Het is vandaag een jaar geleden dat snowboardster Bibian Mentel overleed aan de gevolgen van kanker. Haar man Edwin Spee en cabaretier Peter Heerschop schreven een boek over haar levenslust en optimisme.
Het boek, dat gisteren werd gepresenteerd, beantwoordt de vraag: hoe bleef Bibian, ondanks alle tegenslagen, altijd positief?
Vandaag, een jaar na haar overlijden, strooien haar man Edwin en zoon Julian Bibians as uit boven op de gletsjer in het Oostenrijkse Hintertux. Het is de plek waar de snowboardster veel trainde en de plek waar Edwin en Julian voor de laatste keer afscheid nemen van Bibian.
Het boek, 128 – Bibian Mentel, winnaar van zoveel meer dan goud alleen, is een naslagwerk van haar leven. Het cijfer ‘128’ verwijst naar het aantal medailles dat zij als snowboardster heeft gewonnen. Aan de hand van interviews, quotes, brieven, foto’s en artikelen geschreven door man Edwin en goede vriend Peter, ontrafelt het boek het geheim van haar onvermoeibare levenslust. “Het is een salontafelboek waar je af en toe doorheen kan bladeren om te beseffen dat het een hele mooie vrouw is”, zegt Peter.
Peter ontmoet Bibian voor het eerst tijdens de Olympische Spelen in Salt Lake City in 2002. “Wil je even mijn been aangeven?” vraagt Bibian aan Peter als hij uit de hot tub stapt waar ze met een groepje in zitten. “Een opvallende opmerking, waardoor ik dacht: wie is deze vrouw? Toen kwam ik erachter dat zij een bijzondere snowboarder is.”
Peter leert haar pas echt kennen tijdens het programma 24 uur met… waar hij diepe gesprekken met haar voert. “Het zijn 24 uur die ik nooit meer vergeet. Op het moment dat zij de studio binnenstapt vult de ruimte zich met geloof, hoop en liefde. Vanaf dat moment staan we dicht bij elkaar en heeft zij echt iets betekend voor mij in de manier waarop zij in het leven stond”, vertelt Peter.
Aan de hand van tien verschillende thema’s schrijft Peter over Bibian. Wat grote indruk op hem maakt is een verhaal over Bibians moeder, die als kind opgroeit in een Jappenkamp. Als zij als kind huilde, kreeg haar moeder klappen. Daarom is Bibian met het idee opgegroeid dat huilen alleen maar leidt tot groter verdriet. “Je lacht om te overleven. Het was Bibians overlevingsstrategie: als je gaat stilstaan bij alle chemokuren, slechte berichten en uitzaaiingen, dan gebeurt er niets meer”, zegt Peter.
Ook haar laatste Spelen vindt Peter een bijzonder verhaal: “Ze had al die kuren gehad. Twee wervels in haar rug moesten worden verstevigd en die kon makkelijk in tweeën breken. Maar ze wint uiteindelijk wel.” Hij probeert het gevoel tijdens het snowboarden te beschrijven: “Dat je ondanks alle beperkingen van een ziekte toch weer zoekt naar de vrijheid van het snowboarden. Dat je boven op de berg staat, naar beneden kijkt en denkt: die is van mij.”
Bibian Mentel krijgt postuum oeuvreprijs: 'Kippenvel'
