Vroeg vertrekken om de files voor te zijn. Voordat je ook maar een provinciegrens gepasseerd bent, concluderen dat je meerdere dingen vergeten bent, waaronder een oplader voor je telefoon. Een kind dat schopt tegen de leuning van je stoel.

Tien minuten na het tanken horen dat er iemand op de achterbank moet plassen. Het bonnetje van de tolweg kwijt zijn. Op het knopje drukken en na vijf minuten iemand te spreken krijgen die geen enkele taal die jij beheerst machtig is. In de verkeerde rij staan ook nog. Achteruit moeten, terwijl er al een hele boze Kroaat achter je staat die niet snapt dat je zo onwetend kunt zijn. Ruzie op de achterbank om het laatste stukje komkommer.

Aankomen bij het geboekte huis en moeten concluderen dat er een autosloperij direct naast ligt. Je beklag daarover doen bij de verhuurder, omdat het niet op de foto’s stond en niet vermeld werd, en horen dat het nou eenmaal is wat het is. Je er vervolgens bij neerleggen.

Het normaal vinden dat je de hele dag in niets dan zwembroek en slippers loopt. De eerste dagen blaren tussen je tenen, omdat je geen slippers meer droeg sinds de vorige zomervakantie. Op de eerste dag aan het strand zo hard verbranden dat je de drie dagen daarna met een T-shirt aan moet zwemmen.

Veel kleding meenemen en vervolgens slechts één T-shirt elke dag dragen. Je zwemshirt incluis. Overal Nederlanders tegenkomen. Natte lunch. Veel te veel eten. Daarna aan het zwembad liggen. Dutjes op willekeurige momenten aan datzelfde zwembad. Weer verbranden omdat je je niet hebt ingesmeerd en pas twee uur later wakker wordt.

Zalig verdwalen in supermarkten zo groot als een klein dorp. Ontdekken dat chips hier in hele andere smaken te krijgen is dan thuis. Alsnog paprikachips van Lays missen. Met handen en voeten proberen te communiceren met de lokale bevolking. Zij lachen, jij geïrriteerd en andersom.

Vakantie is eindelijk dat boek lezen wat je al jaren in je nachtkastje hebt liggen. Dat boek vervolgens achterlaten in de “bibliotheek” van het hotel. Minder comfort dan thuis, maar dan voor een godsvermogen. Een bord kapot laten vallen, niks zeggen en hopen dat het je niet je borg gaat kosten.

Een wasje doen met de hand, waarmee er niet één vlek uit je kleren verdwijnt. Overal Nederlanders. Kinderen die helemaal geen taal nodig hebben om met elkaar te kunnen spelen. Urenlang. In de avond een salade eten vanwege de copieuze lunch. Om half negen knikkebollen met een boek in je handen, met je voeten tegen die van je lief.

Om zes uur in de ochtend vertrekken voor de terugreis, hopend in één dag 1300 kilometer te pakken. Toch in Duitsland stranden en eten in een biertuin. Overal Nederlanders. Vermoeider thuiskomen dan je was vertrokken. Wachten tot de scholen weer beginnen. Vakantie. Lekker.

'Ik kreeg mijn prijs aangereikt en zo stond ik daar: man met kip'Lees ook