Als zeventiger nog een record binnenslepen: Jeannine doet het. In de categorie vrouwen boven de 70 is zij de snelste ter wereld. Afgelopen zondag doet ze 1 uur, 37 minuten en 54 seconden over de Stevensloop in Nijmegen.
“Ik ben nog steeds in staat van verbazing”, vertelt ze aan LINDA.
Of Jeannine nu pijn heeft aan haar benen? Welnee. “Ik ren elke zondag 20 kilometer, dus zo bijzonder is die afstand niet. Maar dan loop ik wel meer ontspannen, lekker crossen in de bossen. Nu moest ik op maximum vermogen starten en dat zo lang mogelijk volhouden.”
En óf ze het volhield. “Ik ging voor het Nederlands record, dat stond op 1 uur en 48 minuten. Ik wist dat ik daar zeker zes minuten vanaf kon lopen. Op een goeie dag, met niet te veel wind, kon ik misschien in de buurt van een wereldrecord komen. Maar dat leek me eigenlijk niet realistisch.”
Tijdens de marathon heeft Jeannine de wind in de zeilen. “Ik bleef knap op schema. Bij kilometer 15 dacht ik: ik ben nog steeds niet kapot. En bij kilometer 20 dacht ik: als ik nu niet val, kan ik een wereldrecord halen. En ik ben niet gevallen!”
Het is niet Jeannines eerste record. Zo liep ze eerder ook al in recordtijd een hele marathon in haar categorie. “Mensen denken: dat doet ze wel even. Maar dat doe ik wel door minimaal drie keer in de week heel intensief te trainen, door met discipline te eten en slapen en door geen alcohol te drinken. Het komt me niet aanwaaien, ik moet er wel wat voor doen.”
Een record behalen vergt ook doorzettingsvermogen, vertelt ze. “Het is een gevecht in je hoofd. Je wordt zo moe dat je wil stoppen, maar dat moet je niet doen. Je moet tegen jezelf zeggen: hou vol, je wist dat je dit ging doen. Niet zeuren, dóórlopen.” Jeannine noemt haar passie voor hardlopen een verslaving. “Soms vraag ik me tijdens de wedstrijden wel af waar ik het voor doe. Dan denk ik: mens, je bent zeventig, hou toch op. Maar dit is echt hoe ik ben en wat ik wil.”
Jeannine heeft die ‘verslaving’ niet altijd gehad. Sterker nog, ze begint pas met hardlopen wanneer ze 48 is en geneest van borstkanker. “Ik was het vertrouwen in mijn lichaam behoorlijk kwijt. Op aanraden van mijn zus heb ik de Vierdaagse gewandeld, dat ging moeiteloos. Toen stond ik jankend aan de finish. Zie je nou wel, ik ben niet meer ziek, ik ben geen patiënt, dacht ik.”
Haar man nodigt haar uit om mee te gaan hardlopen. “Toen ben ik nooit meer opgehouden.” Na drie maanden hardlopen rent Jeannine op 17 maart – dezelfde datum waarop ze dit jaar een wereldrecord binnensleept – haar eerste tienkilometerwedstrijd. “Ik was gelijk sneller dan mijn man. Hij heeft me nooit meer verslagen.”
Daarna doet ze mee aan verschillende wedstrijden en initiatieven, zoals de Recovery Run. “Die zet zich in voor vrouwen die in het behandelproces van borstkanker zitten en herstellende zijn of geopereerd gaan worden. Het doel is om ze te laten bewegen, want hoe fitter je aankomt bij de operatietafel, hoe groter de kans is op goed herstel. En: het helpt om het vertrouwen in je lichaam terug te krijgen.” Jeannine voelt zich verwant met het project. “Ik kan me goed inleven in het idee van: ik kan niks meer, ik ben ziek. Maar nu weet ik: je kunt op 48e beginnen en op je 70e een wereldrecord behalen.”
“Als je met pensioen bent, valt een groot deel van je sociale netwerk weg. Dat moet je dan elders zoeken”, zegt Jeannine. Daarom zit ze bij een hardloopvereniging. “Twee keer per week komen we samen en dan kom ik allerlei mensen tegen. Ook mensen die nog werken en jonge ouders, dus ik sta nog midden in de samenleving. Ik ga niet thuis tussen de geraniums zitten.”
Mocht je zelf willen beginnen met hardlopen, dan adviseert Jeannine ook om je bij een groep aan te sluiten. “Dat is veel stimulerender dan in je eentje hardlopen en voorkomt ook dat je een verkeerde loophouding aanleert.” Meteen voluit gaan is echt niet nodig. “Je hoeft niet allemaal records te behalen, twee keer hardlopen in de week is al knettergezond en met een groepje ook hartstikke gezellig. Gewoon doen.”
Jeannine gaat door met hardlopen zo lang ‘haar lichaam het aankan en haar hoofd het leuk vindt’. Maar voor nu neemt ze even rust. “Tot zondag denk ik. Dan sta ik waarschijnlijk weer te trappelen om te gaan.”
Is sportapp Strava het nieuwe Tinder? 'Gedeelde gepassioneerde interesse is geen slecht begin'
