven.”
“Ik volg een aantal mensen die daar onder behandeling zijn of zijn geweest en de resultaten zijn zo ongelooflijk goed. Zo is er een vrouw die in 2018 de diagnose terminale longkanker kreeg. Zij werd na haar traject in 2019 schoon verklaard en heeft inmiddels haar laatste scan gehad: nog steeds schoon. Dat geeft me zoveel hoop.”
“Ik ben op 28-jarige leeftijd nog lang niet klaar om te accepteren dat ik dood ga. Iedere strohalm grijp ik aan, dus dit is een super mooie optie om het nog zo lang mogelijk vol te houden.”
Wil je doneren voor de behandeling van Kristie in Mexico? Dat kan hier.
Jolijn en haar ouders kregen tegelijk kanker: 'Zaten we alle drie in het ziekenhuis voor chemo'
