Het is Internationale Vrouwendag: een dag om de vrouwen die onze wereld een stukje mooier maken in de spotlight te zetten. Zoals Marianne, die een stichting heeft opgezet om slachtoffers van seksueel misbruik en seksueel geweld te helpen met het verwerken van hun trauma’s.
Marianne wordt voor Internationale Vrouwendag in het zonnetje gezet door haar vrijwilligersteam: “Graag willen wij een bijzondere vrouw bij jullie onder de aandacht brengen: Marianne Kimmel.”
Marianne Kimmel (53) uit Sint-Maarten heeft in haar jeugd lang te maken gehad met seksueel misbruik door haar vader. Uit angst om het aan iemand te vertellen, droeg ze dat trauma jaren met zich mee. “Toen ik ging studeren, ben ik behoorlijk vastgelopen in mijn leven”, legt ze uit. “Daarom heb ik op dat moment hulp gezocht, wat de start van mijn verwerking was. Ik begon met praten over mijn trauma bij een therapeut en daarna met een aantal familieleden, vrienden en collega’s.”
In 2012 wordt ze benaderd door LINDA. om haar verhaal te delen. “Ik heb lang nagedacht of ik mee wilde werken, want mijn vader dreigde destijds met smaad”, vertelt ze. “Ik had uit angst nooit aangifte gedaan en het misbruik was inmiddels verjaard.” Toch schraapte ze al haar moed bij elkaar en deelde ze haar verhaal. “Ik dacht: ik moet toch een keer voor mezelf opkomen?”
“Ongeveer drie jaar later werd ik – op basis van het artikel in LINDA. – benaderd door een televisieprogramma om nog eens te vertellen over mijn verleden”, vertelt Marianne. Daarvoor kreeg ze zo’n twintig minuten zendtijd en mocht ze haar eigen tekst schrijven. “Ook hierbij wist ik nog niet of ik het wilde doen, maar ik besefte dat ik een stem kon zijn voor mensen die nog niet durfden te praten over hun trauma’s”, legt ze uit. “Ik hoopte dat mensen zouden denken: als zíj haar verhaal durft te delen, kan ik dat ook.”
En daar had ze gelijk in: op de terugweg van de uitzending werd Marianne gebeld door een onbekend nummer. “Ik kreeg een 78-jarige vrouw aan de lijn die voor de eerste keer in haar leven haar ervaring wilde vertellen”, vertelt Marianne. “Al bijna haar hele leven droeg ze dit ‘geheim’ met zich mee. Ze was zo geraakt door mijn verhaal, dat ze me belde.” Dat zij haar verhaal na zo lang éindelijk durfde te delen, maakte een grote indruk bij Marianne.
Met de gedachte om meer slachtoffers een plek te bieden waar ze over hun trauma’s kunnen praten, richt ze in 2013 haar stichting op: Project Speak Now. “Ik heb zelf ervaren hoeveel lotgenotencontact en erover praten helpt met het verwerken van je trauma“, legt ze uit. “Daarom kunnen mensen die met seksueel misbruik of grensoverschrijdend gedrag te maken hebben gehad bij ons terecht om hun verhaal te delen met elkaar.”
“We bieden praatgroepen aan, waar deelnemers aan elkaar hun angsten en trauma’s kwijt kunnen”, zegt Marianne. Deze praatgroepen, ook wel Talking Circles genoemd, doen ze één keer per maand, online. Ook kunnen lotgenoten bij elkaar terecht voor een één-op-één gesprek, of voor adviezen via e-mail.
De stichting werkt met een team van vrijwilligers die allemaal ook ervaringsdeskundigen zijn op het gebied van seksueel misbruik of seksueel geweld. “De Talking Circles worden begeleid door twee vrijwilligers, zodat er voldoende ondersteuning is”, legt Marianne uit. “Maar in principe is het de bedoeling dat lotgenoten elkaar helpen met hun verwerkingsproces.”
Het motto van de stichting is: maak van je scars, je stars. “Het trauma van seksueel misbruik en seksueel geweld heeft een verwoestend effect. Oftewel de scars: die doen pijn en je durft ze niet te laten zien”, vertelt ze. “Maar tijdens het verwerken van je trauma’s merk je dat diezelfde littekens onderdeel zijn van wie je bent, en dat je ze met trots mag dragen. Het zijn je stars.”
Stichting Project Speak Now heeft sinds 2013 al meer dan 10.000 slachtoffers van seksueel misbruik en seksueel geweld geholpen met het verwerken van hun trauma’s.
In de spotlight op Internationale Vrouwendag: Marie-Josés leven draait om helpen van mensen in nood
