Ze was helaas al lang ziek, kwam haar dood dan toch nog onverwachts?
“Nou, je hebt altijd nog wel een beetje hoop. Daniëlle vooral. Zij had enorm veel geloof in zichzelf en het gevoel dat ze de ziekte zou verslaan. Maar op een gegeven moment moesten we toch erkennen dat het een aflopende zaak was. Ze is tot de laatste dagen positief gebleven en heeft geen moment geklaagd of gezeurd. Met de thuiszorgmedewerker stond ze op de een na laatste dag voor haar dood nog te dansen, terwijl ze haar handen toen eigenlijk al niet meer omhoog kon krijgen. Wij hebben met verbazing zitten kijken hoe sterk en liefdevol ze was, ondanks haar ziekte. Ze heeft een prachtige uitvaart gehad, dat verzacht ook de pijn. John van ’t Schip (partner van Daniëlle, red.) vertelde tijdens de uitvaart in zijn speech een anekdote, die heel goed beschrijft hoe ze was als mens. Dan kwam hij ergens als trainer, of het nou Australië of Mexico was. Dan werd hij natuurlijk groots binnengehaald, maar als je dan weg moest, ging dat meestal via de achterdeur. Toch werd er dan wel altijd een groots afscheidsfeest gegeven voor Daniëlle. Dan was iedereen in tranen omdat zij wegging. Dat typeert haar wel.”

Jullie krijgen als familie echt behoorlijk wat voor de kiezen, hoe belangrijk is het dan dat jullie elkaar hebben?
“Wij zijn onwijs sterk samen. We hebben nu ook echt het gevoel dat we mijn moeder Willeke goed in de gaten moeten houden. Mijn jongste zoon Fender is helemaal van muziek, musical, dansen en zingen. Als ze dan komt oppassen, zit ze uren dvd’s te kijken en daar leeft ze helemaal van op. Eigenlijk had ze al haar optredens dit jaar afgezegd, maar Daniëlle zei tegen haar dat ze gewoon dat podium op moet. Dat ze met haar liedjes het licht moet brengen, dat is toch haar therapie. Overigens was dat een boodschap van Daniëlle aan ons allemaal: dat we haar verbinding moeten voortzetten. En ik denk dat dat in dit soort gekke tijden, ook al is het maar klein, lang zo gek nog niet is.”

Ben jij op dit soort momenten dan ook meer met je eigen sterfelijkheid bezig?
“Ik denk eerder andersom. ‘Vier het leven’, dat was een slogan van Daniëlle. Hoewel ze vroeger weleens tegen me zei: ‘Jij viert het leven ietsje te hard. Je kunt het leven ook vieren op andere manieren en momenten’, zei ze dan. Ik begrijp nu heel goed wat ze daarmee bedoelde. We hebben het echt goed voor elkaar, onze kinderen zijn gezond, daar prijzen we ons gelukkig mee. Dat je het leven moet vieren, probeer ik ook mee te geven aan mijn kinderen. Wees dankbaar, maar maak plezier. Want je ziet, het leven kan soms heel kort zijn. Probeer connecties te maken met mensen en verbinding te zoeken, ondanks onze verschillen en dingen die we anders zien. Door het overlijden van Daniëlle besef ik dat des te meer.”

In diezelfde periode sleepte je nicht Noa Vahle de Televizier-Ring Talent binnen. Vast een gekke mix van emoties. Hoe kijk jij naar háár succes?
“Ik ben vanzelfsprekend immens trots. Ik ben stiekem ook wel trots dat ik haar, ondanks alle kritieken, heb laten beginnen in HLF8, waar ze meteen de show stal.  Noa is niet alleen een gigantisch talent, ze is ook gewoon bezeten van sport. Ik bedoel, ik houd van sport, maar zij wist op haar twaalfde al wie werd gewisseld in welke minuut. Dan kon ze vertellen wie een gele kaart kreeg, waar die Georgische spits had gespeeld. Puur uit interesse en liefde voor de sport.  Dat komt er nu allemaal uit, en dat zien en voelen andere mensen ook. Daarnaast is het natuurlijk een ontzettend leuk mens om mee te zijn en naar te kijken. En dat heeft ze echt allemaal zelf gedaan. Dus ja, trots dekt niet eens de lading.”

Het moet voor jou toch een cadeautje zijn, dat je ook als collega met haar kunt samenwerken?
“Dat is heel gaaf. En ik heb ook blind vertrouwen in haar. Ze heeft veel zelfvertrouwen, omdat ze van de hoed en de rand weet. Dat betaalt zich nu uit. Ze is nog jong, maar er staat wél echt iemand.”

We zitten ruim zes maanden na het einde van HLF8. Hoe kijk jij inmiddels naar het stoppen van dat programma?
“Dat had ik vrij snel afgesloten voor mezelf. Toen ik terugkeerde, deed ik alleen nog de vrijdagen. Dat was fijn, want zo kon ik er nog voor het einde zijn. Maar als je heel eerlijk bent: het was gewoon net niet goed genoeg. Althans, het scoorde net niet goed genoeg. Het was geen goedkoop programma, zo’n live onderneming. En ik kan zat van redenen verzinnen waarom het niet heeft gewerkt, maar zo zit ik niet in elkaar. Dus ik moet alleen naar mezelf kijken en concluderen dat het beter had gemoeten en dat we te weinig kijkers hebben getrokken. Desondanks ben ik wel een ervaring rijker, maar geen illusie armer hoor, dat dan ook weer niet. De regels gelden simpelweg ook voor het zoontje van de baas, dat als het niet goed genoeg is, dat je dan een deur verder moet kijken. Ik had er vrij snel berusting in, en ik ben ondertussen weer vol bezig met andere dingen en daar zet ik nu m’n tanden in.”

Zoals Ranking the Talent. Ik heb de eerste aflevering al gezien en vind het een ultiem zaterdagavondgevoel voor de tv-kijker, ben ik dan warm?
“Haha, nou letterlijk dat. Zoals de naam misschien doet vermoeden, is het echt geen talentenjacht. Er is geen kwartfinale, of finale. Per show wint er iemand in de categorie variété en zang. Het publiek in de zaal bepaalt de volgorde, de ranking dus, en thuis kun je meespelen door een QR-code te scannen. Het is écht simpel, want zelfs m’n moeder kan het en zij is echt een digibeet. Het voelt alsof we een beetje terug gaan naar de jaren tachtig, met een prijzenregen. Zelfs Henny Huisman en Jacques d’Ancona komen voorbij als panelleden. Er zijn wel BN’ers, maar niet als jury. Zij moeten in het programma gokken wat het publiek kiest qua ranking, net als de kijkers thuis. We gaan absoluut niet alle vredesproblemen ter wereld oplossen met dit programma, maar als je even wilt ontspannen op zaterdagavond, dan zit je bij SBS6 prima.”

Het niveau van de optredens is ongekend. Nationaal en internationaal. Het overstijgt wat mij betreft wel echt de term ’talent’. 
“Ik denk dat het productieproces van het programma de titel heeft ingehaald. We zijn nu uitgekomen op gigantische acts. Die ouwe van mij is echt verslaafd aan TikTok. En als je daar dan een Engels meisje ziet dat waanzinnig kan zingen, dan blijkt ze de nummer twee van The Voice UK te zijn. Dat soort mensen laten we terugkomen in dit programma. De eindredacteur van Ranking the Talent werd af en toe ook helemaal gek, want John stuurde soms wel veertig TikTok-filmpjes in een weekend. Of-ie ze even een berichtje wilde sturen en zo werden de acts die we kregen beter en beter. Dit zijn de talenten voorbij. Het zijn natuurlijk nog steeds talenten in wat ze doen, maar dit zijn mensen die hier hun beroep van hebben gemaakt. Die treden al op, zingen over de hele wereld, het is top of the bill.”

Dit programma past jou als een jas, vind ik. Maar heb je zelf nog getwijfeld of je dit wel of niet wilde doen, of ga je er gewoon blind in?
“Nou, ik ga er niet blind in. Ik ga mij wel bemoeien met de teksten en mij het programma eigen maken. Maar dit is wel precies zoals jij zegt, zo’n zaterdagavondshow in een megastudio, dat is wel iets waar je vroeger aan dacht als je het had over een presentator. Ik hoef nog net niet van een showtrap af te komen. Dit zijn absoluut de krenten in de pap, daar hoefde ik dus echt niet over te twijfelen.”

Samenwerken met je vader, dat ken jij. Hoe was dat bij dit programma?
“Ik heb al vaker met hem gewerkt inderdaad, maar nu heel intensief. Er zijn twee opnames op één dag. Dan komen de BN’ers binnen voor het panel en iedere keer gaat hij weer met ze zitten. Vol liefde, energie en geduld legt hij ze de spelregels uit, probeert hij ze te motiveren, geeft hij tips. Ja, ik vind dat echt geweldig. Dit is wat hij het liefste doet. Hij is natuurlijk steeds groter en groter geworden, waardoor je zakelijk gezien ook veel meer beslissingen moet nemen. Maar hij leeft voor dit: programma’s maken. En niet alles wat je bedenkt of maakt, verandert in goud, maar als je alleen al kijkt wat hij allemaal al heeft bereikt, denk ik dat hij met dat creatieve nog heel lang moet doorgaan. Ik maak daar een diepe buiging voor. Ik vind dat dat te weinig wordt gezegd. Al ben ik natuurlijk wel een tikkeltje gekleurd in deze mening.”

Ranking the Talent start zaterdagavond om 20:00 uur bij SBS6.

Loes Luca: 'Ik sta vaker op begrafenissen dan bruiloften tegenwoordig'Lees ook