In februari deelde Joyce Spencer (43) haar ervaringen met het pijnlijke vetsyndroom lipoedeem op LINDA.nl. Inmiddels is ze vier maanden en drie liposucties verder, hoe gaat het nu?
Joyce: “De dame van de thuiszorg zei, ‘Jij loopt straks als Beyoncé door Rotterdam-Zuid, joh’.”
De chronische aandoening lipoedeem zorgt voor grote – en vaak ongelijke – vetzwellingen op het lichaam, meestal op de heupen en benen. Voor Joyce betekent dit jarenlang dat haar knieën overbelast zijn, dat lopen moeizaam gaat en joggen zelfs onmogelijk is. Met een strak eet- en sportregime houdt ze zichzelf in shape, maar het vet verdwijnt er niet door.
Daarom besluit ze een serie van drie liposucties te ondergaan. Eerst de onderbenen, daarna het linker- en rechterbovenbeen. Joyce: “Ik vond het enorm spannend, maar de steun van mijn vriend en de bak positieve reacties op het vorige interview gaven me het laatste zetje.”
Bij Joyce gebeurde elke liposuctie onder plaatselijke verdoving. “Per ingreep – die zo’n anderhalf uur duurt – maken ze tien gaatjes, ter grootte van een nietje. Dan gaat er een canule in die vloeistof inspuit, waardoor ze het vet makkelijker kunnen uitzuigen. De verpleging leidde me af toen dat gebeurde, want je voelt natuurlijk wel dat er aan je gerommeld wordt. Daar lig je dan, butt naked, te knijpen in een stressbal.”
Uiteindelijk haalt de arts bijna 23 liter vet uit Joyce’s benen. 7.2 liter uit haar onderbenen, 7.6 liter uit haar linkerbovenbeen en 7.9 liter uit haar rechterbovenbeen.
Tussenstand na de eerste twee liposucties (onderbenen en linkerbovenbeen):
Na de ingreep verblijft ze een nacht in een zorghotel, daarna mag ze weer naar huis. Dan is het echter nog niet voorbij. “Het herstel moet je niet onderschatten. Ik heb steeds twee weken lang pijn gehad en moest ontzettend veel huilen. Opstaan ging bijna niet, dus je denkt wel drie keer na voordat je iets gaat pakken. Na lang zitten of liggen zakt het vocht naar beneden, dat voelt als messteken. Je bent gewoon bont en blauw.”
Ze krijgt wel hulp aan huis. “De thuiszorg helpt me de eerste weken met mijn steunkousen en controleert de wonden. De fysio komt langs voor lymfedrainage en het zwachtelen. Als ik douche, doe ik er zelf een grote plastic zak omheen. ‘Ga je naar de maan?’ grapt mijn vriend dan.”
Vlak na de derde liposuctie is ook haar rechterbovenbeen slanker:
Het waren vier intensieve maanden, maar Joyce is blij dat ze dit heeft gedaan. “Soms word ik er emotioneel van. Waarom deed ik dit niet eerder? Natuurlijk, het kost tienduizend euro en dat heb je niet zomaar liggen. Maar de pijn die mijn lipoedeem veroorzaakte is nu gewoon weg. Echt weg.”
Door de liposucties zijn haar benen ineens slanker dan voorheen, waardoor haar bilpartij meer opvalt. “De dame van de thuiszorg vindt het prachtig,” lacht ze. “Zij grapte dat ik binnenkort als een soort Beyoncé door Rotterdam-Zuid wandel. Maar in huis zijn er twee kampen. Mijn vriend is fan, maar mijn kinderen bekijken me regelmatig van top tot teen en zeggen ‘Mam, je moet écht je billen laten doen’. Ik zie het wel, voor nu vind ik het prima.”
Lipoedeem is chronisch, dus de vetophopingen kunnen altijd terugkomen. Joyce maakt zich er niet druk om. “Dat zien we dan wel weer. Ik spreek vrouwen die jarenlang plezier van één liposuctie hebben gehad en het daarna nog eens doen, als het vet terugkomt. Ik blijf gewoon gezond leven en ga uit van het positieve.”
Ze hoopt wel dat liposucties voor mensen met lipoedeem in de toekomst vergoed worden. “Het is en blijft een ziekte, dit is geen cosmetische ingreep. Veel mensen hebben er het geld niet voor, terwijl een liposuctie wél verschil kan maken. Je geeft iemand kwaliteit van leven terug. Ik hoop echt dat de verzekering dit snel toegankelijker maakt.”
Lees ook
Joyce heeft het ‘vetsyndroom’ lipoedeem: ‘Mijn benen blijven dik, hoe hard ik ook train’
