Kirsten Stoeltie (34) meldt zich op haar 21e aan bij de politie, maar ze wordt afgewezen. Ze maakt succesvol carrière in een totaal ander werkveld, maar het blijft kriebelen. Afgelopen jaar besluit ze er toch weer voor te gaan en met succes: ze mag zichzelf binnenkort agent Stoeltie noemen.
‘Op 24 april begin ik aan de opleiding aan de politieacademie’, vertelt ze trots aan LINDA.
Na de havo weet Kirsten niet goed wat ze nou eigenlijk wil doen. Ze begint aan verschillende hbo-studies, “om maar een papiertje te halen”, maar ze vindt niks wat écht bij haar past dus ze maakt uiteindelijk niks af. De dan 21-jarige besluit dat ze juist meer een praktische kant op wil waarbij ze niet in een kantoor en vast stramien terechtkomt. Ze komt uit bij de politie en komt er langzaam achter dat dit beroep écht wat voor haar is. “Ik wilde niet weten wat de dag me brengt en ik wilde iets betekenen voor de maatschappij. Bij de politie kwamen die dingen samen en ik zou iets doen wat er echt toe doet.” Ze is dolblij dat ze haar droombaan gevonden heeft: “Ik had echt een hele erg drive omdat ik eindelijk had gevonden wat ik wilde worden”, zo vertelt Kirsten over die tijd.
Als ze zich heeft aangemeld belandt ze in een strenge selectieprocedure. Ze haalt de eerste paar rondes, maar bij het gesprek bij de psycholoog en het daaropvolgende rollenspel gaat het mis. Ze krijgt een brief thuisgestuurd met de boodschap dat ze niet verder mag in de procedure. “Dat was echt heel vervelend en de uitslag viel rauw op mijn dak”, blikt Kirsten terug. “Ik had zo erg het gevoel dat de politieacademie voor mij de logische stap was.” Ze probeert er nog achter te komen waarom ze dan niet door mag, maar haar vraag om feedback is tevergeefs. De afwijzing is lang pijnlijk voor de jonge Kirsten. “Ik zag mensen op straat in uniform en dacht: waarom jij wel en ik niet? Ik was best wel teleurgesteld.”
Agent Marloes flink van slag na lijkvinding in 'Bureau Arnhem': 'Er was nog weinig van herkenbaar'
In de jaren erna laat ze haar politiedroom links liggen en maakt ze uiteindelijk carrière in de hospitality en security. Omdat ze nooit een studie heeft afgemaakt heeft ze de extra drive om te bewijzen dat ze niet onderdoet voor mensen die wel een diploma hebben. Dat uit zich in keihard werken en snel opklimmen. “Ik had een goede baan, een goede functie en een leuk salaris. Ik had bereikt wat ik wilde bereiken, maar het bleek dat ik daar helemaal niet gelukkig van werd.” Ze bespreekt haar twijfels met haar oude werkgever en die geeft haar een wijze les mee: “Veel mensen zijn op weg naar de top, maar realiseren zich niet dat ze halverwege de berg ook mooi uitzicht hebben”. De manager operations besluit na lang nadenken het roer om te gooien en meldt zich opnieuw aan bij de politie.
Ditmaal staat Kirsten er heel anders in. “Als het lukte was het goed, maar als het niet lukte was dat ook niet het einde van de wereld”, legt ze uit. Ze heeft inmiddels de ervaring dat er dan ook mooie dingen op haar pad zouden komen. De selectieprocedure blijkt nog precies hetzelfde te zijn als twaalf jaar geleden, al zijn er nu enkele onderdelen online. Zo ook het gevreesde psychologische gesprek en rollenspel, waarbij ze de vorige keer afviel. “Ik vond het best wel spannend en was extra zenuwachtig voor dit onderdeel.” Na afloop heeft ze zelf het idee dat het niet goed ging. Pas twee zenuwslopende weken later krijgt ze de uitslag: deze keer mag ze wél door. “Ik was echt super blij.”
Er volgt nog een screening, die Kirsten succesvol aflegt. Daarna krijgt ze te horen dat ze is toegelaten tot de politieacademie. “Dat was echt heel gaaf, ik heb zo’n zin om te beginnen.” Ze start aankomende april aan de academie.
De agente in spé is dan ook erg blij dat ze dat ze er alsnog, twaalf jaar later, voor is gegaan. Door haar verhaal te doen hoopt ze ook dat andere mensen die stap durven te zetten. “Al is er maar één iemand die z’n dromen najaagt dan vind ik dat al heel erg mooi.” Ze hoopt anderen te inspireren te doen waar ze gelukkig van worden. “Als je een droom hebt die in eerste instantie niet lukt, weet dan, dat je er altijd op terug kunt komen. Meet je niet aan anderen, doe wat jou gelukkig maakt.” Maar vooral, zo benadrukt Kirsten, “geef je droom nooit op.”
Nicolette (54) is klusser na carrière in de horeca: 'Ik had het eerder moeten doen'
