Bipolaire stoornis

“Mijn man en ik zijn al twintig jaar samen. Een aantal jaar geleden werd bij hem een bipolaire stoornis gediagnosticeerd. We konden hier redelijk mee omgaan, zijn getrouwd en kregen een lief kind.”

“Daarna veranderde veel. Hij kreeg last van stemmingswisselingen die gepaard gaan met depressieve periodes. Ik kan goed omgaan met zijn drukke momenten, maar de depressieve dagen vallen me zwaar. Hij hangt enorm aan me, is onaardig, negatief en vraagt continu om bevestiging van pietluttige dingen. Vaak wil hij de controle juist in handen hebben.”

Obsessie

“Eenvoudige taken zijn lastig. Even boodschappen doen voor een andere afspraak is een enorme taak, omdat hij daarvoor moet ontbijten, douchen, scheren en een boodschappenlijst maken. Dit frustreert hem, waardoor hij geïrriteerd raakt. Het mag niet van zijn schema afwijken, die omschakeling maken kan hij niet. Een schoon huis hebben is een obsessie. Even ons (al schone) huis schoonmaken in het weekend is geen optie. Hij wil het zelf doen en maakt daar een groot karwei van.”

“Hij speurt op zijn knieën naar viezigheid. Laatst kwam de glazenwasser, waarna mijn man nog wat strepen zag. Hij heeft alles opnieuw gedaan. Droevig om te zien. Klinkt leuk, een man die helpt bij het huishouden, maar dat valt tegen. Een bericht sturen naar ouders of vrienden kan hij niet. Ik moet het voorkauwen, omdat het perfect moet zijn. Enorm ergerlijk.

Gezin

“Hij krijgt medicatie en we hebben hulp van een een psychiatrisch hulpverlener, omdat mijn man zijn best wil doen voor ons. Zijn gedrag heeft nu veel invloed op ons gezin, vooral onze dochter. Hij houdt veel van haar, maar wanneer hij slecht in zijn vel zit, heeft hij weinig aandacht voor haar. Ze merkt dat. Ik probeer het uit te leggen, maar ze is nog jong. Ik kan haar niet vertellen wat er aan de hand is met haar vader, omdat ik zelf nog probeer te begrijpen hoe het precies zit en hoe hij zich voelt.”

Advies

“Ik hou veel van hem. We hebben fijne momenten en zijn al jaren samen. Wanneer het goed met hem gaat is hij mijn ideale, lieve, gezellige man. Als mensen ons zien denken ze dat we een leuk, harmonieus gezin zijn. Klopt, de helft van de tijd. Soms vraag ik me af of ik dit langer wil en kan volhouden. Het wordt voor mij een opgave en ik loop telkens op mijn tenen.”

Lees ook
Lezerskwestie: ‘Mijn schoonmoeder bemoeit zich met onze inrichting’ 

“Ergens verlang ik naar rust en alleen wonen met mijn kind, tot het weer goed gaat. Het huwelijk en de bijbehorende belofte is voor mij veel waard, maar wat moet ik als dit niet verandert? We hebben het over scheiden, waar hij begrip voor heeft. Toch maakt het hem verdrietig, omdat hij wil veranderen maar het niet kan. Het zou hem niet goed doen als ik hem verlaat, maar ik moet aan mezelf en ons kind denken. Onze familie luistert, maar uiteindelijk moet ik de keuze maken. Hoe ga ik met de bipolaire stoornis van mijn man om, zonder dat het invloed heeft op ons gezin?

Advies van onze lezers

‘Wat verdrietig. Ik kan je geen echte raad geven. Je moet jouw eigen gevoel volgen. Hij is ziek en niet zichzelf. Ik denk dat jullie meer hulp nodig hebben en hier ook om moeten vragen. Je kunt hem vertellen waar je mee zit. Op die manier kan hij misschien ook meer begrip voor jullie opbrengen en nog harder werken om ‘beter’ te worden. Ook tegen hulpverleners zeggen dat je het niet meer trekt. Hij kan dit niet alleen. Als de liefde er is: meer hulp vragen en meer tijd nemen voor jezelf. Ik zou niet zomaar opgeven. Ik wens je heel veel sterkte en kracht toe.’ – Natascha

Het is altijd belangrijk om goed voor jezelf te zorgen. Een relatie waarbij het samenzijn met je partner als een last op je drukt is ongezond, voor zowel lichaam als geest. Soms lijkt het ook alsof je een partner helpt door te blijven. Dit noemen ze ‘codependency’. Als je daar op zoekt, zul je waarschijnlijk antwoorden vinden op je vragen.’ – Patricia

‘Dat hij hulp aanvaardt, maakt het de moeite waard. Maar als jij het ondanks alles niet volhoudt, moet je je afvragen wat het jou mag kosten. Ik heb geleefd in dezelfde situatie, maar mijn man wilde geen hulp. Ik heb uiteindelijk de stekker eruit getrokken. Als hij zichzelf – en ons – niet wilde redden, moest ik kiezen om mezelf te redden. Ik wens je ontzettend veel sterkte.’ – Marjolein

‘Dat je gaat scheiden en apart gaat wonen, wil niet zeggen dat je niet meer van elkaar kunt houden en er (in beperktere mate) voor elkaar kunt zijn. Ik denk dat als je nu de keuze om weg te gaan niet maakt, het straks uit elkaar knalt en het voor alle partijen nog meer schade gaat opleveren.’ – Marjon

‘Heel lastige situatie, maar weet uit ervaring dat je met de juiste hulp heel ver kunt komen. Terug naar de huisarts en goed in schema brengen waar de knelpunten zitten en vanuit daar de juiste hulpverlening opstarten. Het is soms een zoektocht, maar het is het meer dan waard. Succes!’ – Cleo

Reageer

Wil je reageren? Mail je reactie naar redactie.nieuws@linda.nl en laat Johanna weten wat ze het beste kan doen.

Zit je zelf in een situatie waarin je het even niet meer weet? Mail je dilemma naar redactie.nieuws@linda.nl en laat je anoniem adviseren door LINDA.nl-lezers.

*De vrouw op de foto is illustratief.