Isa Hoes (55) had nooit verwacht dat haar boek ‘Toen ik je zag’, over man Antonie Kamerling, zo veel impact zou hebben. Volgende week komt de gelijknamige film uit.
Ze vertelt aan LINDA. wat de verfilming van haar persoonlijke verhaal met haar doet, hoe trots ze is op haar kinderen en of er ooit een nieuwe liefde komt.
Had Isa Hoes zin in het zoveelste interview over de dood van haar man Antonie Kamerling? Eigenlijk niet. Het betekent oude pijn en emotie naar boven halen. “Maar uiteindelijk valt het mee. Je moet het toch even doen. Mijn goede vriend Marc Marie (Huijbregts, red.) zei ooit dat hij het dapper vindt dat ik alles maar gewoon doe. Maar dat is wie ik ben: soms ben ik bek af, ga ik KO door de emotie. Toch behelst het verdriet niet mijn hele leven. Ik ben super positief en als het nodig is sleep ik mijn kinderen overal doorheen.”
Dit interview heeft ook een belangrijke reden: haar boek Toen ik je zag is verfilmd. Haar levensverhaal is te zien op het witte doek, al zijn de namen aangepast. Isa werd Esther, Antonie werd Bastiaan. “Daar kwam regisseur Ben Verbong mee en dat vond ik wel fijn. Schept een beetje afstand voor mij en de familie. Anders had hij ook een actrice moeten casten die op mij lijkt. Wat een gedoe. Ik wist toen nog niet dat de film uiteindelijk zo één op één zou worden. Weg afstand.”
Isa Hoes en Merlijn Kamerling schreven een boek over rouw: 'Je bent écht niet alleen'
Samen met de regisseur keek ze de film voor het eerst. Daarna met haar kinderen Merlijn en Vlinder. “We hebben veel gehuild, maar vonden het heel mooi. Merlijn schrok in het begin, want uiteindelijk komt de film toch sterk overeen met de werkelijkheid. In het begin vroeg hij bij alles van ‘ging dat zo, is dat waar, is dat bedacht?’ Voor Vlinder was het ook moeilijk. Ze was 5 toen hij overleed. Wij kennen hem goed, maar zij niet. Ze weet soms niet of ze nou huilt omdat ze geen vader heeft of omdat ze deze vader mist.”
Zelf vond ze het ook heel heftig om de film te zien. “Logisch, toch? Het was heel emotioneel en confronterend, maar ik vind de film heel respectvol gemaakt. Niets is overgedramatiseerd.” Tijdens de première hoeft ze ‘m overigens niet te zien. “Ik ga wel, maar ik ga niet kijken. Dat vind ik te heftig. Dan ga ik liever even over de rode loper en iedereen plezier wensen, daarna gewoon weer gezellig een drankje doen. Het lijkt me een slecht plan om in de zaal te zitten.”
Dat er ooit een film zou komen over haar verhaal, had ze nooit verwacht. En dat het boek überhaupt zo’n succes zou worden, ook niet. “Ik was stomverbaasd. Vrij snel na het uitkomen van Toen ik je zag ging ik het land door voor lezingen. Daar gebeurde veel heftigs. Er kwamen mensen naar me toe die zich herkenden in het verhaal van Antonie, die zich begrepen en gezien voelden. Ik dacht dat ik míjn verhaal had opgeschreven. Niet dat van Antonie. Bleek dat toch anders uit te pakken.”
Dit kun je doen als een vriend(in) erdoorheen zit: Marieke (41) had een depressie en geeft tips
Het gevolg is dat ze tientallen mails en brieven krijgt van lezers die haar bedanken of laten weten door haar boek tóch geen einde aan het leven te hebben gemaakt. “Toen dacht ik: ik kan hier niet mee stoppen. Hier moet ik mee doorgaan. Na zestig lezingen kon ik niet meer. Er constant mee bezig zijn viel toch zwaar.”
Nu is ze weer volop aan het acteren. De opnames van All Stars de serie zijn net klaar en er komen nog wat nieuwe dingen aan. “Ik heb het spelen gemist. Ik heb er echt weer zin in. Na twaalf jaar vind ik steeds meer mijn weg door eigen dingen te doen. Ik ben eigenlijk wel happy. Ik heb nog geen liefde, maar ik ben wel happy.”
Die liefde had ze overigens al lang verwacht, grapt ze. “Toen Antonie overleed, zei ik tegen de kinderen dat ik niet heel lang alleen ging blijven. Dat zei ik meteen, de dag erna. We zaten in de tuin en Vlinder merkte op dat ze een nieuwe papa wilde. Merlijn zei meteen dat dat niet ging gebeuren. Een nieuwe papa kwam er niet, drukte ik ze op het hart. Dat bestaat niet, er is maar één papa. Maar ik dacht niet dat ik lang alleen zou blijven. Dat vond ik zo’n rare opmerking van mezelf, geen idee waarom ik dat toen zei. Nu vind ik het grappig om te vertellen, want ik ben na twaalf jaar nog steeds alleen.”
Of nou ja, alleen, er zijn altijd nog Merlijn en Vlinder. Broer en zus richtten vorig jaar Limitless op, een kledingmerk dat zich richt op mentale gezondheid. “Ik ben super trots op mijn kinderen. Toen ik daarover hoorde dacht ik: wow, kijk ze nou. God, wat vond ik het spannend om ze alleen op te voeden. Maar daar ben ik nu zo trots op. Als ik ze zo zie, vind ik ze zó goed gelukt. Ze zijn lief, hebben het hart op de goed plek en zijn sociaal. Ja, ik ben blij met ze.”
Toen ik je zag, naar het boek van Isa Hoes, draait vanaf 2 maart in de bioscoop.
Isa Hoes en Medina Schuurman zien ouder worden als 'fantastische tweede helft'
