Jannies (70) schoonouders, Anje en Jan, kozen voor euthanasie toen het leven ondragelijk werd. Zij had alzheimer, hij een aneurysma van acht centimeter. Ze stierven hand in hand: “Er is ze veel bespaard gebleven.”
“Op hun sterfdag vroeg m’n schoonmoeder alleen maar: ‘Is het al tijd? Zijn de artsen er al?'”, vertelt Jannie aan LINDA.
“Ik merkte dat mijn schoonmoeder vaak het gas open liet staan. Ze was een heel keurige en nette vrouw, maar op een gegeven moment kreeg ze vlekken in haar trui en vergat ze steeds meer. Dat paste totaal niet bij haar”, vertelt Jannie over de eerste kenmerken van alzheimer bij haar schoonmoeder Anje. “Ik heb zelf jarenlang in de thuiszorg gewerkt, dus het viel me op. We gingen haar naar de geriater en op de hersenscan zagen we duidelijk de zwarte randen in haar hersenen, wat duidt op alzheimer.”
Waar Anje zo bang voor is, wordt dan werkelijkheid: in 2017 krijgt ze op 88-jarige leeftijd de diagnose Alzheimer. “Dat wilde ze absoluut niet, ze was er echt bang voor, want ze had het van dichtbij zelf meegemaakt. Ze zei daarom ook meteen dat het van haar allemaal niet meer hoefde. Ze wilde waardig blijven en herinnerd worden zoals ze was vóór de ziekte.”
Niet veel later krijgt Jannies schoonvader Jan te horen dat hij een aneurysma van acht centimeter in zijn buik heeft. “De artsen konden er niks meer aan doen en er was een groot risico dat de ader zou gaan knappen. Dat zou een pijnlijke dood worden. Toen mijn schoonvader dat hoorde, was hij eerst heel verdrietig, maar hij pakte daarna meteen door. Hij zei: ‘Ik ga Anje niet alleen laten, neem maar contact op met het Expertisecentrum Euthanasie’.
“Toen hij verder achteruitging, werd hij bang om haar alleen achter te laten. De keuze was toen snel gemaakt: het werd uitzichtloos en ze wilden samen de euthanasie gaan plannen.” Jan en Anje leggen zelf aan hun gezin uit waarom ze hiervoor kiezen. “Ze waren niet bang voor de dood, maar waren gewoon klaar met leven. Ze lagen heel erg op één lijn.”
Lathicia's moeder koos voor euthanasie: 'Tot de allerlaatste seconde hield ze me vast'
In 2020 besluiten Jan en Anje dat ze willen sterven. “Het was genoeg geweest, zeiden ze. Ze wilden zelf de baas zijn over hun leven, ze hadden het zo goed gehad. Hoezo moesten ze dan wegkwijnen? Ze wilden samen sterven, omdat ze elkaar niet alleen achter wilden laten”, vertelt Jannie over de beslissing van haar schoonouders.
“Op hun sterfdag, 12 augustus dat jaar, vroeg m’n schoonmoeder alleen maar: ‘Is het al tijd? Zijn de artsen er al?'” Vlak voordat de artsen komen – beiden hebben hun eigen arts die de euthanasie zal toepassen – drinken Jan en Anje samen met Jannie en haar man en Jannies schoonzus en man nog een kop koffie met een gebakje en drinken ze een laatste borrel. “Mijn schoonmoeder kreeg nog een paar schepjes advocaat.”
“Zodra de artsen er waren trok mijn schoonvader zijn andere kleding aan en kregen we allemaal een dikke knuffel. Ik heb nog even samen gehuild met hem, maar op een gegeven moment zei hij: ‘Je hebt al genoeg gehuild. Het is goed zo’. Hij nam plaats in het bed naast mijn schoonmoeder en gaf haar een kus op de wang. Daarna zijn ze hand in hand samen tegelijk geprikt en gestorven.”
Inmiddels is het overlijden van Jan en Anje vier jaar geleden. Jannie: “We zijn allemaal heel dankbaar dat het zo is verlopen. We missen ze wel, maar ze zijn op een rustige manier overleden. Er is ze veel lijden bespaard gebleven.”
Urbain (90) en Anne Marie (87) kozen samen voor euthanasie: 'We hielden met z'n vieren elkaars hand vast'
