Borstkanker

“In april 2015 ontdekte ik een verdikking in mijn borst. Ik ging naar de huisarts en werd meteen doorverwezen naar het ziekenhuis. Daar belandde ik in de medische molen en al snel kreeg ik de diagnose borstkanker. Mijn wereld stond stil. Ik was toen net gescheiden, dus alles stond al op zijn kop. De diagnose kwam daar nog bovenop. Mijn zoon was toen vijf en ik voelde direct een grote verantwoordelijkheid naar hem toe: ik mocht niet doodgaan.”

Behandeling

“Ik bleek twee zeer agressieve tumoren in mijn borst te hebben. Omdat ze zo agressief waren, ging de behandeling eigenlijk meteen van start. Ik kreeg zes maanden lang wekelijks een zware chemokuur. Daarna volgde nog een borstbesparende operatie, 21 bestralingen en immuuntherapie. De behandeling sloeg uiteindelijk gelukkig aan en ik werd schoon verklaard.”

Weer aan het werk

“Precies een jaar na mijn diagnose ging ik weer aan het werk. Ik voelde de financiële druk: er moest weer geld binnenkomen. Het eerste jaar kreeg ik nog volledig doorbetaald, maar vanaf het tweede jaar zou ik nog maar 70 procent van mijn inkomen krijgen. Achteraf gezien ben ik te snel weer aan het werk gegaan.”

Lees ook
Emma staat op cover LINDA.: ‘Ze lijkt normaal, maar kanker speelt nog een grote rol’

Chemobrein

“Ik had veel last van wat ze een chemobrein noemen. Ik was moe en vergeetachtig. In het begin ging ik alleen naar werk om koffie te drinken met collega’s. Ik mocht en wilde een tijd geen cliënten zien, daar was ik nog niet aan toe. Het duurde ongeveer een jaar voordat ik weer 22 uur per week kon werken.”

Bedrijfsarts

“Ik zag in die tijd regelmatig een bedrijfsarts, maar dat had niet veel toegevoegde waarde. De regie lag voornamelijk bij mij. Daarom heb ik het re-integratiebedrijf Re-turn ingeschakeld. Zij hebben mij heel goed geholpen. Ze luisterden niet alleen naar mij, maar ook naar mijn werkgever. Zo zegde mijn werkgever bijvoorbeeld toe dat ik later kon beginnen met werken als ik ’s ochtends nog extreem moe was.”

Lees ook

Een op de drie vrouwen in Nederland krijgt kanker

Bibian Mentel: ‘Mijn zoon vroeg: ‘Ga je dan nu écht dood?”

Baas

Ik had het fijner gevonden als mijn werkgever en bedrijfsarts actiever waren in het aandragen van mogelijkheden rondom re-integreren. Maar ik kan me ook goed voorstellen dat mijn werkgever het moeilijk vond. Zodra mensen het woord kanker horen, zijn ze bang om het verkeerd te doen. Daadkracht en voorzichtigheid is in zo’n situatie heel belangrijk. Daarom zou je bijvoorbeeld gespecialiseerde bedrijfsartsen in kunnen vliegen.”

Grenzen

Ik vind het nog steeds lastig om mijn eigen grenzen te kennen. In mijn hoofd ben ik tien stappen verder, maar mijn lijf en hoofd werken nog niet altijd mee. In vergelijking met twee jaar geleden, ben ik nu wel realistischer: ik spreek vaak met vriendinnen af, maar zeg ook afspraken af als ik te moe ben. Zij hebben daar alle begrip voor, ik zelf vaak nog wat minder.”

Lees ook
Valery’s moeder overleed aan borstkanker: ‘Ik heb van jou geleerd wat moederliefde is’

Elkaars taal spreken

Ik werk nog steeds in de geestelijke gezondheidszorg en heb mijn eigen coachingspraktijk Corzilius Coaching opgericht. Ik begeleid mensen met kanker en hun naasten. Je kunt informatie uit boeken halen, maar vanwege mijn ervaring spreek ik de taal van een ander. Ik ben nog iedere dag bang dat de kanker terugkomt: ik wantrouw mijn lijf. Ik had de muziek en bloemen voor mijn begrafenis al uitgezocht. Nu weet ik dat het ook zeker niet het einde hoeft te zijn. Ik ben dankbaarder dan ooit.”

Wil je meer informatie over een chemobrein of de gevolgen na kanker? Kijk dan op www.kwf.nl/vraagvandaag