Klaartje de Vletter (41) is pleegmoeder. Het is de beste keuze die ze ooit heeft gemaakt, vertelt ze aan LINDA.: “Maar het kan ook een hobbelige weg zijn.”
En die weg is niet voor iedereen weggelegd.
Klaartje de Vletter (41) is pleegmoeder. Het is de beste keuze die ze ooit heeft gemaakt, vertelt ze aan LINDA.: “Maar het kan ook een hobbelige weg zijn.”
En die weg is niet voor iedereen weggelegd.
“Als kind schreef ik al in mijn dagboek dat ik pleegouder wilde worden”, aldus Klaartje. “Waarom, dat weet ik ook niet precies. Ik wilde graag moeder worden. Werken vond ik belangrijk, maar een gezin stichten was mijn levensdoel. Helaas kwam ik erachter dat ik onvruchtbaar ben.”
Ze weet niet of ze uit het juiste hout is gesneden voor een leven als pleegmoeder. “Maar toen kwam de campagne ‘super gewone mensen gezocht’. Daar was ophef over, want je bent niet super gewoon als pleegouder. Maar ik dacht altijd dat pleegouders volledig in balans en hoogopgeleid waren en een achtergrond hadden in de zorg. Door die campagne dacht ik: misschien kom ik dan tóch in aanmerking.”
Klaartje gaat het traject in. “Dat begon met een pleegoudercursus”, vertelt ze. “Er werd benadrukt hoe zwaar en moeilijk pleegzorg kan zijn. De boodschap was: weet waar je aan begint. Potverdikkeme, ik had er juist zo’n zin in. De drempel was al hoog en werd alleen maar hoger.” Ze volhardt en is inmiddels met heel haar hart pleegmoeder. Maar: “Ik wil niet te veel zeggen over mijn gezinssituatie, vanwege de impact die dat kan hebben.”
Zorgen voor pleegkinderen is niet zomaar opvoeden. “Achter het gedrag kijken is het belangrijkste dat er is. Iedereen kent de krijsende peuter in de supermarkt. Het kind kan krijsen omdat hij of zij verwend is en zijn zin niet krijgt, maar meestal zijn er gewoon te veel prikkels of is het vermoeidheid. Dat zie je ook bij pleegkinderen. Vaak zijn het normale kinderen om te zien. Sterker nog: ze kunnen heel sociaal en meevoelend zijn. Je kunt de indruk krijgen dat je er wel tien van zou kunnen hebben. Maar trekken ze de voordeur achter zich dicht en is het veilig, dan kan de sfeer omslaan. Soms worden ze boos en zeggen ze lelijke dingen. Daar moet je tegen kunnen. Eigenlijk moet je er vooral rekening mee houden dat ze liever niet bij jou zijn.”
De kinderen zijn uit huis geplaatst en soms meerdere keren in hun jonge levens verhuisd. “Ze zijn beschadigd. Neem je een beschadigd kind in huis, dan moet je je leven daarop aanpassen.”
Dat heeft Klaartje gedaan. “Het is het allermooiste dat me ooit is overkomen”, vertelt ze geëmotioneerd. “Het is mooi als het lukt om vanuit verdrietige omstandigheden een kind te zien groeien en ontwikkelen. Ik begrijp soms niet dat kinderen zó veerkrachtig en sterk kunnen blijven.”
Regelmatig krijgt ze berichtjes van mensen die ook pleegouder willen worden. “Daar ben ik een beetje huiverig voor. Sommige mensen denken er te gemakkelijk over.” Ze adviseert: “Het allerbelangrijkste is om het niet vanuit medelijden te doen. Je moet tegen een stootje kunnen en woede-uitbarstingen niet persoonlijk nemen. En houd rekening met alle scenario’s. Crisisopvang kan kort zijn, maar ook overgaan tot een langdurige plaatsing. Sommige mensen willen het liefst een baby, want, zo denken ze, daar is nog niet zo veel mee aan de hand. Het gebeurt ook dat ouders na een paar jaar toch gaan vechten om hun kind weer terug te krijgen. Om het vol te houden moet je goed op je grenzen letten en goed voor jezelf zorgen.”
De mooie kant van het pleegouderschap is volgens Klaartje net zo goed onderbelicht. “Ik schreef het boek Hoe doen andere pleegouders dat? en ik beheer samen met Karin van de Koppel de gelijknamige Instagrampagina. Hier lees je verschillende ervaringsverhalen vanuit zoveel mogelijk perspectieven. Zo krijg je een reëel beeld van het pleegouderschap.” Zie je het dan nog zitten? “Ga er dan voor. Er zijn heel veel pleegouders nodig. Niet alleen fulltime, maar ook bijvoorbeeld voor vakanties.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Een bericht gedeeld door Hoe doen andere pleegouders dat? (@hoedoenanderepleegoudersdat)
Dit artikel verscheen eerder op LINDA. op 28 mei 2023.
Mariska (27) groeide op met pleegouders en is nu zelf pleegouder: 'Ook oudere kinderen zoeken een plekje'Lees ook