We zitten in een eenzaamheidsepidemie, stelt Laura Just. Hoe we die kunnen bestrijden? Middels platonische intimiteit. Daarom begon ze met ‘professioneel knuffelen’ als knuffeltherapeut.
“Ik krijg vaak te horen dat ik mensen heb geholpen in hun dateleven”, vertelt ze aan LINDA.
Laura’s werkzaamheden draaien om platonische intimiteit. Seksuele handelingen doet ze absoluut niet, de kleren blijven aan. Wie andere verwachtingen heeft, wordt er in het voortraject al uit gefilterd.
Niet-seksueel intiem zijn is voor veel mensen een nieuw concept, weet ze. “We associëren aanraking toch al snel met romantiek en seksualiteit. Platonische intimiteit wordt niet als normaal gezien, mensen moeten er ook echt aan wennen. Ik heb klanten die heel verbaasd zijn over hoe intiem alleen handen vasthouden al kan voelen. En dat terwijl het veel voordelen kan hebben, zowel lichamelijk als geestelijk.” Gelukshormoon oxytocine wordt niet voor niets het ‘knuffelhormoon’ genoemd.
Kom 'es effe hier: zoveel knuffels heeft een mens eigenlijk nodig per dag
In maart bestaat haar bedrijf, Lekker Cuddles, drie jaar. Ze had een langzame start – niet alleen door corona, maar ook door de onbekendheid van zogenoemde ‘knuffelsalons’. “Ik moest mensen echt uitleggen wat het was.” Maar inmiddels wordt het concept beter begrepen en weten klanten haar goed te vinden.
“Van tevoren hebben mensen een vragenlijst ingevuld over de reden waarom ze willen komen, maar ook bijvoorbeeld naar welke vormen van intimiteit ze op zoek zijn. Tijdens de eerste kennismaking gaan we daar dieper op in en bespreken we vormen van consent. Er zijn mensen die het fijn vinden als ik vóór elke aanraking toestemming vraag, terwijl anderen het oké vinden als ik het intuïtiever aanpak, zolang het binnen de gedragscode valt natuurlijk. Daarna begint het knuffelen.”
“Ik heb een boekje met zo’n twintig verschillende houdingen die we kunnen uitproberen. Soms liggen we hand in hand, lepeltje-lepeltje of we kijken elkaar simpelweg lang in de ogen. Eén van mijn favorieten is de cheek to cheek. Dan liggen we op onze rug, leggen we ons hoofd op elkaars schouder en drukken we onze wangen tegen elkaar aan. Er is niet zo veel lichaamscontact, maar het is vreemd genoeg heel bevredigend. Onze wangen worden eigenlijk veel te weinig aangeraakt.”
“Sommige sessies zijn heel speels, andere zijn wat zwaarder door emoties. Het ligt er helemaal aan waar iemand naar op zoek is.”
Al een jaar niet gekroeld: 'We hebben knuffelangst'
“Ik heb het geluk dat ik mijn werk niet mee naar huis neem. Soms zeggen mensen tegen me: ‘Ik ben ook een heel empathisch persoon, ik zou er vast goed in zijn.’ Natuurlijk moet je een bepaald soort mens zijn om dit werk te kunnen doen, maar als de emoties van andere mensen heel sterk bij je binnenkomen en daar ook blijven, moet je juist vooral geen knuffeltherapeut worden.”
“Natuurlijk voel en toon ik medeleven als iemand me iets persoonlijks vertelt, maar daarna laat ik het ook los. Na een heftige sessie schud ik de emoties van de ander soms letterlijk van me af. Maar ook ik ben nog altijd op zoek naar meerdere vormen van selfcare naast mijn baan.”
“Dat heb ik lang niet gedaan; ik wil niet zomaar met dat woord strooien. Maar de afgelopen drie jaar heb ik gezien hoeveel therapeutische impact ik maak op mijn klanten. Fysieke geborgenheid brengt vaak emoties bij mensen naar boven. Ik zeg altijd: er is niets beters dan uithuilen op iemands schouder. Nu noem ik mezelf dus wel een therapeut, hoewel ik wel echt duidelijk maak dat ik niet ben opgeleid tot hulpverlener.”
Tijdens de coronapandemie verloor Laura haar baan in de horeca: een goed moment om stil te staan bij wat ze nou echt wilde. Jaren eerder had ze al gehoord over professioneel knuffelen. “Ik dacht toen al: daar zou ik vast goed in zijn. Ik ben wat je noemt een textbook extrovert, ik houd van mensen en maak makkelijk contact. Mensen voelen zich snel comfortabel bij mij. Ik stel me makkelijk open, waarmee ik anderen de toestemming geef dat ook te doen.
“Tijdens de lockdowns realiseerden we ons massaal dat aanraking een menselijke basisbehoefte is, net als eten en slapen.” Zo begon de van oorsprong Canadese haar bedrijf. Inmiddels is Laura zelfs gecertificeerd knuffelaar: ze volgde een online cursus bij Cuddle Professionals International. Daar leerde ze onder meer over de fysiologische en psychologische voordelen van knuffelen, over omgaan met verschillende doelgroepen en over grenzen stellen en veiligheid.
Jongeren over consent en het gebrek daaraan in 'Blozende oortjes': 'Als je 's avonds op het station loopt, kijk je altijd achter je'
“Psychologen mogen hun cliënten niet aanraken, en het is goed dat die regels er zijn. Maar soms hebben mensen gewoon een knuffel nodig. Mijn sessies zijn ook meer een two way street. De ander is niet de enige die zich openstelt, ik doe dat zelf ook.”
Mensen komen naar de knuffelsalon met allerlei soorten redenen. “Sommigen ervaren veel angst rondom aanraking, willen het in een veilige omgeving doen om zich er comfortabeler bij te voelen. Er zijn ook mensen die het gewend zijn altijd voor anderen te zorgen, maar die zelf óók gewoon eens vastgehouden willen worden. En ik zie regelmatig jonge mannen die willen oefenen met intimiteit. Ik krijg ook heel vaak te horen dat ik ze heb geholpen in hun dateleven.”
“Mijn klanten hebben wel één ding gemeen: het zijn mensen die zich regelmatig eenzaam voelen en die een gebrek aan aanraking ervaren in hun dagelijks leven.”
“We zitten in een eenzaamheidsepidemie, waarbij mannen aan het front staan. Waar vrouwen soms nog met vriendinnen knuffelen, gebeurt dat bij mannen veel minder. In het begin schaamden mijn klanten zich er ook voor om het bijvoorbeeld tegen vrienden te vertellen. Het idee heerst dat mannen vooral seks willen, terwijl zij ook behoefte hebben aan geborgenheid.”
“Op een bepaalde manier wel, ja. Ik wil de waarde van platonische intimiteit echt promoten, zodat mensen dat niet alleen met mij ervaren maar ook met anderen gaan toepassen. We zetten romantische relaties vaak op een voetstuk, maar er is geen enkele reden waarom platonisch contact niet net zo waardevol kan zijn. De wereld zou een veel mooiere plek zijn als we dit niveau van intimiteit ook búiten romantische relaties zouden toelaten.”
En dat idee lijkt langzaam aan bekendheid te winnen, ziet Laura. “Twintig jaar geleden praatte niemand over het bezoek aan een psycholoog, nu heeft iedereen het te pas en te onpas over therapie. Ik denk dat die shift ook met knuffeltherapie zal plaatsvinden. Nu is het nog een nieuwe industrie, maar over vijf of tien jaar is het de normaalste zaak van de wereld.”
Marieke (36) schreef boek over intimiteit en kanker: 'Alles is anders, maar heb over de kwaliteit niks te klagen'
