Kim (26) is ‘een familiemens’ en heeft haar familie dan ook graag dicht bij zich. Zelfs tijdens haar bevalling. En hoewel die niet te plannen is, kreeg ze het toch voor elkaar om iedereen erbij te hebben.
Voor elke fase heeft Kim vijf sterren te verdelen: 1 ster staat voor de ultieme nachtmerrie, 5 voor het perfecte sprookje.
“Mijn vriend Jim (27) en ik zijn sinds 18 oktober 2013 samen, waardoor achttien ‘ons getal’ is. Ik had dan ook het idee dat we in 2018 een kindje zouden krijgen. In september 2017 besloten we er voor te gaan en in oktober was ik al zwanger. We waren verbaasd (omdat het zo snel was gegaan) en blij tegelijk toen we erachter kwamen.”
“Toen mijn tweelingzus was bevallen, kreeg ik dat vrij laat te horen. Ik was er totaal niet bij betrokken, terwijl ik dat wel had verwacht en graag had gewild. Hierdoor wist ik dat ik bij míjn bevalling de hele familie erbij zou betrekken. Zo kwam Jim op het idee om een familiebarbecue te organiseren rondom de bevalling. Het was eigenlijk een grapje, maar ik vond het wel een goed idee. Ik was 9 juni uitgerekend, maar de exacte datum weet je natuurlijk nooit. Toch brachten we de familie alvast op de hoogte van ons plan. Die verklaarde me voor gek: ‘Dat gaat toch nooit lukken!'”
“Toen ik 39 weken zwanger was, kwam er een televisiereclame voorbij van de Lotto. Hierin werd iets gezegd als: ‘Het gaat de tiende gebeuren.’ Dat was voor mij een teken. We hebben de familie gebeld en uitgenodigd voor een barbecue op 10 juni. Ze beloofden te komen, maar dachten nog steeds dat het niet zou lukken. ‘Jij bent geflipt’, reageerde iemand.”
“Op 9 juni was er nog niks aan de hand en ook de ochtend van de 10e gebeurde er nog niks. Tot ik rond 12.00 uur ineens veel spanning in mijn lichaam kreeg. Ik moest spontaan huilen en mijn hart ging tekeer. Iets later voelde ik veel druk rond mijn baarmoeder en bekken. Rond 13.00 uur begon het heftig te worden en belden we de verloskundige. Ook lieten we de familie weten dat het was begonnen.”
“Rond 15.30 uur had ik 4 centimeter ontsluiting. Ondertussen kwam het bezoek binnen en ben ik naar boven gegaan, zodat ik me niet meer groot hoefde te houden. Terwijl de barbecue werd aangestoken, pufte ik de weeën weg. Onze slaapkamer grenst aan de voortuin, dus nieuwsgierige familieleden kwamen af en toe in de voortuin meeluisteren.”
De familiebarbecue.
“Ik zat zo in mijn eigen wereld dat ik niks van de familie meekreeg, maar achteraf hoorde ik dat er van alles gaande was. Zo dachten ze een keer dat de baby was geboren, omdat ze iemand hoorden krijsen. Ze vierden al bijna feest toen ze beseften dat het mijn gekrijs was.”
“De bevalling verliep namelijk moeizaam. Ik kreeg geen persweeën, waardoor ik niet wist wanneer ik moest persen. Uren leken dagen te duren en niks hielp. Het was ook even spannend toen het hartje van de baby langzamer ging. Op 10 juni 2018 om 20.07 uur werd onze zoon Jannik gezond geboren.”
“Als eerste kreeg de hond, die erg belangrijk is binnen ons gezin, Jannik te zien. Hij reageerde meteen heel goed op Jannik, dus dat was een mooi moment. Daarna heeft Jim Jannik – als een soort Simba – bij het raam gehouden, zodat de hele familie hem kon zien. Iedereen juichte en sommigen huilden van blijdschap. Het was zo bijzonder. Dat gevoel kun je je echt niet voorstellen. Ik word nog steeds emotioneel als ik eraan terugdenk.”
“Onder andere omdat ik was uitgescheurd, moest ik naar het ziekenhuis. Daar ben ik onder narcose gehecht en toen ik wakker werd, huilde ik tranen met tuiten. Ik dacht dat ik Jannik nog helemaal niet had vastgehad. Toen ik hem eindelijk in mijn armen hield, vertelden ze dat ik hem wel al had vastgehouden. Ik heb waarschijnlijk door de pijn een soort black-out gehad, waardoor ik dat niet bewust heb meegekregen.”
“We zijn een nachtje gebleven en bij thuiskomst was alles opgeruimd en versierd door de familie. Dat was heel leuk, maar verder vond ik het wel eng. Ik was bang gemaakt door slechte verhalen over kraamverzorgers en had ervoor gekozen om er geen te nemen. Ik wilde niemand in huis die mijn leven en huishouden over zou nemen. Ik wist hierdoor echter totaal niet wat ik moest doen en vond het allemaal heel eng. Op aanraden van familie heb ik toen toch een kraamverzorger gebeld en dat bleek een heel goede keuze.”
“Zij wist wat ik wel en niet wilde en hield zich daar ook aan. Ik had achteraf niet zonder haar gekund. Ik heb zo veel van haar geleerd en raad iedereen aan om gewoon wél een kraamverzorger te vragen.”
“Het gaat super goed met ons. Het is prachtig om een kindje te hebben. Ik heb de eerste paar dagen dan ook met Jannik in mijn armen gehuild van blijdschap. Het was mijn wens om op deze manier te bevallen, maar ik had nooit gedacht dat het zou lukken. Zó speciaal dat het wel zo is gegaan. De familie vond het ook erg mooi om het op deze manier te beleven.”
“Ik ben mijn tweelingzusje desondanks beter gaan begrijpen. Zij zei dat ze tijdens haar bevalling in een roes zat, daardoor alleen met zichzelf bezig was en niet aan anderen dacht. Nu ik zelf ben bevallen, begrijp ik dat pas. Toch zou ik bij een eventuele volgende bevalling weer de hele familie uitnodigen. Het heeft deze bevalling ontzettend bijzonder gemaakt.”
Lees ook
Muriël werd geadopteerd en heeft nu een dochter: ‘Eindelijk iemand die op me lijkt’
Er worden in Nederland per dag gemiddeld 478 kinderen geboren en dat gaat elke keer weer anders. Was jouw bevalling speciaal of juist precies als in de boekjes? We willen het allemaal weten. Mail in het kort (ongeveer 350 woorden) jouw bevallingsverhaal (met naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s) naar: nieuws@lindanieuws.nl.
