De weg naar het moederschap is voor Kim* (32) zwaar. Haar zoon maakt als ze in verwachting is haar drain kapot, waardoor niet alleen haar eerste maar ook haar tweede zwangerschap complex en risicovol is.
In de rubriek Bijzondere Bevallingen horen we de opmerkelijkste verhalen over bevallingen. Van moeders, familieleden, vrienden, kennissen en experts.
Kim is dolblij als ze ruim vier jaar geleden in verwachting blijkt te zijn. “Alles ging goed, tot dat de baby mijn drain (een slangetje van haar hoofd naar haar buikholte, red.) kapot trapte. Hij heeft er net zolang tegenaan geschopt tot dat het stuk was.”
Ze heeft de drain vanwege een eerdere hersenvliesontsteking. Dat ‘ie kapot is, is niet zonder consequenties. “Het was op zich niet rampzalig, maar een keizersnede was niet meer mogelijk. Als het slangetje per ongeluk door zou worden gesneden, zou er middels een spoedoperatie een drain in mijn rug geplaatst moeten worden en er zouden geen twee spoedoperaties tegelijkertijd kunnen plaatsvinden.”
Ze woont destijds in Frankrijk en wordt opgenomen in een ziekenhuis in Parijs. Vanuit haar kamer ziet ze de Eiffeltoren, maar dat is dan ook het enige romantische aan haar verblijf. “Het was verschrikkelijk. We zaten middenin de coronapandemie en er mocht helemaal niks.” In totaal ligt ze drie maanden in het ziekenhuis. De bevalling wordt met 38 weken ingeleid. “Ik had een zwangerschapsvergiftiging en een bloeddruk van 180, liggend. Ik moest tijdens de bevalling een zwangerschapsmasker op, alleen tijdens het inademen mocht het masker af.”
Na 32 uur afzien is het eindelijk zover. “Hij was een sterrenkijker. Daarom moest ik continu van houding veranderen. Ik werd ingeknipt en met een soort opscheplepel – die gebruiken ze niet in Nederland – werd zijn hoofd eruit getrokken. Ik heb hem aangepakt en bij mij gelegd.” Zo wordt in 2021 zoon Léo geboren.
Drie dagen moeten ze in het ziekenhuis blijven. “In Frankrijk is geen kraamzorg, en is dit standaard protocol.” Dat is geen pretje. “Ik moest Léo om de drie uur voeden. Als ik eindelijk weer lag te slapen werd ik wakker van de verpleegkundigen die elkaar om 06.00 uur ’s ochtends vrolijk groeten: ‘Bonjour, ça va?’ Ik deed geen oog dicht, was zó moe. Mijn partner mocht niet op mijn kamer slapen, maar ik stond niet voor mezelf in. Ik was bang dat ik met mijn baby in mijn armen in slaap zou vallen. Ik was dolblij toen we naar huis mochten.”
Karins buik werd na keizersnede zwart en bleef dik: 'Dacht dat het erbij hoorde'
Een jaar geleden wordt Kim – die inmiddels weer in Nederland woont – opnieuw zwanger, ongepland. “De Franse artsen hadden een zwangerschap afgeraden zolang de drain niet opnieuw bevestigd was.” Dat is nog niet gebeurd, dus ziet ze het niet zitten. “We wilden graag nog een kindje, alleen dit was niet het moment. Maar mijn huisarts vond het niet passend en vond dat we moesten laten onderzoeken of het niet toch zou kunnen. Dat onderzoek hadden ze in Frankrijk al lang en breed gedaan.”
Kim is 24 weken zwanger en weet niet waar ze goed aan doet. “Een abortus zou in dit stadium ook heel heftig zijn, dus hebben we besloten het te houden, maar het was een vreselijke tijd. Ik was in de veronderstelling dat ik dood zou gaan. Voelde me niet serieus genomen door de artsen.” En dat is niet het enige dat een onbezorgde tijd in de weg zit. Er loopt ook een rechtszaak tegen een Franse gynaecoloog. “Na een uitstrijkje voelde hij met een vingercondoom, terwijl ik allergisch ben voor latex. Ook deed hij handelingen zonder handschoenen en betastte hij mijn borsten.”
Kim neemt haar verloskundige in vertrouwen en laat weten niet meer naar het ziekenhuis te durven, omdat ze geen vertrouwen heeft in een goede afloop. “Uiteindelijk hebben verloskundigen van mijn verloskundigenpraktijk de bevalling in het ziekenhuis gedaan. De verloskundige van het ziekenhuis was er wel bij, maar op de achtergrond.” Ook dit is een sterrenkijker. Haar angst wordt de waarheid: het kindje komt klem te zitten. “Maar mijn verloskundige heeft het hoofdje teruggeduwd en gedraaid. Het had heel fout af kunnen lopen, maar het is goed gegaan.” Dochter Noëlle wordt een jaar geleden in goede gezondheid geboren.
Als Kim net bevallen is, is ook de uitspraak van de rechtszaak. “De gynaecoloog bleek nog dertig vrouwen te hebben aangerand. We hebben de zaak gewonnen en hij is uit zijn ambt gezet. Hij moet ons een schadevergoeding betalen, maar het zal nog wel even duren voordat dat gebeurt.”
Léo en Noëlle doen het goed, maar Kim zelf is er nog niet. “Ik ben gek op mijn kinderen en gezien de omstandigheden gaat het goed, maar ik vind het nog wel pijnlijk. Ik wil er optimaal zijn voor allebei mijn kinderen, maar dat lukt nu niet. Soms als ik naar Noëlle kijk, denk ik: ik ben gek op je, maar ik wilde je nu nog niet. Het was psychologisch gezien niet het juiste moment. Ik heb er inmiddels therapie voor gehad, maar het heeft nog tijd nodig.”
*De namen in dit artikel zijn vanwege privacyredenen gefingeerd. De echte namen zijn op de redactie bekend.
Heb jij ook een bijzonder bevallingsverhaal? Mail je naam en verhaal in een paar zinnen naar lezer@linda.nl onder vermelding van ‘Bijzondere bevallingen’ en wie weet lees je straks jouw verhaal terug op LINDA.nl.
Annelies is doula en begeleidt bevallingen op emotioneel niveau: 'Ik ben hiervoor geboren'
