De festivals komen er weer aan, en als vrouw weet je: plassen is dan vaak een lastig verhaal. Daarom bestel ik een herbruikbare plastuit in een kek kleurtje, geïnspireerd door een leuke vrouw op Instagram. Zij voelt zich krachtig en dominant door het gebruik. Bovendien mijd je vieze wc’s. Dát wil ik ook ervaren.
Jujube test de herbruikbare plastuit: 'Natte kleding, sokken en wc-bril'
Maar hoe werkt dit? Is het makkelijk? En voel je je anders als je staand plast? Zoveel vragen. Ik test het uit.
Plastuit
Een lila exemplaar valt op mijn deurmat en ik merk dat ik lichte schroom voel om het uit te proberen. Mijn ‘get it over with’-mentaliteit kost me een onderbroek en korte broek. Omdat ik de instructies niet lees, gaat het he-le-maal mis.
Het richten, het dichtknijpen van mijn benen, ik doe het allemaal niet goed. Het resultaat? Natte kleding, natte sokken en een bespatte wc-bril. Door de rondvliegende plas heb ik niet stilgestaan bij het gevoel wat het staand plassen me geeft. De schroom heeft wel plaatsgemaakt voor frustratie gemengd met lol. Ik had me een wc-poetsbeurt kunnen besparen als ik niet te lui was om even de instructies erbij te pakken.
Poging twee
Bij vriendlief doe ik mijn beklag en hij stelt voor het “even voor te doen”. Zijn aanbod sla ik vriendelijk af, maar ik bereid me wel beter voor op poging twee. Deze keer lees ik de instructies nauwkeurig en dat werpt zijn vruchten af.
Het is dus de bedoeling dat je de tuit goed tussen je benen positioneert en je benen dichtknijpt om lekken te voorkomen (dit ging er onder andere mis bij poging een). Het knijpen gaat zo goed dat ik handsfree kan plassen. Alle plas belandt in de wc (hoera!) en mijn sokken blijven droog.
Ik gebruik een tuit van het merk Uixi. Hij is gemaakt van hard plastic en ze leveren er een handig zakje bij waar-ie in kan na gebruik. Thuis spoel ik de tuit gewoon af in het wasbakje, maar onderweg kun je hem droogvegen met papier en dan in het zakje vervoeren. De vorm van de tuit zorgt er zelf voor dat je geen wc-papier nodig hebt. Door een ‘afvegende’ beweging te maken vangt ‘ie de druppels die je normaal gesproken met je wc-papier zou deppen.
Ongemak
Ik ben geen ongemakkelijke plasser. Ik ga gezellig met vriendinnen in de bosjes of klets gerust door met de deur open als mijn vriend in het halletje staat. Maar die plastuit, daar werd ik dus wél ongemakkelijk van. Ik ga bij mezelf te rade, waarom voel ik me niet krachtig? Waar is dat fijne gevoel dat de vrouw op Instagram beschreef? Zit ik dan toch zo vastgeroest in mijn gender-rol of vind ik zittend plassen gewoon prettiger?
De plastuit is voor mij wél de oplossing voor buitenshuis plassen. Hij gaat mee naar festivals, op stap en naar het bos. Nooit meer een vieze toiletbril, een ellenlange rij bij de damestoiletten of hurken in een brandnetel. En als iemand me vraagt wat ik als eerste zou doen als ik een piemel had, dan is het in ieder geval niet meer staand plassen.
Lees hieronder de post die mij nieuwsgierig maakte.
Dit bericht bekijken op Instagram
Hoge nood? Dit zijn jullie oplossingen voor het gebrek aan openbare toiletten in deze tijd
