Trouwdatum
17 mei 1993

Organist vermist

“We trouwden zowel in het gemeentehuis als voor de kerk. Dat was een wens van mij, ik wilde namelijk graag weggegeven worden. Omdat mijn vader overleed toen ik klein was, zou mijn oom met me meelopen door het gangpad. Een soort eerbetoon aan hem.

Op de dag zelf zaten alle gasten in de kerk al klaar. Wij stonden in de tuin van de pastorie te wachten tot we naar binnen mochten. De koster en pastoor liepen heel zenuwachtig heen en weer. Na een paar minuten kwam het hoge woord eruit: de organist was spoorloos en onbereikbaar. Apart, want de beste man was doorgaans heel punctueel. Ze verzekerden ons dat wij ons geen zorgen hoefden te maken: het dameskoor zou heel erg hun best doen om het gemis van de organist te verbloemen. En ik dacht: mooi, a capella. Dit komt wel goed.”

Toontje te laag

“Mijn man en zijn moeder liepen door de stille kerk naar binnen, mijn oom en ik kwamen erachteraan. Toen we bijna halverwege waren had het koor dit pas door: ze begonnen spontaan te zingen. Toen werd duidelijk dat de organist belangrijker was dan we dachten: hij diende ook als dirigent. De lieve dames van het koor deden absoluut hun best, maar het klonk verschrikkelijk. Het was vals en ze zetten veel te laag in.

Daar ging mijn gedroomde entree: ik was flabbergasted door de gekke situatie en mijn oom haastte zich met mij door het gangpad. Eigenlijk wilde ik omdraaien en weglopen, maar ja… Als je daar je aanstaande ziet wachten, ga je natuurlijk gewoon door. Het mooie moment was in ieder geval totaal verpest. Verderop in de dienst deed de pastoor zelf nog een poging om het koor op de juiste toonhoogte te laten zingen, maar het werd ‘m gewoon niet meer.”

Tot de dood ons scheidt?

“Gelukkig leverde onze trouwambtenaar in het gemeentehuis een prachtige speech af ter compensatie. De rest van de dag was prachtig, het heeft onze bruiloft gelukkig niet overschaduwd. We hebben het elk jaar op ons jubileum nog wel over het koor-momentje, maar we kunnen er nu enorm om lachen.

Achteraf kregen we nog wel te horen waarom de organist er niet was. Maar hij voelde zich alsnog enorm schuldig toen hij hiervan hoorde. Het was een fout van de pastoor; die had het gewoon niet goed genoteerd. Toen hij vervolgens een rekening stuurde voor de kosten van de dienst, hebben we die niet betaald. Het was wel even mooi zo.”

Oproep

Heb jij ook nog een goed verhaal liggen over een beroerd verlopen bruiloft? Deel het op LINDA.nl. Mail in het kort jouw verhaal samen met je naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s naar ellen.hensbergen@linda.nl.

Lees ook
Janneke’s (iets te) wilde trouwfeest: ‘Ik vloog zo met mijn kop in de ventilator’