Het was liefde op het eerste gezicht voor Jeannot Peijen en Ruud ten Wolde. De toen 21 en 25-jarige jonge mannen wisten meteen: dit is de liefde van mijn leven. Na iets meer dan een jaar zorgeloos samenzijn krijgt Ruud de diagnose kanker. Ze gaan door een heftige periode.
Op 9 oktober 2021 overlijdt Ruud aan een agressieve melanoom. Vandaag, drie jaar later, brengt Jeannot een eerbetoon uit in Ik had je graag verteld hoe mijn dag was. Een boek over liefde, verlies en een nieuwe toekomst.
Ik begin gewoon maar met: ‘Hi’. Geen zin. Één woord. Twee letters. De blonde man reageert meteen enthousiast met: ‘Ben je een international, aangezien je het gesprek met “Hi” start?’
Zo beginnen Jeannot en Ruud hun eerste gesprek op een datingapp. Iets in Jeannot zegt dat hij ‘een zeldzame Pokémon’ te pakken heeft. Dat blijkt wel als ze elkaar ontmoeten. Het is liefde op het eerste gezicht, schrijft Jeannot over de start van een fantastische liefde. “Ruud was ontzettend lief, heel ambitieus, humoristisch en altijd begaan met mensen. Ondanks zijn ziekte was hij er altijd nog voor anderen. Iedereen was dol op hem”, vertelt Jeannot aan LINDA.
De twee hebben een fijne, liefdevolle relatie. Ze gaan op reis, schrijven liefdesbrieven naar elkaar en lachen heel wat af. Na een geweldig jaar samen, ontdekt Ruud een bultje op zijn rug. Het blijkt een agressieve melanoom te zijn. Een heftige periode volgt. Toch weten ze er het beste van te maken; niet bij de pakken neerzitten, blijven kijken naar de mogelijkheden, en vooral: genieten. Want zo stond Ruud in het leven. En dat is precies wat Jeannot anderen wil meegeven in Ik had je graag verteld hoe mijn dag was.
Ode aan overleden Ruud ten Wolde in 'Humberto': 'Hij was een charmante, lieve jongen'
Jeannot schrijft van jongs af aan voor zijn plezier. Naarmate hij ouder wordt, schrijft hij gevoelens van zich af. “Toen Ruud kwam te overlijden, heb ik het hele verhaal in dagboekvorm op mijn telefoon geschreven. Daar is een chronologisch verhaal van gemaakt en dat is het boek geworden. Het gaat over liefde en omgaan met een bepaald verlies, juist als je nog zo jong bent en de wereld nog voor je openligt”, vertelt Jeannot. Ook gaat het over een jongen die ondanks dat hij zo veel van iemand heeft gehouden en diegene moet missen, het leven niet wil opgeven, legt hij uit.
Met het boek geeft Jeannot een inkijk in zijn leven. Spannend, geeft hij toe. “De stukken over de laatste weken met Ruud zijn spannend om te delen. Dat is echt iets tussen ons. Na vandaag niet meer, nu kan iedereen het lezen. Dat is echt een gek idee. En het is spannend om over seks en intimiteit te delen. Zo lees je dat ik een sessie bij een tantra-masseur heb genomen – en dat was helemáál geen succes. Ja, ik ga met de billen bloot”, lacht hij.
Hoe spannend het ook is dat mensen zo veel over zijn leven te weten komen, Jeannot is ook trots. “Ik ben trots dat ik weer stevig in mijn schoenen sta en weer kan genieten van het leven. Ik denk dat mensen veel aan mijn proces gaan hebben.”
Schrijven heeft hem dan ook geholpen in zijn proces. “Het hielp om mijn emoties een plek te kunnen geven, en ook juist om weer naar die sterke liefde te kijken. Ik besef me hoe bijzonder het is dat ik zo’n grote liefde heb gekend. Ik heb dat wel kunnen voelen en ik kán dat dus voelen. En ik heb hem dat nog kunnen geven en hij heeft mij dat nog kunnen geven. Ik ben trots dat ik daar zo naar kan kijken, met hem in mijn hart gesloten.”
Hij draagt Ruud altijd bij zich. Regelmatig bezoekt Jeannot het herdenkingsbankje dat voor Ruud in het Vondelpark is geplaatst. Op de bank staat de tekst: ‘Ruud strooide met zonnestralen en dat zal hij altijd blijven doen’. “Als ik hardloop door het Vondelpark ren ik altijd even langs. Vaak zitten mensen op het bankje en krijgt Ruud gezelschap van een of andere junk”, grapt Jeannot. “Als het bankje vrij is, ga ik er even zitten. Het is een speciale plek om aan hem te denken.”
Vrienden overleden journalist Ruud ten Wolde onthullen herinneringsbankje
Jeannot hoopt dat het boek mensen laat zien dat je voor het leven kan kiezen. Zijn boodschap is duidelijk: blijf dromen. Maar wat is het beste advies dat Jeannot heeft gekregen? “Ik denk toch dat niks goed of fout is. Het is belangrijk om bij je eigen gevoelens te blijven. En het lucht op om dingen op te schrijven of met iemand te bespreken. Ik heb echt het meest gehad aan mijn familie, Ruuds familie en al mijn lieve vrienden.”
Aan mensen die in een soortgelijke situatie zitten, adviseert Jeannot verder: “Als jij één, twee, drie, of zes jaar alleen maar wil janken omdat dat goed voelt is dat oké, als jij na vier maanden weer op date wil en daar de meest fantastische avond mee beleeft, is dat ook oké. Dan kom ik toch terug op het advies dat ik ooit kreeg: er is niks goed of fout in jouw proces. Zolang je maar lief blijft naar jezelf.” Of Jeannot vindt dat hij lief is geweest voor zichzelf? “Nee, eerst niet. Ik denk dat ik wel wat liever naar mezelf had mogen zijn, maar uiteindelijk ben ik daar wel gekomen.”
Hij vervolgt: “Dus ook dat is belangrijk voor wie hier doorheen gaat: je mag je eigen toekomst weer inkleuren en nog steeds doelen blijven stellen. Het is belangrijk je emoties aan te gaan, die mogen er zijn. Maar je mag echt genieten van het leven dat je nog voor je hebt. Je mag ambitieus zijn.” En aan ambities geen gebrek bij Jeannot. Burgemeester van Amsterdam? CEO van een NGO? Duurzaamheidsmanager van een groot bedrijf? Die laatste ambitie kan hij al afstrepen.
Ook heeft Jeannot altijd de ambitie gehad zich te blijven inzetten voor Stichting Ziek Gelukkig, de stichting die Ruud is gestart. De stichting draagt dezelfde naam als het boek dat Ruud heeft geschreven en biedt financiële ondersteuning voor onderzoek en systeemverandering op het gebied van mentaal welzijn binnen het Antoni van Leeuwenhoekziekenhuis. Daarnaast biedt de stichting handvatten en geluksmomenten aan mensen die ziek zijn en hun naasten.
De stichting maakt grote stappen. “Er is nu een portaal ontwikkeld waarbij ze in het ziekenhuis niet alleen maar kijken naar het fysieke gedeelte, maar ook naar het mentale gedeelte. Ik ben echt heel trots dat het nu wordt doorgezet. Het doel is om het door het hele ziekenhuis door te trekken en andere ziekenhuizen te inspireren.” De stichting haalt per jaar zo’n 40.000 euro op om het project te kunnen implementeren in het ziekenhuis en onderzoek te doen. Jeannot heeft vorige maand nog met een grote groep de Dam tot Damloop gerend om geld op te halen. “Er renden 55 mensen mee met een shirt met ‘Ziek Gelukkig’ op de voorkant. Dat is heel mooi om te zien.”
De titel Ik had je graag verteld hoe mijn dag was is voor velen herkenbaar, denkt Jeannot. “Want hoe fijn is het om even over je dag te vertellen aan een geliefde. We nemen dit vaak maar voor lief, omdat het zo vanzelfsprekend voelt. Ik hoop dat mensen zich bewust worden van wat ze al hebben.”
‘Ik had je graag verteld hoe mijn dag was’ is nu overal te koop.
Stichting ter nagedachtenis aan Ruud ten Wolde vandaag gelanceerd
