In de rubriek ‘Monumentje’ brengen lezers een ode aan een overleden geliefde, vriend of familielid. Deze week herdenkt Jolien haar dochter Juul, die na hersenschade is overleden.
Geschreven door Jolien Haak ter nagedachtenis aan haar dochter Juul Goosen (12-02-2020 – 14-02-2020).
Waarschuwing: verderop in dit artikel is een foto te zien van Juul, enkele minuten voordat ze overleed.
Alles zouden we zo overdoen. We hadden haar nooit willen missen, ondanks dat we nu weten, wat we weten.
Na een perfecte zwangerschap, zonder kwaaltjes of moeilijkheden, werd onze prachtige dochter Juul Goosen op 12 februari 2020 geboren. Op Valentijnsdag overleed ze, totaal onverwacht. Juul bleek na flinke hersenschade niet met het leven verenigbaar.
Door gebroken vliezen werd ik uiteindelijk ingeleid. Gedurende de dag was Juul soms niet goed vindbaar op de monitor. Toen het ’s avonds helemaal mis ging met mij en daarna ook met Juul, raceten we (toen ik stabiel was) naar de OK voor een spoedkeizersnede.
Precies een half uur na middernacht werd Juul geboren, maar een huiltje of andere vorm van geluid bleef uit. Juul werd gelijk meegenomen door de kinderartsen voor een reanimatie en beademing. Wij dachten nog steeds een gezonde dochter op de wereld te hebben gezet, tot haar papa werd bijgepraat en haar mocht ontmoeten. We gaven haar de naam Juul, wat ‘eeuwig jeugdig’ en ‘eerstgeborene’ betekent. De overplaatsing naar het Sophia Kinderziekenhuis volgde snel. Hier leerden we ons meisje – onze trots -eindelijk kennen.
De slangen en toeters en bellen deden er niet toe, wij hadden enkel oog voor Juul. Twee onzekere dagen volgden, met veel onderzoeken en gesprekken. Valentijnsdag werd de dag dat we afscheid van onze dochter moesten nemen. Deze dag is gek genoeg ook één van de mooiste uit ons leven geworden. Juul is geboren in liefde en we moesten haar nu laten gaan in liefde. Eindelijk lag ze bij ons op de borst en was ze baby. Het contact maken met haar en haar voelen, was waar wij van gedroomd hadden. Juul leeft voort in ons. Er gaat geen dag of moment voorbij dat zij niet bij ons is.
Wij zijn enorm trots op onze dochter, ze heeft ons papa en mama gemaakt. Hoewel de leegte groot is, en we haar ontzettend missen, voelt ze ook heel dichtbij. Rouwen gaat in golfbewegingen. Na het totale gevoel van controleverlies, komen we nu weer wat terug op aarde. We kunnen haar nu meedragen in ons leven. Het is en blijft zoeken. Juul hoort bij ons, ons nieuwe verhaal over wie we zijn en waar we voor staan. Ze heeft ons, en de mensen om ons heen, enorm verrijkt. Knap, voor zo’n klein meisje en in haar korte tijd bij ons.
Zolang Juuls naam wordt genoemd, zal ze bij ons en bij de mensen om haar heen zijn. Wij kijken uit naar het vlindertje dat druk in onze tuin rondfladdert.
Lees ook
Marije herdenkt haar ouders Tineke en Calisto: ‘Ik praat nog steeds hardop tegen ze’
