Uitstrooiingen per vliegtuig, heliumballon, drone of een heus zeemansgraf: bijzonder uitvaartondernemer Irina Ritter (50) krijgt vaak verrassende verzoeken om afscheid van dierbaren te nemen.
“Ooit hoop ik al skydivend as uit te mogen strooien. Of per helikopter of luchtballon”, vertelt ze aan LINDA.nl.
Vier jaar geleden wordt de van oorsprong Duitse Irina op het schoolplein door de moeder van haar dochters vriendinnetje gevraagd voor dit bijzondere beroep. Het bedrijf dat as-uitstrooiingen organiseert krijgt veel aanvragen van Duitsers, omdat het daar op de meeste plekken verboden is. In Nederland is de wetgeving vrijer. “Ze was op zoek naar iemand die goed Duits spreekt.” Toevallig heeft Irina kort daarvoor het as van haar eigen vader op zee uitgestrooid. “Dat vond ik toch wel zó toevallig.” Irina besluit het te doen.
Inmiddels zit Irina vier jaar in het vak. Klanten benaderen haar met hun wensen en vervolgens organiseert ze met haar collega’s het afscheid van begin tot eind. “We hebben intensief contact met de familieleden en regelen de muziek, bloemen, een afscheidswoord: alles moet er waardevol uitzien.”
Iedere ceremonie is anders en dat maakt het werk ook zo bijzonder, vertelt Irina. “De ene dag organiseer ik een uitgebreid Hindoestaans afscheid met een priester erbij. De volgende dag sta ik op een schip in een roerige, stormachtige zee.”
De meest bijzondere verzoeken stromen binnen. “Drie jaar geleden hadden we een verstrooiing per vuurpijlen. Tegenwoordig gebeurt het ook wel eens per drone“, vertelt Irina. Haar collega’s voerden eens een zeemansgraf uit. “Alleen in Engeland is dat toegestaan, dus gingen ze met kist de zee op om deze op traditionele manier ter water te brengen.”
Ooit hoopt Irina dat ook mee te maken. Zelf zit zij vaker met een urn in het vliegtuig. “Vanuit Rotterdam vliegen we dan richting Scheveningen, waar we de as boven de kust ter hoogte van Zandvoort uitstrooien.”
Waarschijnlijk wacht Irina volgende week een langgewenste locatie. “Met een beetje mazzel mag ik met een hete luchtballon mee. Een collega heeft het al meegemaakt en was daar zo van onder de indruk”, vertelt ze. “Je vliegt hoog in de lucht boven de boomtoppen, je voelt de rust en met alleen het geruis van de wind verstrooi je de as. Heel speciaal lijkt me dat.”
Vergroende uitvaart slaat aan: bijna honderd mensen begraven in 'levende doodskist'
Een bijzonder aspect van haar werk vindt Irina haar positie binnen families tijdens zo’n intiem moment. “Ik heb vaak meegemaakt dat er spanning was aan boord van een schip. Mensen praatten niet meer met elkaar, omdat ze ruzie hadden. Er spelen natuurlijk zoveel emoties op z’n dag.”
Een goede uitvaartondernemer beschikt volgens Irina dan ook over de capaciteit om meelevend te zijn en tegelijkertijd professionele afstand te bewaren. “Als je dit werk áltijd mee naar huis neemt dan houd je het niet vol”, vertelt ze. Toch blijft het ook moeilijk. “Soms zie je de pijn in de ogen. Vooral bij ouders die kinderen moeten loslaten. Natuurlijk neem je dat mee.” Voor haar eigen verwerking is het belangrijk dat ze het afscheid goed heeft verzorgd. “Als je een bijdrage hebt geleverd waardoor mensen het beter hebben kunnen afsluiten, dan geeft dat een bevredigend en goed gevoel.”
Renee is uitvaartfotograaf: 'Vooral nu zijn afscheidsfoto's erg belangrijk'
