Janneke (41) is getrouwd, maar ziet één keer per maand haar BDSM*-minnaar. ‘Nog niet zo lang geleden heb ik het tegen mijn beste vriendin verteld. Ze kon alleen maar huilen. Niemand weet het. Alleen mijn man.’
“Ik schaamde me, maar ik wist dat ik het niet kon ontkennen. Ik wilde dat ik anders was, dat ik gewoon kon vrijen als ieder ander. Dat ik fatsoenlijk was, zoals mijn ouders.”
“Ik zie mijn dom gemiddeld één keer per maand. Soms zit ik te vergaderen en denk ik: jullie moesten eens weten wat ik straks ga doen. Ik heb een studiootje gehuurd voor een avond en daar ontmoet ik hem. Misschien vind ik voor de deur een brief waarin staat hoe ik me moet kleden. Wil hij me in de standing position, naakt op hoge hakken eindeloos stilstaan. Adrenaline stroomt door mijn lijf, roerloos stilstaan is echt heel moeilijk. Of misschien inspecteert mijn dom eerst mijn hele lijf om te zien of ik me wel goed geschoren heb. Supervrouwelijk voel ik me dan. En superzelfverzekerd.”
“Met een blinddoek voor word je visueel en auditief buitenspel gezet. Hij knipt met zijn vingers ten teken dat de blinddoek af mag. Als ik wil gaan zitten, moet ik eerst toestemming vragen. Mijn benen mag ik nooit over elkaar heen slaan. Spelen, noemen we het. Als ik op mijn werk zo’n houten liniaal zie liggen, moet ik altijd even lachen. Daarmee geeft hij me vaak een tik voor mijn billen.”
‘Vrijen is een beslissing geworden, niet langer een daad uit passie’
“Mijn dom houdt me vast, zegt hoe ik moet staan, en ik geef me over, wetend dat alles aan regels is gebonden. Veel mensen denken dat het voor BDSM’ers niet gek en gevaarlijk genoeg kan zijn, maar het is eigenlijk veiliger dan een onenightstand. Ik weet precies waar ik aan toe ben, heb mijn dom zorgvuldig samen met mijn man gekozen. Er is een groot vertrouwen waarvan hij nooit misbruik zal maken. Het is niet iets loodzwaars, het is vooral heel prettig. Behalve met spanning heeft het alles te maken met zelfbeheersing, zelfbewustzijn.”
“De echte seks is maar een klein deel, meestal pas aan het eind, als hij me opdraagt mezelf te bevredigen. Ik ga voor zijn neus staan en begin mezelf te vingeren. Als ik bijna klaarkom, vraag ik toestemming voor een orgasme. Hij aarzelt – doet of hij aarzelt, ik ken hem zo goed – en zegt dan: ‘Nee.’ Dan stop ik en op zijn teken begin ik weer, net zo lang tot ik wel toestemming krijg en explosief van het lange wachten klaarkom. Vaak trekt hij zich dan af. Aanraken gebeurt weinig. Neuken doen we niet, ook niet als we zin hebben, dat is de afspraak. Één van de vele afspraken.”
“De echte geslachtsgemeenschap is voor onze partners. Dat was de voorwaarde van mijn man, die overigens niet tandenknarsend achterblijft, want de BDSM maakt me vrijer, meer open, ongeremder. Soms rijd ik terug naar huis na een heerlijke sessie, en dan denk ik: wat ben ik een bofkont. Ik heb net mijn dom gezien en nu mag ik weer naar huis, naar mijn allerliefste. Als ik terugkom, ga ik eerst douchen en vertel dan wat ik heb meegemaakt. Het is eerst nog even uit geweest tussen mij en mijn man, maar we hielden te veel van elkaar. Nu hebben we tot beider tevredenheid deze afspraak.”
“Ik wist al heel jong dat ik anders reageerde op mannen. Als een leraar me op school streng toesprak, werd ik rustig. Niet opgewonden – erotiek gaat verder dan alleen seks, het is allemaal veel subtieler. Waar andere leerlingen in opstand kwamen als ze werden toegesproken, vond ik het prettig. Op mijn judoclubje voelde ik me rustig worden als mijn tegenstander me tien seconden op de vloer gedrukt hield. Tja.”
‘Opzienbarend en verrassend om na al die jaren weer te vrijen’
“Mijn beste vriendin vindt het zielig voor me. Maar hoe kan iets waar je zo gelukkig vandaan komt zielig zijn? Vrouwen willen altijd alles maar psychologiseren, ze willen weten: hoezo, waarom? Ik begrijp best dat iemand met dezelfde behoeften zijn kop in het zand zou steken, ik heb het ook geprobeerd. Nadat mijn man afhaakte, dacht ik: het moet op de gewone manier ook leuk kunnen zijn. En nu is het dat ook, maar wel omdat ik eens per maand die andere man zie.”
“Ik weet, het ziet er humorloos uit; die apparaten, dat touw en dat zwarte leer. Maar echt, we hebben soms reuze pret. Laatst nog om mijn borsten. Dat hij me ermee plaagt, omdat ze zo klein zijn, dat hij er grapjes over maakt, net zo lang tot ik er niet meer mee zit en ze mooi ga vinden.”
“Geloof me of niet, ook BDSM heeft gezellige kanten. We slepen allebei een loeigrote koffer naar ons hol met attributen, chocola, koekjes, een kaasje, een flesje wijn. We hebben pauzes waarin we wat kletsen en een sigaretje roken, en na afloop bespreken we wat er goed ging en wat niet. Dan zeg ik bijvoorbeeld: ‘Wat jij toen deed, vond ik niet zo fijn.’ Of hij zegt: ‘Nou ja, wat kinderachtig, dat je zo veel moeite had te blijven staan met die blinddoek om.’”
“Ik ben onderdanig aan de dominante man, maar uiteindelijk kom ik er sterker uit. Juist omdat ik die ontberingen en beproevingen doorsta. Het is een beetje een krachtproef; zoals een ander naar de sportschool gaat, of beter, een hoge berg beklimt. Je puft, zweet en hijgt, overschrijdt je grenzen, maar als je achterom kijkt ben je trots op wat je hebt gedaan. Toch is dat niet de reden waarom ik het doe. Als het erop aan komt, is er alleen behoefte. Volgzaam zijn is mijn behoefte.”
Tekst Corine Koole
* BDSM staat voor bondage en discipline, dominantie en onderwerping, sadisme en masochisme.
‘Mijn man laat zich niet meer misleiden door geil gedrag onder de afwas’
