Ben je eindelijk aanbeland bij de mooiste dag van je leven, crasht je dronken neef het diner met een gênante toost en besluit je wederhelft zich een hersenschudding te vallen. Top.
In de rubriek In Voor- En Tegenspoed spreken we vrouwen van wie de trouwdag nét niet helemaal volgens plan verliep. Vandaag de beurt aan Marianne (40).
Oorspronkelijke trouwdatum
4 september 2009
‘Op 4 september zouden mijn vriend en ik trouwen. De Mexicaanse griep was toen net in het nieuws, ik herinner me nog dat er op dat moment acht besmettingen waren in Nederland. Twee dagen voor onze bruiloft kuchte mijn vriend een paar keer, we maakten erg nog grapjes over. ‘Het zal toch niet…’. Een dag later kreeg hij hoge koorts en liet hij zich voor de zekerheid toch maar even testen.
Op onze trouwdag was het een uur of 08.00 in de ochtend. Mijn vriend had zijn pak al aan, en ik stond nog met één geschoren been in de badkuip toen de telefoon ging. Het lab. Zij belden ons zo snel mogelijk, omdat ze wisten dat we een bruiloft met honderd man op de planning hadden staan. Natuurlijk geen topcombinatie met zo’n griepvirus. Mijn vriend nam de telefoon op en ik weet nog dat ik heel hard, neeeeeee, dacht maar ook meteen in de actiestand schoot.”
“Iedereen om ons heen reageerde heel heftig op het nieuws, maar ik werd heel kalm – echt alsof het een soort noodsituatie was. Terwijl mijn vriend met veertig graden koorts terug zijn bed in kroop, ben ik de gasten gaan afbellen. Omdat we zo last-minute afzegden, vroegen sommige mensen me zelfs of hij was vreemdgegaan, haha. Gelukkig was dát niet het geval.
We brachten die dag in quarantaine door in ons appartement. Vanuit daar regelde ik de annuleringen: locatie afzeggen, catering afzeggen, alles. Iedereen vond het ontzettend sneu voor ons en dacht gelukkig goed mee over oplossingen.
De locatie kon gratis verplaatst worden – vooral omdat ze absoluut niet wilden dat het tóch door zou gaan, inclusief Mexicaanse griep-besmetting – en onze cateraar, een traiteur, verkocht van het voorbereide voedsel zoveel mogelijk in zijn winkel. De rest hebben we moeten betalen, maar daarbij schoot onze familie ook te hulp. De schade bleef financieel gelukkig beperkt.”
“Onze vriendengroep kon wel lachen om de hele situatie. Zij verschenen later die dag met gasmaskers op en spandoeken aan de overkant van de straat, en brachten pakketten vol Mexicaans eten langs. Mijn vriend kwam er héél even zijn bed voor uit, maar ging linea recta weer terug. Drie dagen later, op maandag, was hij alweer helemaal oké.
Terwijl ik aan het werk was, regelde hij eigenhandig een volledig nieuwe bruiloft. Andere datum, locatie, alles. Uiteindelijk zijn we een kleine maand later alsnog getrouwd, op 2 oktober. We kunnen er nog steeds om lachen, het is gewoon een goed verhaal. Ik heb het ooit zelfs weleens door een ander verteld horen worden in de haarsalon. Ik heb toen maar geroepen: ‘Ja dat was ik’.”
Heb jij ook nog een goed verhaal over een beroerd verlopen bruiloft? Deel het op LINDA.nl. Mail in het kort jouw verhaal samen met je naam, telefoonnummer en foto’s naar ellen.hensbergen@linda.nl.
Sandra trouwde aan het sterfbed van haar schoonvader: 'Ons mooiste én verdrietigste moment'
