Diagnose longkanker

“Mijn mooie, lieve, sterke en stoere moeder is op 13 november 2004 op 45-jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van longkanker, twee maanden na haar diagnose. Haar overlijden was heel heftig en wrang. Ze wilde helemaal nog niet dood, wat op zich goed is voor te stellen, maar mede door haar levensverhaal kwam haar dood als een extra harde klap.”

Gedwongen opname

“Vier jaar voor haar overlijden is mijn moeder met een psychose opgenomen in een psychiatrisch centrum. Mijn moeder had heel wat meegemaakt en het lukte haar niet meer om alles zelf te verwerken. Na haar gedwongen opname kwam de diagnose dat ze manisch depressief was. Dit was voor mij alsof alle puzzelstukjes in elkaar vielen en ik haar gedrag in de jaren daarvoor beter kon begrijpen. Mijn moeder heeft helaas het psychiatrisch centrum nooit kunnen verlaten.”

Lees ook
Brigitte over haar moeders dood: ‘Op dat moment stond mijn wereld stil’

Weer willen leven

“In de vier jaar dat mijn moeder opgenomen was, is ze erg suïcidaal geweest. Maar toen ze de diagnose longkanker kreeg met een ‘nog maar zes maanden te gaan’, wilde ze niet meer dood. Ze wilde zelfs stoppen met roken, wat geen enkel nut meer had. De gedachte dat ze mij alleen achter zou laten was voor haar afschuwelijk, nu ze de dood in de ogen keek.”

‘Ik was haar al kwijt’

“Ik mis mijn moeder nog iedere dag, al was ik haar eigenlijk al kwijt. Er zijn nog steeds momenten waarop ik haar even wil bellen. Als ik een bekende tegenkom of goed nieuws heb. Maar ook als ik verdrietig ben. Dan mis ik het hoe ik als klein meisje met mijn hoofd op haar schoot mocht liggen. Ondanks haar ziekte was mijn moeder de allerliefste.”

Groot gemis

“Mijn moeder heeft al zoveel gemist. Over zes jaar leef ik net zo lang zonder haar als met haar, wat ik een hele rare gedachte vind. Ik hoop de herinnering aan haar levend te houden door haar verhaal te blijven vertellen, want dat verdient ze. Als ik in de spiegel kijk, zie ik haar. En daar ben ik trots op. Ze blijft voor altijd in mijn hart.”

Lees ook
Monumentje voor Helena (1956-2016): ‘Ik kwam thuis en het huis was leeg’

Monumentje